×

Interview

19 juni 2014

Van heel groot naar heel klein met The SelfEmployed

Geschreven door: Pieter Visscher

Jos van Geffen (foto midden) is zanger van The SelfEmployed, de Nederlandse band die vaak vergeleken wordt met Britse acts als Coldplay, Elbow en Snow Patrol. Inmiddels zijn twee uitstekende cd’s verschenen van het vijftal. De grote doorbraak evenwel laat nog op zich wachten. Van Geffen had die graag sneller gezien. Het euvel?  ‘Je kunt je misschien afvragen of het wel altijd draait om kwaliteit. De gunfactor in de muziekscene is enorm. Het moet meezitten.’

Zo is het maar net. Waarom worden hitlijsten vaak gedomineerd door muzikale niemendalletjes? Waarom is een band als Johan, met zó ontzettend veel hoogstaande liedjes er nooit in geslaagd zich wereldwijd op de kaart te krijgen? ‘Je merkt dat het een vak apart is een plaat goed weg te zetten. Maar we klagen niet hoor. In de loop der jaren hebben we genoeg leuke dingen gedaan en op grote podia gespeeld, waaronder Indian Summer. Afgelopen jaar hebben we een heel goede tournee gehad en er staat meer op de rol. Alleen hebben we wel besloten podia te doen die we zelf het leukst vinden’, is de Alkmaarder resoluut. ‘Echte muziekcafés. Die zitten in Alkmaar en Bergen, maar ook in Eindhoven, Groningen en Den Haag. In die tenten spelen, zijn de leukste dingen om te doen als band.’

Daar kunnen liefhebbers van formaties als Elbow, Coldplay en Snow Patrol dus terecht om naar een band te luisteren die inderdaad wel raakvlakken heeft met die drie. ‘We zijn daar best blij mee hoor, die vergelijkingen. Parachutes en A Rush Of Blood To The Head zijn erg goeie platen en Elbow doet mooie dingen. Van Geffen gaat minder prat op de relatie tot Snow Patrol. ‘Dat vind ik eigenlijk muziek zonder orgasme. Goed, ze hebben hun sporen verdiend, dus heel erg onprettig zijn die vergelijkingen ook weer niet’, bindt hij alras in.

Van Geffen is een realist, waar het een doorbraak betreft. Hij stelt zich bescheiden op. ‘In reële zin lijkt het me heel leuk een plekje te veroveren in het Nederlandse club- en festivalcircuit. Nu hebben we allemaal nog gewoon een baan ernaast. Tot op heden zijn dingen goed te combineren. Verdien maar eens iets in de muziek hè’, lacht-ie.

Een knieval voor de commercie is wat dat betreft onbespreekbaar voor The SelfEmployed. De band blijft dicht bij zichzelf en weigert zich te verloochenen. ‘Melancholie is nou eenmaal een heel belangrijk onderdeel binnen onze muziek. Wij houden ervan een song op te bouwen. Van heel groot naar heel klein en dat is dan ook meteen onze valkuil. Mensen weten soms niet wat ze aan ons hebben.’

Die melancholische songs  van The SelfEmployed komen tot stand in een groepsproces. ‘Over het algemeen komt iemand met een basisidee op de proppen. Iedereen bedenkt zijn eigen partijen en daar stuur je elkaar een beetje in. Er komt veel bij mij vandaan en bij de drummer, Rory.’

Van Geffen vindt het lastig The SelfEmployed in een vakje te stoppen, niettemin valt er een naam, waarvan hij écht vindt dat het bandgeluid die benadert: The Frames, de Ierse rockband met de charismatische zanger Glen Hansard in de gelederen. ‘Ja, ik denk dat we altijd dicht bij The Frames in de buurt zitten.’ Het is dan ook niet toevallig dat de zanger liefhebber is van de muziek van de band en het solowerk van Hansard. ‘Maar ik luister ook veel naar artiesten als Bon Iver, Local Natives, Fleet Foxes en Patrick Watson.’ In zekere zin ook genregenoten dus. ‘Het is waar, je hoort overal wel weer melancholie in terug.’