×

Interview

26 februari 2018

The Kik’s Dave von Raven: ‘Ik heb geen tijd voor een hit’

Geschreven door: Edwin Wendt

Label: Excelsior Recordings

Op het vierde album Hertaalt! brengt The Kik zelfgemaakte Nederlandstalige teksten op grote hits uit de jaren zestig, zeventig negentig en ‘the zeroes’ en één ‘hertaling’ van een nummer dat nooit een hit was. Met Hertaalt! in de achterzak verzorgt The Kik momenteel een theatertour die tot eind april duurt.

Dave Von Raven | The Kik

Als het over The Kik gaat, valt binnen een mum van tijd het woord Rotterdam. In werkelijkheid woont – bijvoorbeeld – bassist Marcel Groenewegen in Tilburg en woonde Dave von Raven (geboren Mellaart) in de afgelopen jaren vooral in Delft en sinds tweeënhalf jaar in het landelijke Ooltgensplaat op Goeree-Overflakkee. Written in Music zocht Dave op en besprak de nieuwe plaat met uitzicht over de Flakkeese polder.

“Die verhuizing naar Ooltgensplaat viel middenin onze vorige theatertour, tussen de optredens door en eigenlijk uit overmacht. In Nesselande (in het Rotterdamse stadsdeel Prins Alexander) woonde ik met mijn vriendin een tijdje antikraak in een heel grote woonboerderij, maar daar moesten we van de ene op de andere dag uit. Via een vriend die een huis in Delft wist, konden we halsoverkop verhuizen. Zaten we ineens drie jaar op een flat in Delft. Als je mensen over The Kik hoort praten, gaat het natuurlijk altijd over Rotterdam. Ik bén ook een echte Rotterdammer. Ik vind dat je Rotterdam kunt meenemen naar de plek waar je bent. Zolang je maar niet naar Sri Lanka gaat, kun ook je ook gewoon elke dag op en neer. Ik ben dol op die stad, maar als ik er af en toe heen kan, is het genoeg.

Op Goeree-Overflakkee zijn Dave en zijn vriendin Suzanne in de hechte gemeenschap van Ooltgensplaat terechtgekomen. ”Hecht, ja, dat klopt. Maar je komt er wel makkelijk tussen. Mijn vriendin gaat hier naar de yoga. Vrienden uit Rotterdam zijn hier ook komen wonen. Op de kerstmarkt gaan we even een drankje doen. Ik kan me hier prima vermaken. In de eerste twee maanden is het bijzonder dat ze je herkennen. Maar dat gaat allemaal hartstikke leuk. Als de voetbalvereniging 25 jaar bestaat, speel ik daar even een paar liedjes op mijn akoestische gitaar. Zo kun je wat terugdoen. Ik ben niet echt van het verenigingsleven, maar als ze me iets vragen op het vlak van muziek kan ik dat doen. Dat is dan mijn afdeling.”

De verhuizing naar het meest zuidelijke eiland van Zuid-Holland (en daarvan weer het meest zuidelijke puntje) viel samen met een ‘grote schoonmaak’ in Dave’s persoonlijke leven. Weg van de verlokkingen van de stad, tijd voor het gezonde boerenleven, zoiets? Dát is wat te scherp gesteld, reageert Von Raven. “Maar ik werd voor mijn doen wel wat te dik. Als ik naar huis ging, wérd ik gereden en had ik een fles sterke drank mee. Zonder dop, want hij ging toch leeg. Nu weeg ik 70 kilo, toen ik hier kwam wonen 83. Dat verschil zie je. Heel even heb ik intensief aan hardlopen gedaan. Lekker vind ik het nog steeds niet, maar het werkte wel. Er zijn mensen die zeggen dat je er op een zeker moment aan verslaafd bent. Nou, ik niet, hoor. ’s Morgens ontbijten vind ik ook nog steeds niet lekker. Maar het heeft effect als je die discipline opbrengt.”

