Tot de eredivisie van de Nederlandse (blues-) rockgitaristen behoort Ruben Hoeke (36) al een tijdje. Het is dan ook al 22 jaar geleden dat hij, dankzij Sweet Child O’ Mine van Guns & Roses besloot de voetbal te laten liggen en definitief voor de gitaar te kiezen. Dat hebben nog massa’s andere pubers rond 1992 gedaan, ook allemaal dankzij Sweet Child O’ Mine. Maar Hoeke loopt een stapje harder dan veel leeftijdsgenoten. Hij vormt Blues On The Road, dat met een gemiddelde leeftijd van 14 jaar in 1992 ‘s lands jongste bluesband is.

Als hij in 2004 een band onder eigen naam start, is dat meteen ‘serious business’. Op debuutplaat Sugar (maart 2006) spelen onder meer Jan Akkerman, Kaz Lux, Tineke Schoemaker, David Hollestelle, Wouter Planteijdt en Thé Lau mee. Album nummer twee, Coexist (maart 2010), zet de stijgende lijn door (Hoeke eindigt hoog in de Beste Bluesrock-gitarist Benelux-poll van 2010).

Het onlangs verschenen derde album van de Ruben Hoeke Band, Loaded, laat horen hoe Hoeke de bluesmuziek die hij van huis uit meekreeg, heeft vermengd met de hardrock uit zijn puberjaren. De gitaar klinkt niet als die van jeugdidool Slash, maar veel donkerder en ‘zompiger’. De gitarist is niet vies van een flinke dosis distortion. In combinatie met de vette bas en de zware drumsound ontstaat een geluid waar Ruben comfortabel zijn vocalen kan ‘shouten’. En wat een heerlijke schuurpapieren strot heeft Frank van Pardo trouwens.
Is There A Heaven, Is There A Hell? is een nummer waarin alle registers open gaan. Raging Fire begint enigszins rockabilly-achtig, maar barst na het eerste couplet ook volledig los.

In zijn teksten klinkt het rock ‘n’ roll leven door, een leven dat moeilijk te rijmen lijkt met ‘family values’.

The night is dark and the road is long
And love is like a razor that left me here to bleed
Where can I turn to, in my hour of need
I keep on struggling down that long, long road

Maar als Ruben niet op het podium staat, is hij een echte ‘family man’, zo blijkt uit de uitgebreide bedankjes aan partner Nienke en de vier kinderen. Een van hen staat in het cd-boekje afgebeeld met een kindermodel elektrische gitaar. Het jochie lijk trefzeker een F-akkoord te pakken. Zijn vader heeft het instrumentale liedje David aan hem opgedragen.

De opa van deze David overleed in 1999, zeven jaar voordat zijn zoon Ruben doorbrak. In de eerste contacten met grootheden als Akkerman en Lux zal die beroemde achternaam Hoeke vast meegespeeld hebben, maar daarna heeft Ruben Hoeke het toch echt zelf waargemaakt. Op Loaded doet hij dat opnieuw. De bijna acht minuten durende ballad Soul Of A Man is een waardig slotakkoord van een pracht-cd.

Wat zou Rob Hoeke trots zijn geweest.

Tot aan de zomer treedt de Ruben Hoeke Band een keer of acht per maand op in Nederland, afgewisseld met solo-optredens van Ruben Hoeke. Data en locaties staan op www.rubenhoeke.com