In Who’s Next gaan wij van WiM op zoek naar talent in Nederland dat een groot publiek verdient. Deze editie spreken we met Tessa Douwstra, de zeer getalenteerde zangeres van Orlando en Wooden Saints.

Hoe ben je terechtgekomen in de muziekwereld?

Ik ben begonnen in de kerk. Ik zong in het kinderkoor en ging stiekem voor zoveel mogelijk solo’s. Op de middelbare school begon ik met het schrijven van eigen liedjes en op een gegeven moment vroegen een paar jongens van een paar klassen hoger of ik bij hen in het bandje wilde spelen. Ik was toen 14. Vervolgens wilde ik graag muziek gaan studeren, zodat ik mezelf tenminste vier jaar op muziek kon richten. Dat was wat ik het liefste wilde doen.

Hoe was de omslag van kerkkoor naar pop?

Ja, dat ging erg makkelijk. Mijn bandleden wilden ook eigen muziek maken. Dat hoefde niet allemaal binnen de kerkelijke muren.

Je eerste band, Wooden Saints, hoe is die bij elkaar gekomen?

We hadden een uitwisselingsproject met studenten van de Conservatoria van Rotterdam, Amsterdam, Chigaco en New York. We gingen een week naar Zeeland om daar te schrijven. Ik werd ingedeeld in een groep met daarin ook de twee oprichters van Wooden Saints. Dat klikte meteen en zij vroegen mij later voor hun eigen band.

Hoe voelde het om met Wooden Saints direct door te breken?

Het was heel erg tof. Op een of andere manier voelde het, naast bijzonder, als logisch gevolg. We hebben er erg hard aan gewerkt. Als het dan lukt voelt het als de volgende stap.

En hoe is Orlando ontstaan?

Ik was druk met muzikale projecten van anderen en merkte dat ik ook graag mijn eigen nummers wilde spelen. Ik had veel muzikanten ontmoet door het spelen met verschillende bandjes en heb die opgedane contacten mensen gevraagd met wie ik het liefst zou werken. Via Chef’ Special kwam ik bij de koperblazers. Die heb ik gevraagd. De rest van de bandleden kende ik via Wooden Saints en uit Rotterdam. Allemaal muzikanten waarvan ik dacht dat ze goed zouden passen. Dat ze iets konden toevoegen. Ze wilden allemaal meedoen!

Orlando werd uit het niets ook een groot succes. Hoe voelde het om met twee bands tegelijk in de spotlight te staan?

We hadden met Wooden Saints net onze tour volbracht toen we met Orlando aan de Popronde begonnen dus het hoefde niet tegelijk. Dat was eigenlijk wel prettig, zo na elkaar. Toen we begonnen aan de Popronde waren we nog geen jaar bezig. We hebben veel kunnen leren. We werden opgepikt door Eric Corton, het publiek reageerde enthousiast en we besloten om een plaat op te nemen. Silence du Monde, het collectief waar Orlando deel van uitmaakt, heeft een eigen studio waar we onbeperkt konden werken. We hebben de plaat opgenomen en uitgebracht binnen vier maanden. Iedereen is het beste op zijn of haar instrument en dient het lied dus ik laat iedereen zijn gang gaan. De uiteindelijke beslissing maak ik wel maar het maken van een lied en het opnemen daarvan gaat in overleg. We werken samen maar ik zit in de eindredactie.

Denk je al na over een nieuw Orlando album?

Ja, we gaan deze zomer weer repeteren. Ik ben ook al bezig met nieuwe liedjes. De inspiratie voor dit album komt voor mij uit alles in het leven: boeken, films, gesprekken, gebeurtenissen.

Wat had je in gedachten toen je het eerste album, Early Warning Company maakte?

Ik wilde de liedjes graag live opnemen. We hebben drums, bas en gitaar tegelijk opgenomen. De blazers en zang namen we daarna op. Ik vind het belangrijk dat het gevoel van samen spelen op een podium ook op een plaat terecht komt. Terugkijkend zag ik dat mijn liedjes veel gaan over vragen over de toekomst. The Early Warning Company is het fictieve baken. Dat bedrijf waarschuwt als er iets dreigt te mislukken. Ons volgende album wordt misschien wel wat heftiger. Momenteel luister ik weer meer naar muziek uit de jagen ’90. Die intensiteit, daar ben ik momenteel mee bezig.

Waar ben je tot nu toe het meest trots op in je muziekcarrière?

Alles wat ik op dit moment doe. Ik ben heel erg trots dat ik in twee bands zit die muziek maken zoals zij dat willen. We hebben ons eigen label en willen graag dingen op een onafhankelijke manier doen. Dat we steeds meer willen leren en elkaar helpen, daar ben ik erg trots op.

Hoe zie je jezelf over een paar jaar?

Dan heb ik meer platen gemaakt. Misschien dat ik dan wel in het buitenland ben geweest om daar te werken en te maken. Ik denk dat ik eerder gekker ga worden dan normaler.

Je hebt met een hoop muzikanten samengewerkt, welke zou je echt graag willen?

Chilly Gonzales (Feist), Dan Auerbach (Black Keys) of Aaron Dessner (The National, Sharon van Etten). Ik wil heel graag naar Canada, kletsen of samenwerken met Patrick Watson of Arcade Fire. Of de zanger van The Veils, daar zou ik dolgraag mee willen zingen.

Wie moet er door WiM in de spotlight gezet worden?
Dan kies ik Mark Lotterman, uit Rotterdam. Hij is de grootste Dylan fan die ik ken. Hij heeft een bijzonder mooie, lage stem en doet iets wat alleen hij kan. Hij heeft een  heel eigen en autonoom geluid. Hij is iemand die al heel lang erg goed bezig is, fantastische liedjes schrijft en veel te weinig aandacht krijgt als je het mij vraagt.

Het album The Early Warning Company is een prachtig folkalbum en belooft veel goeds voor het komende album. Met optredens in het Paradiso, Merleyn en Paard van Troje, is het een aanrader om live te zien.