×

Recensie

Pop

16 januari 2019

Steve Gunn

The Unseen in Between

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Matador

The Unseen in Between Steve Gunn Pop 4 Steve Gunn – The Unseen in Between Written in Music https://writteninmusic.com

Sinds het succes van War On Drugs wordt de hele scene rondom Adam Granduciel uitgepluisd. Iedereen die enige connectie met de band heeft, wordt er bijgehaald. Eerst Kurt Vile, die behoorlijk aan de weg timmert, en nu is Steve Gunn aan de beurt. Als voorprogramma van The War On Drugs, en met het Kurt Vile samenwerkingsproject Parallelogram is die link eenvoudig te leggen. Niet zo memorabel als de eerder genoemde artiesten, maar op de achterhoede een mooi tijdsbedrijf, welke ook de mogelijkheid heeft om hier bij de bekende namen aan te sluiten. De The War On Drugs bandleden komen allemaal wat schuchter over, zo ook tijdens de uitgerekte lange muzikale stukken. Als de aandacht maar gericht is op het instrument, hoef je niet meer de zaal in te kijken, en kan je al het contact negeren. De een ziet het als betrokkenheid met de precieze gecontroleerde uitvoering van de tracks, terwijl iemand anders meer moeite heeft en het als desinteresse ervaart . Deze gevoelige folkpop emo’s staan nu volledig in the picture. Steve Gunn heeft in ieder geval alleen al een ruiger uiterlijk. Donkere bril, de haren kort en stijlvol. Hier op The Unseen in Between zijn het allemaal mooie gitaarbegeleidende luisterliedjes. Uiteraard zijn er raakvlakken met War On Drugs. Nu ga ik iets zeggen, waar de liefhebbers absoluut niet blij mee zijn. Steve Gunn heeft de vocalen van een man, niet die onvolgroeide uitstraling van Adam Granduciel. Nee, hier geen liefhebber van dat hoge gemummel, Steve is net een stuk minder zweverig.

New Moon blinkt uit in gedurfdheid, een geslaagde combinatie van country met dreampop elementen. Nooit geweten dat dit zo treffend over kan komen, maar het gevoel om op de prairie aanwezig te zijn wordt hierdoor versterkt. Toch gaat het niet de softe kant op, het heeft nog steeds iets stoers. Bij Vagebond hoor je de
The War On Drugs invloeden zeker in het heldere gitaarspel terug, maar de link naar de Paisley Underground sound is net zo sterk aanwezig. Stukken opgewekter allemaal. Prima hoe hij ook hier naar de jaren tachtig teruggrijpt. De mooie backings worden door Meg Baird verzorgd, al jaren geleden bij collega Kurt Vile op diens album Smoke Ring for My Halo actief. Daar geeft ze Baby’s Arms vorm. De veelzijdigheid op The Unseen in Between is naar jaren zeventig countryrock te herleiden, welke weer sterk op het rustigere Change van invloed is. Ja inderdaad een grote verandering ten opzichte van de vorige track Stonehurst Cowboy met het mooie versterkte tussenstuk. Deze grijpt terug naar de basis, kaler van opzet, dicht bij de americana roots. Dit staat ook bij het nog meer op het akoestische spel gevormde Luciano voorop, waar aarzelend backing vocals, drums, en echo’s tot een sterk pakkend geheel worden toegevoegd.

Het Oosters getinte New Familiar is een aangenaam warm welkom. Nadat je eerst hypnotiserend in trance raakt, vervult Steve Gunn vervolgens zijn aangename gastheerrol. Door het opnameproces voelt het nog meer gedateerd aan dan de overige tracks. Een mooi gebaar dat gedateerd niet altijd synoniem met oubollig hoeft te zijn. Steve Gunn reserveert zijn rockgitarist kwaliteiten netjes voor het einde. Lightning Field zoekt meer aansluiting bij de dromerige New Moon aftrap al mag hier de gitaar tussendoor net wat meer zijn stem verheffen. Het met geluidseffecten pakkend begin van Morning Is Mended geeft een betere invulling aan dat ontwakende gevoel. Minimaal gebruik met maximaal effect. Bij de piano ballad Paranoid krijg ik een fout kerstgevoel, de belletjes tussendoor en de wat orkestrale begeleiding versterken dit alleen maar. Rond die tijd kan ik er prima naar luisteren, maar nu de feestdagen alweer achter de rug zijn, heb ik dat minder. Al moet ik bij de tekst regelmatig glimlachen, ze roepen herinneringen aan het televisieprogramma Het Familiediner op, waar het uiteindelijke verwachtingspatroon vaak niet positief uitvalt. Hogelijk krijgt Steve Gunn ook de waardering die Kurt Vile toegekend krijgt. The Unseen in Between is namelijk een plaat die dat wel verdient.



  1. New Moon
  2. Vagabond
  3. Chance
  4. Stonehurst Cowboy
  5. Luciano
  6. New Familiar
  7. Lightning Field
  8. Morning Is Mended
  9. Paranoid