De uit New York afkomstige Seth Swirsky is geen onbekende in LA, hij is een getalenteerd (song)schrijver. Al Green, Tina Turner, Rita Coolidge, Rufus Wainwright ,Four Tops, Spinners en Delfonics haalden hun neus niet op voor zijn composities die ook meerdere soundtracks kleurt.

Naast Natalie Merchant werd Swirsky in de studio met gerenommeerde popadepten zoals Marshall Crenshaw, Eric Carmen (Raspberries) en Felix Cavaliere (The Rascals)  gesignaleerd. Die  samenwerking met gerenommerde  popmeesters klinkt ook door in Red Button, een duo project met Mike Ruekberg. Het melodieuze As Far As Yesterday Goes was al een voorproefje van geniaal gerecycleerde sixties pop. Swirsky is niet toevallig de man achter de Beatles Stories, de uit 2011 daterende documentaire  van de Fab Four. “Don’t have to be a Beatle in order to be happy” horen we Swirsky  zingen in Try To Keep It Simple.

Een nuttig advies om alles ogenschijnlijk eenvoudig te houden. Anderzijds refereert zowat alles op Circles And Squares naar het  repertoire in de tweede helft van de jaren zestig van het onnavolgbare kwartet uit Liverpool in de tweede helft van de jaren zestig, vooral de Rubber Soul en Revolver periode.De opbouw timing en frasering van de zangpartijen,de hemelse gitaartjes en laagjes in de instrumentatie, alles refereert uitdrukkelijk naar het geniale kwartet uit Liverpool met uiteraard echo’s van talloze nalopers. Van de begintonen tot de finale eindnoten in I Think Of Her worden we met warme akoestische en twaalfsnarige gitaartjes en piano ondergedompeld in een weldadige portie sixtiesnostalgie. Luister maar eens naar dartele de titelsong met  onverwachte tempowisselingen.

In het zonnige door zweverige piano en zang geïntroduceerde Shine lijkt het even dat Brian Wilson in de studio vertoefde. Niets is echter minder waar, Swirsky speelt en puzzelt zowat in zijn eentje de rijk geschakeerde en tegelijkertijd functioneel blijvende orkestratie en zang bijeen, afgezien van het karakteristieke trompetje in Sonic Ferris Wheel of de bijdrage op bas van oude vriend Ruekberg die in enkele tracks ook medeproducer is.

Op zich al een opmerkelijke prestatie waarmee Swirsky dicht in de buurt komt van de verrichtingen van die andere studioknutselaar Todd Rundgren met zijn projecten uit de jaren zeventig. Niet uitsluitend genietbaar voor door nostalgie overmande luisteraars die dit invloedrijke muzikale tijdperk bewust meemaakten tijdens hun jeugdjaren. Deze geniale, dromerige pop spreekt wellicht ook een jongere generatie van muziekliefhebbers of toekomstige muzikanten aan.