De broertjes Tim en Neil Finn zijn de ongekroonde Nieuwe Zeelandse koningen van de pop. Eerst samen in het legendarische Split Enz gedurende de jaren ’70 en ’80 en daarna samen naar de top met Neil’s band Crowded House. Ook samen onder de naam Finn en solo maakten de mannen over de jaren heen grote indruk. Met Imaginary Kingdom maakt Tim zijn mooiste album tot nu toe.

Het is grappig om te weten dat Tim en Neil Finn altijd de Lennon/McCartney uit Nieuw Zeeland werden genoemd. Tim was daarbij dan de Lennon en Neil de McCartney. Het klopt dat bij Tim de nadruk lag op de wat zwaarder aangezette pianoballade maar hij kon net zo gemakkelijk een songs als Fraction Too Much Fiction, zijn grote solohit uit de jaren ’80, schrijven. Beiden hebben dus eigenlijk afzonderlijk een Lennon en McCartney kant van songs schrijven. Een zeer bijzonder gave die bij beiden ook nog eens wordt omgezet naar briljante songs en gevarieerde albums. Na hun succesvolle samenwerking in Split Enz en Crowded House hebben ze onder de naam Finn ondertussen ook alweer twee prima albums gemaakt.

Na vijf jaar geen soloalbum meer uitgebracht te hebben (zijn laatste album Feeding The Gods komt uit 2001) keert Tim terug met Imaginary Kingdom en om gelijk maar duidelijk te zijn: Het is een uitstekend nieuw album geworden met de allerbeste liedjes die hij in jaren schreef. We kenden het fraaie Winter Light al van de soundtrack van de film The Chronicles Of Nardia. Het is zo’n typische Tim pianoballade die door de sfeervol gearrangeerde strijkers tot grote hoogte stijgt. Ook Astounding Moon (wat een ongelooflijke hit!) en Salt To The Sea zijn op een soort gelijke manier ijzersterk. Daar tegenover staan dan weer uptempo songs als de single Couldn’t Be Done, Still The Song (alweer zo’n perfecte radiohit!) en Horizon die met lekker veel vaart en power worden gespeeld.

Tim’s stem is in topvorm, de band erg goed op dreef en alle liedjes sluiten perfect op elkaar aan. Een garantie voor een klein meesterwerk dus.