Veertien jaar na het overlijden van hun charismatische frontman Michael Hutchence is INXS nog springlevend. De band, oorspronkelijk begonnen als The Farris Brothers (de band bestond naast Michael, Kirk Pengilly en Garry Gary Beers uit de drie broers Tim, Andrew en Jon Farris), beleefde hun hoogtijdagen in de jaren 80 en 90 en verkocht meer dan 35 miljoen albums. Vooral de albums Listen Like Thieves, Kick en X zijn uitgegroeid tot ware popklassiekers, met (kas)krakers als Need You Tonight, What You Need, New Sensation en het prachtige Never Tear Us Apart. Na de dood van Hutchence besloot de band door te gaan en de live-optredens met diverse gastzangers te doen, waaronder Terence Trent D’Arby, Jimmy Barnes en Noiseworks-zanger Jon Stevens. In 2001 stopte de band daarmee omdat men zich realiseerde dat INXS zonder Michael geen INXS meer is.

Desondanks bleef het artiestenbloed door de aderen stromen en via een door het Amerikaanse  tv-station CBS uitgeschreven reality-show waarin men op zoek ging naar de nieuwe zanger voor INXS kwam men uit bij JD Fortune. Er volgden een album (Switch) in 2006 en een nieuwe wereldtournee in 2007, waarbij men ook Paradiso aandeed. In 2010 kwam de band zelf met een INXS-Michael Hutchence Tribute in de vorm van het album Original Sin, waarop bijzondere en fraaie gastrollen voor onder meer Ben Harper & Mylène Farmer (Never Tear Us Apart), Tricky (Mediate) en Rob Thomas & DJ Yaledyis (Original Sin).

In september 2011 kondigt de band aan dat JD Fortune de band heeft verlaten en dat de Ierse zanger Ciaran Gribbin de nieuwe leadzanger wordt. Ook werkt men aan nieuw materiaal, waarvan de demo Tiny Summer een leuk voorproefje is. Ook gaat men weer op tournee en het concert in Melkweg is na Arequipa (Peru), Buenos Aires (Argentinië) en Perth (thuisland Australië) het vierde concert van deze tour.

De stemming zit er in de goed gevulde, doch niet uitverkochte MAX van Melkweg, goed in en met Communication kan het herleven van oude tijden beginnen. Zanger Ciaran Gribbin laat vervolgens op Mystify meteen horen dat hij uitstekend kan zingen en toont zich daarnaast apetrots dat hij de nieuwe zanger van INXS mag zijn. Hij beseft heel goed dat hij onmogelijk Michael Hutchence kan vervangen maar legt wel al zijn ziel en zaligheid in de nummers.  Heaven Sent wordt opgedragen aan de veel te vroeg overleden Hutchence en is meteen één van de hoogtepunten van de avond. De band speelt uitstekend en is aangevuld met twee aantrekkelijke achtergrondzangeressen, waarvan de blonde meteen een extra rol krijgt toebedeeld in het toepasselijke Suicide Blonde.

Ondanks het feit dat het publiek het uitstekend naar zijn zin heeft en zichtbaar geniet van de greatest hits-revue die zich afspeelt, is het lastig om de rol van zanger Ciaran NIET te vergelijken met zijn legendarische voorganger. De chemie in de band is nog wel aanwezig maar de magische momenten zijn te schaars om een grote indruk achter te laten. Ciaran zal ongetwijfeld nog wel groeien in zijn rol, talent genoeg, daar kunnen we kort over zijn, maar zijn performance is nog veel te braaf en degelijk. Hij mist ook (nog) het charisma om een zaal echt in te pakken. Daar waar Michael aan het losmaken van een knoopje van zijn blouse voldoende had om (het vrouwelijke deel van) de zaal in te pakken en tot waanzin te drijven, blijft het strakke pak van Ciaran tot de toegift stijf dicht. Natuurlijk staat dit los van de zeker aanwezige vocale kwaliteiten, maar het staat wel symbool voor de beleving van een liveshow.

Ciaran komt het beste uit de verf in zijn prachtige vertolking van Beautiful Girl, By My Side en het nieuwe nummer Tiny Summer, waarop INXS duidelijk een andere koers vaart. Het nummer doet denken aan Morrissey en laat echt een heel nieuw geluid horen. Dat biedt hoop voor de toekomst want in de nieuwe nummers heeft Ciaran geen last meer van de oneerlijke vergelijking met Michael Huthcence en kan hij geheel zijn eigen plan trekken. Ook het krachtige New Sensation, Listen Like Thieves en Elegantly Wasted klinken strak als vanouds. Het gaat echter mis in de nummers waar je als fan echt op zit te wachten. Tijdens Original Sin duikt Ciaran achterin de zaal op om vanuit daar het nummer te zingen. Op zich een mooi en sfeervol moment maar het leidt de aandacht af van het nummer zelf waardoor deze INXS-klassieker enigszins wordt ondergesneeuwd. Dit is juist zo’n nummer waarbij je van begin tot eind moet ‘knallen’. Hetzelfde geldt voor Need You Tonight, dat nu wordt gebruikt om de band aan te kondigen, terwijl voor de beleving het juist noodzakelijk is dat het nummer strak en hard gespeeld wordt. Doe die aankondiging voortaan maar tijdens een ander nummer!  Tijdens Devil Inside maakt Ciaran een paar foto’s van het publiek;  niet echt het moment, om midden in de duivel-uitdrijving ineens gezellig wat spontane kiekjes te nemen, lijkt mij. Ook Never Tear Us Apart blijkt, hoe geweldig het nummer ook is, aan zeggingskracht te hebben ingeboet.

Na Elegantly Wasted verdwijnt Ciaran voor even van het podium voor een gedenkwaardig moment: de oorspronkelijke overgebleven bandleden vertolken Don’t Change. Het is een ode aan Michael en het is een mooi gezicht om de band (letterlijk) broederlijk naast elkaar te zien staan. Ook toegift is gelukkig uitstekend. Met een fraaie drumsolo (Drum Opera) wordt What You Need ingeluid, inderdaad het nummer dat we op dat moment nodig hebben. De ouderwetse INXS zo kenmerkende gitaarriffs en rake drums zorgen voor een prachtig slotoffensief dat met Don’t Change, nu met Ciaran, waardig wordt afgesloten.

En zo blijven we achter met een dubbel gevoel. De vele hits zijn op energieke wijze gespeeld en bij vlagen was het zeer goed maar je blijft keer op keer denken aan vroeger en onbewust vergelijken. Dan besef je pas echt hoe goed Michael Hutchence eigenlijk was en hoe bepalend hij voor INXS is geweest. Desalniettemin blijft het optreden een fraai eerbetoon aan hem en ziet de muzikale toekomst van de band er met de nieuwe zanger Ciaran weer rooskleurig uit!