Lente in de Herfst (de hertaling van REM’s Losing My Religion op het nieuwe album van The Kik) wordt aangeduid als een nummer over die lichamelijk wat minder gezonde periode van net voor de verhuizing naar Goeree-Overflakkee. Dat onderwerp is lastig uit de tekst te halen. Dave: “Eigenlijk kwam ik daar pas later achter. Van die tekst van REM kan niemand chocola maken, volgens mij is die ook expres zo geschreven. Daar heb ik dan mijn eigen ding van gemaakt. Later dacht ik: het zal misschien over die ongezonde periode gaan. Een periode waar een hoop lol aan vooraf ging, tot het op een gegeven moment zijn tol ging eisen. De tekst gaat eigenlijk over het zoeken naar een nieuw evenwicht. Omdat de originele tekst ook nergens over gaat, kun je wat vrijer zijn en kom je er later achter dat het misschien wel echt ergens over gaat. Dus ik ben er wel blij mee.”

Ook Adele werd door Dave tekstueel onder handen genomen. “Bij haar gaat het de hele tijd over een en hetzelfde onderwerp. Zij is ooit door een man in de steek gelaten. Daar heeft ze het nu nog steeds over. Ik vond Rolling In The Deep op zich een goed nummer, dus ik heb het hertaald vanuit haar oogpunt, dat van het slachtoffer. Omdat ik dat zelf nog nooit zo heb gevoeld, heb ik me in haar verplaatst. De tekst is wel beeldend. Ik zie een man huilend op zijn bed zitten.”

The Kik

Sinds een jaar of zes, zeven kan Dave zijn geld verdienen met de muziek. Drummer Ries Doms heeft als enige een betaalde baan naast The Kik. “Maar dat is eigenlijk ook een hobby van hem. Hij gaat als coach langs bedrijven. Hij vindt het schitterend om daarmee bezig te zijn. Zijn portemonnee is wel een stuk dikker dan die van mij, maar daarvoor ben je wel tachtig uur in de week in touw. Dat vind ik te gortig. De rest van de band heeft de muziek als werk. Dat is niet alleen in het bandje spelen, hoor. Voor mij komt er televisie bij – zoals afgelopen najaar de dirigentenwedstrijd Maestro – of af en toe eens ergens een plaatje draaien, eens in het half jaar. Ik ben verzamelaar van platen, dus ik vind het leuk die ook eens ergens te laten horen. Ze kunnen mij niet inhuren voor de Huishoudbeurs om daar Phil Collins te draaien. Tenminste: als ze 8.000 euro betalen, wordt het misschien een ander verhaal.”

Dave beschouwt zichzelf niet als wat tegenwoordig vaak als een ‘echte zanger’ wordt beschouwd. “Ik kan wel zingen, maar ik ben geen zanger-zanger. Ik ben meer een brenger van een lied. Dat is eigenlijk ook zoals het hoort te zijn. Door al dat spierballenwerk in programma’s als The Voice zijn mensen de weg kwijt in wat nu een zanger is. In de Middeleeuwen was er ook al een nar of een bard die met zijn eigen stem zong, zonder ad-libs. Dat doe ik ook. Ik zing gewoon een lied. Misschien zou Boudewijn de Groot er nu bij The Voice ook niet doorheen komen. Dat zag je met Joop Visser die in zo’n talentenjacht door Gordon werd afgeserveerd. In dat perspectief snap ik het ook nog wel. Het is helemaal uit zijn verband gerukt. Er wordt niet meer over nagedacht dat je een lied met een leuke spitsvondige tekst gewoon goed kunt brengen. Mensen raken gewend aan de autotune omdat dat de hele dag op de radio is.”

‘Gute Nacht Freunde, es wird Zeit für mich zu gehen’, horen de luisteraars van Radio 1 al ruim veertig jaar elke avond in Met Het Oog Op Morgen. Toen ‘Het Oog’ jubileerde, ging The Kik met Reinhard Mey’s tekst aan de slag. “Het was een idee van Het Oog zelf dat wij een eigen versie zouden maken. Bij ons betekent dat meteen hertalen en Arjan met een eigen arrangement op gitaar. Het begin lijkt op het origineel, daarna komt het couplet, dat je eigenlijk nooit op de radio hoort. Dat gaat over een gesprek met een vriend. In onze versie heeft hij hem uiteindelijk vermoord. Dat vind ik dan wel geinig. Dan heb je een leuke punch line, dat verwacht niemand. Geen onderbroekenlol, maar wel een zin die alles op zijn kop zet.”

