Na een eerste keer luisteren lijkt Melana Chasmata, de nieuwe CD van Triptykon, een gecompliceerd geheel, maar een aantal luisterrondes later komt al snel het repetitief karakter bovendrijven. Herhaling is belangrijk bij muziek, maar meneer Fischer maakt het wel erg bont. De gitaarritmes missen originaliteit, de songstructuren missen spanning; de algehele atmosfeer is donker en melancholiek, maar toont een duidelijk gemis aan agressie en daadkracht. Dit wordt vooral duidelijk in de snellere songs. De nummers duren te lang en laten onvoldoende afwisseling horen. Natuurlijk zijn er nog wel boeiende muzikale momenten aan te wijzen en toont Thomas Fischer dat hij nog altijd inventief in muzikale oplossingen kan zijn, maar al met al blijft Melana Chasmata hangen in middelmatigheid en overheerst vooral de herhaling.

Ik betwijfel of ieder andere jonge beginnende band opgevallen zou zijn met een album als Melana Chasmata. Nu Triptykon deze plaat uitbrengt lijkt het allemaal acceptabel en gerechtvaardigd. Kan Melana Chasmata beoordeelt worden op wat het is? Een tweede plaat van de band Triptykon! Dat nu toevallig Thomas Fischer van Celtic Frost (en Hellhammer) de oprichter van deze band is doet in mijn ogen enkel af aan de geloofwaardigheid van Melana Chasmata. Als we dit gegeven dan toch in ogenschouw nemen dan vind ik dat ik nog hogere verwachtingen zou mogen hebben van dit album en van de band; dan is twee en een halve ster nog veel!