×

Recensie

Pop

01 september 2016

Positie 19 Jaarlijst 2016

The Divine Comedy

Foreverland

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Divine Comedy Records

Foreverland The Divine Comedy Pop 4.5 The Divine Comedy – Foreverland Written in Music https://writteninmusic.com

Dat er meestal een paar jaar tussen albums zit bij het Noord-Ierse The Divine Comedy, de band rondom Neil Hannon, maakt hun catalogus wel duidelijk. Maar zes jaar tussen Bang Goes The Knighthood, hun voorlaatste album, en het net verschenen Foreverland, leek ineens wel heel erg lang. The Divine Comedy is een band die je echt heel erg kunt missen. De briljante songs die Hannon schrijft, die altijd zo wervelende arrangementen en die heerlijke tongue in cheek in zijn uitmuntende teksten maakt The Divine Comedy al jaren een van de allerfijnste bands.

Luister naar Napoleon Complex, de opener van het nieuwe album, en je snapt helemaal wat ik bedoel. Alles wat The Divine Comedy zo opmerkelijk maakt zit alweer in die ene song. De ijzersterke melodie, dat superrijke arrangement vol onverwachte wendingen vol heerlijk klinkende strijkers en die hilarische prachttekst maken het gelijk een hoogtepunt in het oeuvre van de band. Prachtig overweldigende albumopener. Ook van de geweldige titeltrack, een fraai ingetogen vol Ierse elementen opgebouwde song die daarop volgt, spat plezier al net zo af. Een song die maar weer eens goed laat horen hoe een weergaloos arrangement een fraai songidee tot een geweldige apotheose kan leiden. Het aanstekelijke Catherine The Great kenden we natuurlijk als eerste kennismaking met het nieuwe album. Erg fijne song blijft dat toch. Vintage Divine Comedy. Net als het fijne, met partner Cathy Davey gezongen duet, aan Cole Porter en de Gershwin broers herinnerende, Funny Peculiar. Tijdloze klasse.

The Pact met zijn heerlijke accordeon en rijke strijkers is alweer zo’n topsong. Een nummer waarin meer gebeurt dan bij veel andere bands op een heel album. Ongelooflijk hoe Hannon de briljante songs weer uit de mouw geschud heeft. En dan moeten we het meer dan geweldige To The Rescue, de nog maar zesde song op het album, nog krijgen. Met het horen van die song weet je dat je dat Foreverland een nieuw meesterstuk van The Divine Comedy is. Opgebouwd met gitaar, bas, drums en klavecimbel (!!), uitgebouwd met een weergaloos strijkersarrangement, teruggebracht met gitaar, bas, drums en orgel en vervolgens naar de eeuwigheid doorgeduwd met strijkers en blazers. Wat een onwaarschijnlijk mooie climax bereikt The Divine Comedy hier. Een van hun aller, allermooiste!

Het super aanstekelijke How Can You Leave Me On My Own, met alweer zo’n verschrikkelijk grappige tekst breekt het album mooi in tweeën. (Trouwens, klinkt die hobo niet net zo fijn en onvoorspelbaar als op de eerste twee soloalbums van Julian Cope?). Het wel weer heel erg mooie I Joined The Foreign Legion (To Forget) (met een fijne muzikale kwinkslag naar Kate Bush’ Army Dreamers) maakt dan weer diepe indruk. Wat een prachtig arrangement toch weer. My Happy Place, een hartverwarmende tegelijk stijlvolle popsong, sluit daar, met een wederom ingenieus arrangement, naadloos op aan.

A Desperate Man, met zijn verrukkelijke latin ritme, heeft een volle uitbundigheid in opbouw en buitenissige in arrangement vol met strijkers en blazers. Wat hier allemaal in 2:44 gebeurt grenst aan het ongelooflijke. Ongelooflijk hoe Hannon met die ongelooflijke overdaad in het arrangement volledig wegkomt. Alles wat er gebeurt windt de song alleen maar meer op. Met het sobere Other People en die prachtig realistisch romantische tekst weet Hannon plots de traan te vinden. De albumafsluiter The One Who Loves You, waarvan Hannon dan weer als heerlijk understatement zegt: ‘Bit of banjo, bit of orchestra, nice shuffly rhythm, two key changes, bish bash bosh, job done’ is de droomafsluiter. Zo simpel als Hannon het zegt zo geniaal uitgevoerd weer. Wat een bizar strijkersarrangement, zo vreselijk vol ideeën

Over het hele album zijn de teksten van Hannon weer zo aanstekelijk en vol van frases die je nooit meer vergeet. Hannon is een zanger man die zijn teksten voortreffelijk articuleert zodat in de heerlijke muzikale overdaad zijn teksten niet verloren gaan. Met elke luisterbeurt hoor je weer nieuwe opvallende, bijzonder geestige teksten voorbij komen. ‘When did you say you’re coming home? When you leave I become a dickhead, a bad-smelling, couch-dwelling dickhead / I drink too much tea and eat too many biscuits … I look at naked girls because I’m too weak to resist it’ in How Can You Leave Me On My Own of het prachtig duidelijk makende ‘Who pulls the strings? Who makes all the deals? Five-foot-three in Cuban heels’ zijn daar fijne voorbeelden van. Maar er is zoveel meer te genieten.

Foreverland biedt alles dat The Divine Comedy zo ontzettend aanstekelijk, tijdloos en dierbaar maakt. Een album vol ontzettend aanstekelijke popsongs met zoveel verrukkelijk muzikaal enthousiasme en muzikale genialiteit geschreven en uitgevoerd dat je er volledig van achterover slaat. Een album ook dat meer dan duidelijk maakt dat Hannon en consorten vanaf 1989 een zeer belangrijke plek binnen de muziekgeschiedenis vervullen.



  1. Napoleon Complex
  2. Foreverland
  3. Catherine The Great
  4. Funny Peculiar
  5. The Pact
  6. To The Rescue
  7. How Can You Leave Me On My Own
  8. I Joined The Foreign Legion (To Forget)
  9. My Happy Place
  10. A Desperate Man
  11. Other People
  12. The One Who Loves You