The Kik’s Hertaalt! bevat een cover van As Long As You Love Me van The Backstreet Boys: “Dat was populair toen ik een puber was. Mijn muziek is dat nog steeds niet, maar het kan natuurlijk niet misgaan. Het is net of dat uit een computer is gerold: wat is een hit en welke elementen moeten daarin zitten? Een soort kauwgum-muziek, die wel heel knap gemaakt is. Dat geldt ook voor K3 en in de jaren zeventig voor Vader Abraham. Die is jarenlang verguisd, maar hij kon wél van die oorwurmen schrijven. Niet dat het mijn ambitie is, maar je moet het maar kunnen.”

De kiem voor Hertaalt! werd gelegd toen Dave in 2013 meedeed aan het tv-programma Beste Zangers. Bekende Nederlanders (wat Dave toen nog niet echt was) zingen daarin eigen versies van elkaars nummers of favorieten. In Dave’s geval dus hertalingen. “Bij Beste Zangers heb ik met andere muzikanten samengewerkt. Die vijf nummers had ik al wel thuis van een nieuwe tekst voorzien. Daar was op Ibiza geen tijd voor geweest. Als je zo’n uitzending ziet, dan lijkt het wel vakantie, maar het is de hele dag itempjes draaien en ’s avonds opnemen. De muzikale invulling gebeurt dan inderdaad door de muzikanten daar. Dan is het inderdaad nog geen The Kik-arrangement. De Marcel Visser Band is een heel goede band voor die programma’s. Ze moeten elk nummer kunnen spelen. Het hoeft dan niet exact in je eigen stijl te zijn. Bij de vertaling van het nummer van Niels Geusebroek is het hartstikke leuk om op Ibiza wél een versie met dameskoortje te zingen, zoals in het origineel. Voor onze eigen versie vond ik dat te ‘corny’, dat zouden we met The Kik nooit doen, dus hebben we dat weggelaten. Inderdaad staan die versies uit De Beste Zangers al een paar jaar op YouTube, maar Arjan luistert daar dan volgens mij bewust niet vaker dan één keer naar, om er niet aan te wennen. Daarna zijn we pas in de studio met zijn arrangement aan de gang gegaan. Twee keer repeteren en gelijk erop. Dan houd je het ook fris. Tijdens de theatertour coveren we vervolgens onze versies van de plaat. Dat nummer van Niels is tussen de nummer 1 hits een beetje een vreemde eend in de bijt. Het is niet eens een hit geweest, maar ik vond het leuk hem erbij te zetten. Niels vond dat gelukkig ook goed.“

Dave leverde voor het nieuwe album als vanouds teksten, al waren dat in dit geval hertalingen van bestaande teksten. De overige bandleden zaten wél vast aan bestaande melodieën. Dave daarover: “Als we een plaat met eigen nummers maken, is de muziek er het eerst. Die maakt Arjan in zeven van de tien gevallen. Paul doet er nog twee en ik doe er één. Dat componeren is niet mijn vak. Arjan kan dat wel goed. Arjan maakt de demo’s, ook van de nummers die Paul schrijft. Paul is weer niet zo goed in arrangeren. Arjan is muzikaal heel goed, maar ik ben wat meer kieskeurig. Arjan vindt alles leuk, zeg maar. Het meeste wat hij doet, is goed. Hij maakt dertig liedjes, daar kies ik er dertien van om een tekst bij te maken. Ik wijzig wel zijn melodieën omdat de tekst dan beter past. Over het algemeen zitten we niet samen. Teksten schrijf ik het liefst in mijn eentje. Die spitsvondigheden komen het snelst als ik hier uit het raam zit te staren. Of het inspirerend uitzicht is? Ik vind van wel. Er is niets eigenlijk. Ja, elke week staan er vijf vuilnisbakken voor de deur. Voor Hertaalt! was het voor mij niet anders, voor Arjan wel. Hij is dan weer goed in het arrangeren in de studio.”

