×

Interview

06 april 2016

Sivert Høyem steeds comfortabeler in z’n vel

Geschreven door: Pieter Visscher

Sivert Høyem voelt zich ’s nachts lekkerder dan overdag. Dat hoor je op Lioness, zijn vijfde soloalbum. Tekstueel, alsook muzikaal, voor wie aandachtig luistert. Dat terwijl Lioness geen sombere plaat is. Stemmig misschien, maar dat past ook zo mooi bij die schitterende, diepe bariton waarover Høyem beschikt. ‘Ik wilde een solide plaat maken. Daarin zijn we geslaagd.’

‘Een album met klassiek georkestreerde popmuziek, waarin de jaren 80 nagalmen. Ik heb me voor Lioness net zo sterk laten beïnvloeden door The Walker Brothers en Roy Orbison, als door The Smiths, Roxy Music, Depeche Mode en R.E.M. Ook tekstueel, wat R.E.M. betreft. In mijn Madrugada-tijd heb ik ze heel veel gezien. Knap hoe ze omgingen met hun succes. Fool To Your Crown is bijvoorbeeld absoluut beïnvloed door R.E.M.. Terwijl ik ook door PJ Harvey, Bob Dylan en Joni Mitchell ben geïnspireerd tijdens het tot stand komen van Lioness.’

‘Ik heb mezelf in zekere zin minder beperkingen opgelegd dan op voorgaande platen; ook die met Madrugada. Lioness klinkt anders dan alles wat ik eerder heb gedaan, terwijl mijn manier van songschrijven niet anders is geweest. Mijn muziek ontstaat gewoon zoals ze ontstaat. Vooral ’s nachts, omdat ik dan domweg productiever ben.’

Terwijl dat juist een gedeelte van het etmaal is waarin hij nog rustig de straat op kan, zonder overal te worden aangeklampt. Want in Noorwegen is Sivert Høyem een van de grootste sterren van het land. ‘Maar daar hoor je mij niet over klagen hoor. Dat succes maakt het leven juist een stuk eenvoudiger. Ik ben een onafhankelijke artiest, zonder platenlabel. Dan is het heerlijk om geld te hebben, om zo’n enorm dure plaat te kunnen maken als Lioness.’

Een album waarop een duet met de prachtige Noorse Marie Munroe is te vinden. ‘In eerste instantie waren we op zoek naar een Franse zangeres. Totdat we Marie op de radio voorbij hoorden komen. Ik wilde een zangeres met een zekere coolness, een bepaalde afstandelijkheid. Ze maakt normaalgesproken wat vreemde, discoachtige muziek. Een soort vrouwelijke Bryan Ferry.’

Het duet is een van de vele hoogtepunten op Lioness. Een album dat exact een week na Høyems veertigste verjaardag is verschenen. Die mijlpaal bevalt ‘m wel.

Ik voel me steeds comfortabeler in m’n vel zitten, naarmate ik ouder word. Daarnaast voel ik me ook steeds beter thuis op het podium. Ik was eigenlijk nooit zo goed in jong-zijn’, lacht-ie. ‘Ik ben sowieso altijd sterker geïnteresseerd in wat oudere mensen. Veel van mijn vrienden zijn ouder. That feels good.’

foto (18)

Høyem noemt de zes jaar jongere Father John Misty als interessantste artiest van de laatste tijd. ‘Muzikaal geweldig en slimme teksten. Hij daagt mensen uit. Daar houd ik van, want hoe serieus moet je jezelf eigenlijk nemen? Hij komt heel vrijgevochten over. Dat vind ik inspirerend.’

Ook tekstueel?

‘Op Lioness zijn veel eigen ervaringen te vinden. Zo heb ik over vluchtelingen geschreven, zonder dat het beklemmend wordt overigens. Ik wil niet dat mensen zich oncomfortabel voelen. Veel nummers zijn vrij autobiografisch.’

Hoewel er niet overdreven veel vrolijkheid zit in Høyems teksten, beschikt hij welzeker over gevoel voor humor en maakt hij allesbehalve een sombere indruk. Integendeel. Die humor blijkt ook wel uit het gestoei met de puntjes door de o van zijn achternaam of de diagonale streep.

‘Voor Endless Love (2004 – PV) luisterde ik veel naar Zweedse muziek. Het leek me wel aardig twee puntjes op de o te zetten. Ik gooi het soms om. Op Endless Love is bovendien de diagonale streep door de o te zien. Het is een soort gimmick geworden.’