Ha, een nieuwe Stevie Nicks! Natuurlijk, dat is wel zo. Maar helemaal nieuw is het album niet. Waarom? Omdat het leeuwendeel van de songs werd geschreven tussen 1969 en 1987. Twee zagen in 1994 en 1995 het levenslicht. Klinkt zo’n plaat dan gedateerd? Hoor je duidelijk dat Stevie die liedjes al jarenlang op de plank had liggen? Nee.

Mooie tekst van Nicks op de sticker die op het album zit:

‘Each song is a lifetime. Each song has a soul. They represent my life behind the scenes, the secrets, the broken hearts, the brokenhearted and the survivors. These songs are the memories, the 24 karat gold rings in the blue box. These songs are for you.’

Groot geworden met Fleetwood Mac heeft ze sinds 1981 met een zekere regelmaat soloalbums opgenomen, hetgeen de creativiteit en het arbeidsethos van de Amerikaanse duidelijk maakt. Waarom de nummers op 24 Karat Gold – Songs From The Vault zo lang zijn blijven liggen, wordt niet duidelijk, zoals Nicks altijd wel een bepaald mistgordijn om haar heen zal behouden.

Veertien tracks heeft ze bewaard in haar blue box. Nummers over verlangen, hunkering, afgunst, onbegrip en, uiteraard, de liefde. Vinnig klinkt ze zo nu en dan, zoals in de melodieuze rocksong Mabel Normand. Nicks op haar best. Ze doet er nog een schepje bovenop in de heerlijk stevige rocker I Don’t Care.

Het is niet verwonderlijk dat Nicks meerdere muzikale gezichten laat zien en tekstueel lieflijk en verbeten uit de hoek kan komen, op een plaat die tot stand is gekomen tijdens diverse periodes in haar leven. Waarin ze gretig drugs gebruikte, zoals cocaïne, en sloten drank, of waarin het op liefdesgebied allemaal wat minder lekker liep.

Ook daarom is het door Dave Stewart en Waddy Wachtel geproduceerde 24 Karat Gold – Songs From The Vault een fraaie, diverse plaat geworden. Een soort trip door het leven van de inmiddels 66-jarige zangeres.

Het speelse Cathouse Blues, waarin ze blues en jazz samensmeedt, is vast ontstaan op een moment dat ze erg goed in haar vel zat. Zo kun je eigenlijk bij elke song wel raden hoe de vlag erbij heeft gehangen op het moment dat ze het schreef in de periode 1969 tot 1995.

Met een beetje mazzel heeft Nicks nog veel meer op de plank liggen. Als het nummers zijn van het niveau dat ze op 24 Karat Gold – Songs From The Vault bereikt, gaan we alvast juichen.