Dave Von Raven | The Kik

Hopen op een echte hit, ooit voor veel muzikanten het summum van ‘de top halen’ geldt anno 2018 niet meer als het hoogst haalbare. Ook niet voor The Kik. “Op de radio effe je nieuwe single komen spelen, die ze vervolgens nooit meer gaan draaien. Het is wat het is, maar ik vind het ook niet erg, ik ga graag naar de radio. Daar is in de loop van de jaren bij gekomen dat je als band ook meteen een cover speelt. Dat heeft ons nu deze LP opgeleverd. Bovendien: de gedachte die je als kleine jongen had dat het zo fantastisch was om je eigen nummer op de radio te horen, is een heel ouderwetse. Dat mechanisme geeft je een veel kortere houdbaarheidsdatum dan wat wij doen, gewoon op eigen kracht lekker doorgaan. Ik heb geen tijd voor hits. Wij moeten lekker spelen. We hebben een trouw publiek. Toch worden wij nooit gedraaid. Net als Jan Smit, die hoor je ook niet op Radio 2. Ja, we worden een enkele keer eens gedraaid, maar het is niet zoals met een Kensington, waarvan wordt gezegd: dat moet je vreten. Desondanks kunnen wij ons goed staande houden. Wij houden onszelf voor: je best doen, enthousiast blijven en niet naast je schoenen gaan lopen.

We hebben dan wel de mazzel dat we vaak op televisie zijn. Daar zijn we wel kind aan huis. Dat helpt. Als je tv en radio allebei niet hebt, wordt het moeilijk. Wij passen overal bij en daardoor eigenlijk nergens bij. Pas stonden we ook op zo’n sterrengala in de Ziggo Dome. Doordat je nergens bij past, pas je weer overal. Als je doet wat je leuk vindt, vínden mensen je ook leuk. Ze zeggen ook dat je een doelgroep moet hebben. Daar doen wij niet aan. Als je een doelgroep hebt, laten ze je op een gegeven moment vallen. Ik vind het leuk om voor iedereen muziek te maken. Ik ben gek op die sixties underground dingen. Snoeihard en met veel fuzz. Ik houd ook van Jacques Brel van André Hazes.”

In de afgelopen vier jaar draaide The Kik haar rondjes in de mallemolen van de media. Dan weer een kwisje op televisie, al dan niet in combinatie met muziek, dan weer een cover voor 3FM of voor Het Oog. Het heeft ze wel de inspiratie voor hun vierde album en de bijbehorende theatertour opgeleverd. Dave: “Die korte radiospelletjes die we tussen de nummers door op onze nieuwe plaat hebben gezet, moet je niet zien als een aanval op de radio. Je kunt het wel zien als een kanttekening. Ik vind er wel wat van. Als iedereen alleen maar mee staat te lachen met alles, daar wordt de wereld ook niet beter van. Dat je nu behalve je eigen nummer ook een cover moet spelen of even aan een spelletje moet meedoen…het is gewoon je vak. Als je vroeger bij de radio kwam, zat er een orkest om je te begeleiden, met muzikanten die elke maand hun salaris kregen. Daar is geen geld meer voor. De tendens van de tijd is dat het bandje wel voor niets moet komen opdraven. Dat is de tendens van deze tijd. Dat is dan maar zo. Je kunt dan wel bij de pakken neer gaan zitten, maar dat is stap 1 van je eigen teloorgang. Je moet er zelf voor zorgen dat je hard blijft werken voor je publiek. Dan komt het goed, daar ben ik van overtuigd.

Info over The Kik, het album Hertaalt! en hun tot eind april durende gelijknamige theatertour is te vinden op: showcase.fm/thekik

Foto’s: Jaap Reedijk