Fans van Tindersticks hebben vijf jaar moeten wachten op het vorige album The Hungry Saw uit 2008. Gelukkig heeft de band het oude schema van één album per twee jaar weer opgepakt met het achtste studioalbum Falling Down A Mountain. Sterker nog, met de soundtracks bij de laatste twee films van Claire Denis, 35 Rhums (35 Shots of Rum) en het dit jaar te verschijnen White Material, is de groep rond het drietal Stuart Staples, David Boulter en Neil Fraser zelfs productiever dan ooit! Written in Music spreekt met David Boulter over de nieuwe albums, de hervonden creativiteit, experimenteerdrift en de komende tour door Europa die ook Nederland aandoet.

WiM: De periode van vijf jaar ‘rust’ tussen 2003 en 2008 lijkt jullie goed te hebben gedaan. Kun je zeggen dat het onverwachte succes van jullie vorige album The Hungry Saw en de daaropvolgende concertreeks de band een nieuwe energieboost gegeven heeft?
Zeker! We waren in 2008 al ruim 15 jaar samen en om elkaar en jezelf scherp te houden is niet alleen creativiteit maar ook enthousiasme nodig. Het waren spannende tijden voor ons want het was ons eerste album in vijf jaar en dan moet je toch even afwachten hoe je publiek en de pers het album oppakken. Gelukkig voor ons vonden veel mensen het album te gek en na twee succesvolle optredens in Londen en Parijs wilde men ons overal in Europa en de Verenigde Staten graag zien spelen. De mensen waren ons duidelijk nog niet vergeten! Echt stilgezeten hebben we in de vijf jaar daarvoor overigens niet want we hebben tijdens die periode de muziek geschreven voor twee films van Claire Denis. 35 Rhums is in 2008 uitgekomen en White Material, met Isabelle Huppert, is dit jaar op het witte doek te zien.

WiM: Voordat we het over jullie nieuwe studiealbum gaan hebben, hoe gaat dat eigenlijk in zijn werk bij jullie, het opnemen van een soundtrack? Krijgen jullie eerst de film te zien en maken jullie daarna de muziek?
Nee, het mooie van het werken met Claire is dat zij ons van meet af aan al bij haar films betrekt. Wij krijgen altijd eerst het script te lezen en kunnen ons dan inleven in de sfeer van de film, om vervolgens de muziek te maken die volgens ons het meest treffend de beelden ondersteunt . Omdat we ook het gehele proces van filmen meemaken kunnen we waar nodig de sound iets aanpassen om het optimale resultaat te bereiken. Dat werkt erg goed!

WiM: Maar eerst is er nu dus Falling Down A Mountain. Kun je iets vertellen over hoe dit album tot stand kwam?
We werden gevraagd om de muziek te maken voor de Louis Vuitton zomercollectie in Parijs. Men had The Hungry Saw gehoord en was daarvan zo onder de indruk, dat we onze eigen muzikale ideeën mochten uitwerken voor dit modefestijn. We werden hierdoor gedwongen om ons te gaan focussen op dit nieuwe project en het relatief rustige tourleven achter ons te laten. Dus dat werd veel brainstormen en we planden zelfs akoestische sessies in kleedkamers en gangen om maar te komen tot nieuwe, creatieve dingen. Vanuit dit werk ontstond Falling Down A Mountain. Voor het eerst hebben we bestaande structuren en denkwijzen bij het schrijven van songs en het opnemen van nummers compleet losgelaten, eigenlijk zijn veel nummers vanzelf ontstaan. De titelsong bijvoorbeeld is gebaseerd op een droom van Stuart. Hij heeft het toen in die betreffende nacht opgenomen met een mobiele telefoon en dat is later meteen spontaan door de band uitgewerkt, met een puur improviserende Terry Edwards op trompet.

WiM: Falling Down A Mountain klinkt heel veelzijdig: er wordt geflirt met country in She Rode Me Down, het bevat een speels duet met Margaret O’Hara, Peanuts. Toch kent het album met het nummer Harmony Around My Table weer een potentiële Tindersticks-klassieker, waardoor fans van het eerste uur ook dit achtste album blind kunnen aanschaffen. Experimenteerdrift alom maar gelukkig ook nog herkenning voor de liefhebbers van de vertrouwde sound. Was dit een bewuste keuze?
Eigenlijk zou Harmony Around My Table niet eens op het album komen te staan! Het is één van de weinige nummers met een duidelijke opbouw en structuur. Het paste eigenlijk niet in de geest van het album maar uiteindelijk vonden we het nummer te mooi om het niet uit te brengen.

WiM: Kun je iets vertellen over het nummer Peanuts? Ik vind het refrein tekstueel eigenlijk te simpel voor een Tindersticks-song: You say you like peanuts. I don’t care that much. I know you like peanuts. And I love you..so I love peanuts too.
Ik begrijp je verontwaardiging. Het nummer Peanuts is gebaseerd op de film Fury met Spencer Tracy uit 1936. Het is dus een bewuste keuze om de song dat jaren dertig gevoel mee te geven. Krachtig in al zijn eenvoud. Ik vind het zelf een prachtig duet!

WiM: Wat een prachtige albumcover heeft Falling Down A Mountain overigens weer!
Dank je! Maar die credits gaan naar Susan Osborne. Zij heeft al veel van onze albumhoezen gemaakt. Het grappige is dat dit een bestaand schilderij is dat bij haar in huis hangt.

WiM: Ik begrijp dat jullie ook met dit nieuwe album weer gaan touren?
Klopt, we beginnen in februari in Portugal en daarna volgt in maart en mei een uitgebreide tournee door Europa. We hebben erg veel zin om de nieuwe nummers live te spelen!

Tindersticks in Nederland 2010:

• 03-03: Paard van Troje, Den Haag
• 04-03: Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht
• 05-03: Effenaar, Eindhoven
• 12-05: Paradiso, Amsterdam