Er is een flink podium nodig om deze achtkoppige band uit New Orleans, Louisiana ruimte te geven. In Nederland heb je de Serious Talent op 3FM. Artiesten die extra geplugd worden op de radio, een schop in de juiste richting krijgen, met als vervolg A Minute Of Fame bij De Wereld Draait Door, en daar door heel veel ploeteren de status van huisband toegeëigend krijgen. Muzikaal eens per maand met een intermezzo zogenaamd de interviews aan elkaar breien. The Revivalists zou zo’n kandidaat kunnen zijn. Zichzelf op allerlei fronten met het hitgevoelige, soulvolle All My Friends naar voren schuiven. Net zo lang totdat het bij de luisteraar niet meer van het netvlies te branden is. De track bereikt met gemak de eerste plek van de Adult Alternative radio. Begrijpelijk dus dat deze single hier ook niet onopgemerkt blijft. Sterker nog, zelfs de rol van Alarmschijf krijgt toegekend en een aantal weken in de Top 40 vertoeft. Een mooi krachtig statement achterlatende.

Het vergelijkbare You Said It All is het tweede paard waarop gewed is, inclusief zuchtmeisje bonus echo. Toch komt dit niet zo maar uit de lucht vallen, er is absoluut geen sprake van beginners geluk. Take Good Care is het vierde album van de al in 2007 gevormde rockband, en met Wish I Knew You van Men Amongst Mountains maken ze bij de alternatieve lijsten ook al flink wat indruk. Ook daarmee halen ze die befaamde toppositie. Ze hebben goed geluisterd naar wat nu het publiek aanspreekt, en hier een behoorlijke retro gedateerd Vinaigrette dressing sausje over gegooid. Best lekker, maar de smaak wordt bepaald door de toegevoegde ingrediënten. Een overvloed zorgt voor verbittering of wordt te zoet gevonden, te weinig geeft een flauw effect. En het moet ook niet te pittig worden.

De zang van David Shaw komt net wat te gemaakt over. Muzikaal kan het zich met Britse popbands meten die de nodige folk elementen in het geheel verstoppen. Hierdoor komt Otherside of Paradise als een frisse douche over, al remt de eentonige achtergrondzang het wel af. Maar goed, verder dik in orde. Het valt al snel op dat het vooral een feestje is, maar door de variatie ontbreekt ook wel een eigen identiteit. Door gebruik te maken van meerdere producers die tevens mede componisten zijn, wordt dit namelijk tegen gewerkt. Dave Cobb en Dave Bassett zitten in de singer-songwriter hoek, terwijl Andrew Dawson gewerkt heeft met grotere goed scorende namen. De geschiedenis heeft ons al geleerd dat eenduidigheid veelal interessantere tracks oplevert. Waarom The Revivalists hier voor kiest is duidelijk. Je blijft de fans trouw maar richt je ook meer op de niet alternatieve markt.

Take Good Care is een retro jaren zeventig album, het opkomende (hard)rock geluid krijgt de soulvolle injectie uit diezelfde tijd. Dat dit tot gevolg heeft dat het prima minder gelikte tracks oplevert, met ruimte voor creativiteit, bewijst voorheen The Black Crowes al. Die creativiteit is hier vooral door Cobb, Basset en Dawson ingebracht, maar minder door The Revivalist zelf. Zoals al een eeuw eerder bij blues artiesten gebeurde, door de ziel aan de duivel te verkopen. Dat ze het zelf echter wel kunnen, bewijst het afwijkende maar sterk rockende Future, alsof ze vanaf hier weer de touwtjes in eigen handen krijgen. Funky en ook vocaal een stuk rauwer, bluesy en beter gezongen.