×

Recensie

Pop

10 september 2015

Richard Hawley

Hollow Meadows

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Parlophone

Hollow Meadows Richard Hawley Pop 4.5 Richard Hawley – Hollow Meadows Written in Music https://writteninmusic.com

Met Hollow Meadows voegt Richard Hawley weer een prachtig album toe aan zijn toch al zo rijke oeuvre. In een behoorlijk rustiger setting dan zijn vorige album Standing At The Sky’s Edge overtuigt Hawley wederom met tijdloze prachtsongs.

Dat het nieuwe album van Sheffield’s own Richard Hawley een terugkeer zou markeren naar de sound van doorbraakalbum Coles Corner (2005) en opvolgers Lady’s Bridge (2007) en Truelove’s Gutter (2009) was niet echt te verwachten. Zijn vorige album, Standing At The Sky’s Edge was zo’n groot wereldwijd succes dat alom verwacht werd dat hij die wat steviger lijn zou doorvoeren. Maar Hawley nam na de super succesvolle tour flink tijd af en bezon zich op zijn volgende stappen. Hollow Meadows bevat songs die allen die tijdloosheid aangeven die Hawley zo aantrekkelijk maakt en zijn prachtstem laten gloriëren.

De meeste songs voor Hollow Meadows werden door Hawley thuis geschreven toen hij met een gebroken been en later met een verschoven wervel thuiszat zonder iets daadwerkelijks te kunnen doen. De teksten zijn de meest persoonlijke die hij tot op heden schreef.

Gelijk bij de geweldige opening songs I Still Want You (met een fijn rokerig rasperig klinkende Hawley) en het van een fraai strijkarrangement voorziene The World Looks Down wordt de sfeer van het album neergelegd. Prachtige melancholieke gitaarpartijen, een fijn lome ritmesectie, rijke melodieën en die goddelijke stem van Hawley maken het gelijk weer tijdloze klassesongs. De lekker pittige eerste single Which Way verzet de sfeer daarna fraai.

Serenade of Blue, LongTime Down en vooral het weergaloze Nothing Like A Friend laten daarna die rijke Hawley-sound al net zo goed horen. Oprechte emotie in prachtsongs met zulke rijke melodieën; dat kunnen maar echt heel weinig muzikanten. En Hawley’s innemende prachtstem maakt ze nog veel mooier. Het op eerder genoemde drieluik aansluitende Sometimes I Feel is van diezelfde grootse orde. Het allermooist op Hollow Meadows klinkt Hawley op de donkere liefdessong Tuesday PM. Zo breekbaar, zo emotievol, zo ongelooflijk mooi zong hij nog nooit.

Het weemoedige, heerlijk lang uitgerekte, Welcome The Sun en het lekker robuuste Heart Of Oak laten dan weer de latere, meer Standing At The Sky’s Edge, Hawley horen. Het hemelse What Love Means, zo te horen lekker spontaan aan het tape vastgelegd, is de droomafsluiter.

Hawley en zijn mede producers Shez Sheridan and Colin Elliot (de mannen die tevens in zijn band op gitaar en bas indruk maken) hebben een geweldig klinkende plaat afgeleverd. In Hawley’s eigen Disgraceland studio’s is met Hollow Meadows wederom een album tot stand gekomen dat tot het allermooiste behoort dat de Britse muziek heeft voortgebracht. Wat een ongelooflijke held die Hawley!



  1. I Still Want You
  2. The World Looks Down
  3. Which Way
  4. Serenade Of Blue
  5. Long Time Down
  6. Nothing Like A Friend
  7. Sometimes I Feel
  8. Tuesday PM
  9. Welcome The Sun
  10. Heart Of Oak
  11. What Love Means