×

Interview

04 mei 2016

The Boxer Rebellion voelt geen druk

Geschreven door: Edgar Kruize

Label: Kobalt

Met het album Ocean By Ocean is The Boxer Rebellion de lijn voort die ze de eerdere vier albums al hadden doorgetrokken. Geen maximaal winstbejag op basis van een eerder gescoorde hit, stug door met de eigen ontwikkeling. Written In Music spreekt frontman Nathan Nicholson en nieuwe gitarist nieuwe gitarist Andrew Smith.

WiM: Ocean By Ocean is het eerste album met nieuwe gitarist Andrew Smith. Heeft een nieuw bandlid de groepsdynamiek veranderd?
Nicholson: “Niet echt. We kennen Andy al heel lang en we hebben er al flink wat optredens opzitten met hem. Vergeet niet dat hij in 2014 al mee op tournee ging om de vertrekkende Todd (Howe, voormalig gitarist) te vervangen. Juist omdat we al zo snel volledig op elkaar waren aangewezen en juist omdat hij ons én Todd daarvoor ook al kende, voelt hij inmiddels als een onlosmakelijk onderdeel van de band.”
Smith: “De shows stonden al gepland op het moment dat Todd vertrok. Ze hebben mij in eerste instantie gevraagd om in dat gat dat was gevallen te springen. Toen ik binnenkwam, waren er nog twee à drie weken voorbereidingstijd waarin ik alle gitaarpartijen moest leren. Dat heeft me enorm geholpen in dezelfde ‘vibe’ te komen als de band, het samen in de oefenstudio zitten en daarna samen op tournee gaan heeft vrij snel een band gesmeed. Daarna is me gevraagd of ik permanent lid wil worden en dat betekende ook dat voor mij het creatieve proces startte. Daarbij ging ik als vanzelf mee in de richting die de andere drie bandleden ook al waren ingeslagen.”

WiM: Met het album kwam een ronkend promopraatje dat Ocean By Ocean een ‘toekomstige klassieker’ is. Voelen jullie dat oprecht zo?
Nicholson: “Staat dat er echt? Oei, dat is wel confronterend. Een journalist heeft die bandbio geschreven. Ik vind dat lastig te zeggen. Het album is nog zo vers en een klassieker moet toch min of meer het geluid van de tijd waarin het is uitgekomen vangen. Eerlijk gezegd denk ik dat er anno 2016 geen klassieke albums meer verschijnen, daar is het landschap te gefragmenteerd voor geworden. Maar wie weet, vraag het over 25 jaar nog eens. Wat het wél is, is een klassiek moment voor The Boxer Rebellion. We bewijzen hierop dat we in staat zijn in gewijzigde vorm een volgende fase in te kunnen.”

WiM: Wat ik wel dapper vind, is dat jullie ondanks het succes van single Diamonds van het vorige album, ditmaal voor een meer coherent album gaan dat je vooral van begin tot eind moet luisteren en niet krampachtig wederom een single willen voortbrengen.
Smith: “Dat is vanzelf zo gegroeid. Dit album vormde zichzelf en toen alle stukjes op zijn plek vielen is dit wat overbleef. Goede voorbeelden daarvan zijn nummers als Weapon en Pull Yourself Together. Bij uitstek nummers waarin we allevier ongeveer evenveel input hebben geleverd, maar die muzikaal toch een behoorlijk eind uit elkaar liggen. Het toont aan dat we als band de breedte in kunnen, maar ook hoe we elkaar versterken. Het zijn tracks die heel anders zijn gestart dan hoe ze uiteindelijk zijn geworden en juist doordat iedereen met ideeën kwam en we daar het beste van hebben gebruikt was het maakproces niet alleen heel organisch, maar ook heel spannend. We wisten zelf niet waar het toe zou leiden.”Boxer_Rebellion_4518
Nicholson: “Hoe we veelal werken is dat we eerst de volledige liedjes maken en we spenderen veel tijd aan het zo compleet mogelijk krijgen van die liedjes als demo’s. Daarna gaan we er op los. Muzieklagen toevoegen of weghalen, geluidjes in de mix verstoppen, noem maar op. Daar besteden we echt heel veel tijd aan al op het moment dat we demo’s opnemen. Dat proces was al heel ver gevorderd voor we naar Los Angeles gingen om het definitief op te nemen. Veel van wat we voor de demo’s hadden bedacht, is integraal op het album terecht gekomen.”

WiM: Als ik naar het album luister, vind ik het een echt herfst- dan wel winterplaatje. Tekstinhoudelijk tenminste. Waarom een voorjaarsrelease?
Nicholson: “Interessant… Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt. Als ik aan Ocean By Ocean denk, zie ik echter Los Angeles voor me, met stralende zon en 30 graden buiten. De link met de herfst of winter heb ik dus totaal niet. Maar ik snap dat je daar door de teksten wel aan zou kunnen denken.”

