Ze komen niet naar Lowlands, ondanks hun dit voorjaar verschenen album Work. Wel zijn ze op 2 november te zien in de Melkweg. Dat duurt nog wel even, maar zet het maar gerust in je agenda. Want de Zweedse Shout Out Louds zijn altijd goed voor een flink aantal energieke en oorstrelende indiepop-parels. Het concert op 2 november wordt door Paradiso georganiseerd, maar vindt opvallend genoeg plaats in de Melkweg. Eigenlijk zouden de Zweden al op 20 april acte de presence hebben gegeven in de hoofdstad, maar dat concert werd toen uitgesteld.

Dat was vervelend, want de band had net de nieuwe plaat Work uit, het eerste wapenfeit sinds 2007. Met de albums Howl Howl Gaff Gaff en Our III Wills hadden de Zweden zich flink in de kijker gespeeld. Hun levendige en bij vlagen melancholische indiepop –volgens sommigen in de beste Cure-traditie– deed het zowel in Europa als in Amerika prima. De band was dan ook op vele podia te zien.

Phil Ek

In de zomer van 2008, na een optreden in Sao Paulo, besloten de Shout Out Louds een pauze in te lassen. Wel zo gezond, en bovendien woonden en werkten de bandleden al lang niet meer allemaal bij elkaar in de buurt. Het was tijd voor andere zaken en het was tijd voor een ander levensritme.

In 2009 ging het toch weer kriebelen en haalde zanger Adam Olenius de overige bandleden over weer samen te spelen. Zoals wel vaker het geval is na muzikale onthouding ging de inspiratie weer vrijelijk stromen en al snel hing er een album in de lucht. De band leverde een aantal demo’s af bij producer Phil Ek (Band of Horses, Fleet Foxes, The Shins), die toehapte.

Voor de opnamen met Phil Ek toog de band naar het stadje Woodinville, ten noordoosten van Seattle. In de bossen buiten Woodinville, in een afgelegen schuur omgebouwd tot studio, kwam het nieuwe album grotendeels tot stand. Makkelijk was het niet: de drums alleen al namen elf dagen in beslag. Eks oor voor detail maakte het niet altijd even simpel, al wisten de bandleden natuurlijk donders goed dat het voor het eindresultaat alleen maar positief zou uitpakken.

Fijnzinnige indiepop

Work klinkt bij nadere beluistering inderdaad prima, laat dat maar aan Phil Ek over. En via onder meer Kink FM en de online media hebben we inmiddels kennis kunnen nemen van de singles Fall Hard en Show Me Something New. Beide nummers laten onverbiddelijk horen wat de Shout Out Louds tot zo’n prettige band maakt: lichtvoetige, tijdloze indiepop met een melancholische inslag. Namen als The Cure, Woodentops, Magic Numbers en The Chills schieten door het hoofd. Fijnzinnige muziek voor de (na)zomer. De zwart-witclip van Show Me Something New is bovendien oogstrelend (“You have so much to live for and I’m dying to stay alive”).

Van hetzelfde fraaie laken een pak is 1999, de opener van Work. Phil Ek had voor een aantal nummers het idee van een accelererende trein in gedachten en inderdaad, deze aanstekelijke terugblik op het einde van de vorige eeuw, wint per minuut aan kracht. Het wat grimmigere Walls (“To get to know yourself, you got to runaway”) gaat verderop uit van hetzelfde principe.

Eerlijk is eerlijk, Work weet niet continu te boeien, een aantal nummers lijdt aan compositorische bloedarmoede: Four By Four, Throwing Stones, Play The Game en Moon klinken goed maar zijn toch wat obligate werkjes die slechts binnen een albumconcept recht van spreken hebben.

Gelukkig is er dan nog het ijle en emotionele Candle Burned Out (alsof er een vergeten cultbandje uit de latere jaren tachtig is opgegraven) en de weldadige dreampop/shoegaze van afsluiter Too Late Too Slow. Dit doet eens te meer uitzien naar het concert van de Shout Out Louds deze herfst. November is nog ver weg, maar het is in ieder geval prettig dit appeltje voor de dorst achter de hand te hebben.

Tracklisting Work:

1. 1999
2. Fall Hard
3. Play The Game
4. Walls
5. Candle Burned Out
6. Throwing Stones
7. Four By Four
8. Moon
9. Show Me Something New
10. Too Late Too Slow