×

Artikel

25 maart 2018

The Necks’ Wave

Geschreven door: Henning Bolte

Komend uit Berlijn waar ze op 24 maart in het kader van The Long Now een optreden van maar liefst 4 uur duur deed, maakt de Australische cult-groep The Necks op zondag 25 maart haar opwachting in de tempel van klassieke muziek, het Amsterdamse Concertgebouw – een goede reden voor o.a. alle Mahler en Reich aficionados zich hiervoor naar het HET gebouw te spoeden.

Ruimte, stemming, focus

De drie-eenheid The Necks bestaande uit pianist Chris Abrahams, bassist Lloyd Swanton en drummer Tony Buck is iets wat je in eerste instantie LIVE moet ervaren. Geen opname kan de live-ervaring bij benadering beleefbaar maken. Ik heb The Necks sinds 2014 vijf keer live mee mogen maken: in Ljubljana (Slovenië), in Amsterdam, in Wroclaw (Polen), in Kristiansand (Noorwegen) en in London (UK). Het was iedere keer volstrekt uniek – na te lezen onder de links bij genoemde plaatsen – en het voedde steeds het verlangen naar een volgende keer onder weer andere omstandigheden qua ruimte, stemming en focus bij het drietal alsmede het publiek.

Catharsis

The Necks – zoek niets achter de naam – heeft de bezetting van een klassiek piano-trio maar genereert toch muziek die zich toch duidelijk van de verwachting onderscheidt. Een klein aantal klanken en geluiden groeit gaandeweg uit tot iets wat steeds groter wordt, de som der delen niet alleen overstijgt maar een expanderende, overweldigende klankwolk op weg brengt. Zowel de richting als de intensiteit van het proces correspondeert met de ruimte en virulente stemming(en) van de plaats waar de muziek zich ontvouwt. Van begin af aan heft de muziek-in-wording conditioneringen en verwachtingen op. De luisteraar kan opgaan in de oprijzende klankwolk, kan climax en louterende ontlading (catharsis) beleven. The Necks in Concert is een niet grijpbaar, onderhuids ritueel in open waarneming en in de diepte luisteren. Aangezien de schakeringen en nuances van het klankspectrum oneindig zijn en deze drie musici al 30 jaar ervaring in de creatieve omgang ermee hebben, liggen nog jaren voor The Necks en hun luisteraars in het verschiet.

Ruimte

Het is niet alleen het duiken in en het werken met de nuances van klanken, het oprekken en in elkaar over laten vloeien van klanken. Het is vooral de ruimte en het gevoel voor ruimte die het ontstaan, oprijzen en doorwerken van klanken beïnvloedt. In deze zin is het zich ontvouwen van de muziek van The Necks een zeer Australische aangelegenheid – niet als afbeelding of mimicry maar als dieper afdruk en uitvloeisel van het opgroeien in en de verbinding met deze omgeving. Chris Abrams, de pianist van het drietal, verwoordde het als volgt:

“The Necks, when performing live, never discuss beforehand what will happen. Our music, in the live performance, is never prescribed – verbally or otherwise; it “discovers” itself while being made by us and we, in turn, respond. To set out to try and fulfill a stated “aim” would result in music very different to “Necks’” music. This is relevant because Unfold resembles, possibly more than any of our other “studio” albums, a live approach. That’s not to say that certain “traits” don’t come to the fore (certain methods that appear frequently in other Necks’ pieces), but these “traits” reside in a deep, non-verbal layer of the group’s methodology. I certainly don’t deny that landscape and nature play an important part in what it is we are trying to express, but exactly how this happens is largely a mystery.

I don’t set out to mimic or sonically construct particular settings in nature. Having said that, I believe there is a strong connection between the seemingly repetitive and gradually modulating nature of much of Australia’s landscape and the music we make. I also see that there is a connection between myself (and other members of the group) having grown up on the shores of the Pacific Ocean and the aesthetic choices I (we) make.” Chris Abrahams (The Necks)

Projectie

Gevoed hierdoor creëren deze musici op zeer specifieke wijze klank in ruimte en ruimte in klank. Luisteraars met andere basiservaringen kunnen hun eigen imaginaties en verlangens erin projecteren. Ooit begonnen aan het eind van de jaren 80 van de laatste eeuw zijn The Necks een prototype gebleken voor recenter ontwikkelingen in de muziek met ambient en trance elementen. Alleen The Necks vervolgen hun geheel eigen weg los van trends en formats en zullen nog een lang spoor van songlines trekken.

@FoBo_ Fotos van The Necks