WiM: Zeker in een nummer als Let It Go is die tekst nu niet heel opbeurend. Je oogt toch niet als een sombermans.
Nicholson: “Dat ben ik doorgaans ook niet. Maar er zijn momenten dat het wel toeslaat en dat is erg lastig om mee om te gaan. Je kan wel een mantra hebben dat je er voor kiest om altijd blij te zijn. Sommige mensen hebben die instelling en lachen de hele dag. Ik geloof absoluut in een positieve instelling, maar het leven buigt zich daar niet nar. Vervelende dingen gebeuren nu eenmaal en die los je niet op met een lach. Dat specifieke nummer is voor mij een erg persoonlijke, want ik heb wel een innerlijk dat zichzelf continu evalueert. Doorgaans ben ik een blij mens hoor, maar op sommige momenten weet ik dat ik blij moet zijn met wat ik heb, gelukkig mag zijn dat ik kan leven van de muziek, dat ik een mooi leven heb… En toch voel ik het niet. Ik ben niet volledig blij. Daar voel ik me soms schuldig over.”

WiM: Toen ik het album voor het eerst hoorde, was er voor het eerst in de kwakkelwinter van 2015/2016 sneeuw. Dat koude weer accentueerde – voor mij tenminste – juist die de melancholische teksten op het album.
Smith: “Ik vind dit soort observaties erg interessant, want het toont aan hoe muziek van persoon tot persoon anders binnenkomt. Ideaal zou zijn om elke keer als je nieuwe muziek hoort, dit in en donkere kamer te doen, zonder invloeden van buitenaf. Dan kan je het pas écht op waarde schatten, denk ik. Al is dat voor een artiest die muziek maakt ook lastig. Je werkt er langere tijd aan en opeens is het dan af. Dat maakt het eigenlijk onmogelijk om het objectief te beoordelen, omdat je de ervaring van ‘een nummer voor het eerst horen’ domweg niet hebt.”

WiM: Jullie zeiden net dat sommige demo’s integraal zijn gebruikt. Zijn er ook nummers geweest waar je lang aan hebt moeten schaven?
Nicholson: “We hebben aan alles geschaafd, laat daar geen misverstand over zijn. Het zijn de ideeën die integraal zijn overgenomen. Het werkt doorgaans zo dat we in de demo een vrijwel definitieve vorm zoeken en dan in de studio de gaten gaan vullen. We halen het nummer uit elkaar en bouwen het weer opnieuw op om in dat proces te zien waar het beter kan. Ik denk dat het in 95 procent van de gevallen zo was dat onze studioversie beter werd dan de demo.”
Smith: “Wat er in de andere gevallen gebeurde, is dat we als band dolverliefd waren op een demo. We namen onderdelen ervan opnieuw op en dan waren we nog steeds heel enthousiast. Maar in het proces was ‘iets’ verloren gegaan wat er in de demo nog wel was. Wij gaan dan voor het gevoel en dus is de opname gebruikt die dat het beste vangt. Al zit ook daar dan nog wel productiewerk bovenop.”
Nicholson: “We hebben pas één keer echt een heel nummer intact gelaten en dat was You Belong To Me op ons vorige album. De demo was zo goed en we kregen het daarna in de studio nooit meer zoals die demo. Dus hebben we de pogingen gestaakt.”

WiM: Dat vorige album was jullie grote doorbraak, tenminste hier in Nederland. Legt dat enige druk op het opnameproces?
Nicholson: “Nee, we doen al zo lang ons ding en hebben ons eigen geluid gevonden. We laten ons daar niet door afleiden. Wel moet ik zeggen dat ik denk dat we gezwicht voor enige druk van buitenaf waren als Promises ons debuut was geweest. Dan had dit album wellicht vol Diamonds-klonen gestaan. Maar we zijn al ver voorbij dat punt. Vergeet niet dat Diamonds nooit is geschreven om een hit te zijn. We vonden het gewoon een goed nummer, zoals we de tracks op Ocean By Ocean nu ook hele goed vinden. Zodra je met scoren in het achterhoofd gaat schrijven, werk je als artiest niet puur meer. Ik ben er heel trots op dat wij nooit uit het oog zijn verloren waarom we muziek maken en dat we diezelfde drive nog steeds hebben.”

Tourdata:

  • 9 mei 2016 – Paradiso Tolhuistuin, Amsterdam
  • 10 mei 2016 – Effenaar, Eindhoven
  • 3 juni 2016 – Vestrock, Hulst
  • 15 juli 2016 – Welcome To The Village, Leeuwarden
  • 27 september 2016 – Paradiso, Amsterdam
  • 28 september 2016 – Paard van Troje, Den Haag
  • 29 september 2016 – Doornroosje, Nijmegen
  • 30 september 2016 – De Oosterpoort, Groningen