Tot een jaar of twee geleden was het Britse Virginia Wing een trio maar nadat de drummer de groep verliet gingen Alice Merida Richards en Sam Pillay als duo verder. De beats op Forward Constant Motion zijn dan ook geprogrammeerd en dat zijn ze op niet-alledaagse wijze. Het geeft de muziek van Virginia Wing een sterk ‘avant-elektronisch karakter’.

Opener Lily Of Youth is spannend en smaakvol, dankzij het zachte gekletter, de stemmen op de achtergrond en de indringende tegentonen en drones. Miserable World is een licht industriële ritmische flipperkast met verrassend goed meestuiterende zang van Richards. ESP Offline zit vol stuurloze, fictieve steeldrums die contrasteren met de drukke elektronica en Richards’ wat afwezige, licht verveelde zang die Stereolabs Laetitia Sadier in herinnering roept. Stereolab lijkt sowieso van invloed te zijn geweest op Virginia Wing, net als Laurie Anderson, Boards Of Canada en het meer tegendraadse Britse shoegaze- en indiewerk uit de jaren negentig.

De bizarre op- en afbouw van de meeste tracks geven de muziek een onvoorspelbaar en soms breekbaar karakter. Een van de achterliggende thema’s bij het album is de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam en dit wordt door Virginia Wing op bijzondere wijze uitgewerkt. Het schokkende, onderbroken verloop van de sluimertrack Permaboss spreekt boekdelen. Het gefilterde, bijna volledig stille middenstuk van Move On idem dito.

Er is ook ruimte voor dromerige sferen, andere werelden. Met Sonia & Claudette lijkt er een deur open te gaan naar heldere lichtbronnen, vredige maar ook desoriënterende, golvende sferen. En hiermee komen we op een ander thema van Forward Constant Motion: de aandoening labyrinthitis, die Sam Pillay trof en die duizeligheid en – inderdaad – desoriëntatie tot gevolg heeft.

Forward Constant Motion zit vol interessante ideeën. Virginia Wing weet deze nog niet overal optimaal te kanaliseren en vorm te geven; de pop- en avantgarde-elementen zitten elkaar soms in de weg en Richards’ zang is soms flets. Echter, de bijzondere atmosfeer en verrassende structuren maken veel goed. Local Loop, met zijn chaotische begin, zijn lekkere, dikke elektropopbasis en bizarre uitloop is fijn luistervoer en Future Body is contrastrijke, gedurfde techno-pop van de mooiste soort: zware bassen als basis onder koele, heldere en zuiverende bovenlagen. Het is een van de tracks die nu al doet uitzien naar de volgende plaat van Virginia Wing.