Groepsnaam en titel laten evenmin als de hoesfoto weinig twijfel toe en ons vermoeden wordt vanaf de eerste gespeelde noot bevestigd. Het betreft hier een met akoestisch instrumentarium geëquipeerd collectief  dat weliswaar uit Rotterdam stamt maar in een zelf gecomponeerd repertoire authentieke Americana roots exploreert.  Er wordt al eens naar de overkant van de Atlantische afgereisd om te concerteren. Gereputeerd volk als James Burton, Albert Lee en DJ Fontana deden in het verleden al eens beroep op Stringcaster.

Met Carl Perkins hebben ze wellicht nooit samengewerkt .Met een uitvoering van Everybody’s Trying To Be My Baby eren ze wel voortreffelijk de nagedachtenis van de rockabilly pionier in een energieke bluegrassversie met een hoofdrol voor de mandoline van zanger Remco Prins en de banjo van Robert van Driesten. Geflankeerd door de fiddle van Tijmen Veelenturf, de gitaar van Martin Voogd en de voor het genre gebruikelijke upright bass van Marcel Verbaas werkt het quintet zich door een aanstekelijk melange van country folk, bluegrass en rockende hillbilly. Meestal komt Remco Prins die het gros van de songs aanlevert op de voorgrond in soepele swingers als You Walked Away en Picking On You Again. “Rock this joint till the cows come home”, zingen ze broederlijk samen in een amusant, van Paul Smith geleend, liedje. Het evenmin van humor gespeende Going Downhill And Gaining Speed van Robert van Driesten is eveneens een niet te versmaden saloonstamper. Tenminste als ze er niet uitgeschopt worden zoals in we in They Always Kick Me Out Of Bars, dat op wervelende  western ritmiek voorbij raast, vernemen.