Als je niet beter zou weten en je komt Rag’n’ Bone Man tegen op straat, zou je wellicht even schrikken. De 32-jarige Rory Graham, zoals zijn echte naam luidt, is namelijk een behoorlijk grote en forse kerel met een enorme baard. En daarnaast zit zijn lichaam vol met tatoeages. Niets is echter minder waar, want er zit totaal geen kwaad in de mens. En dat blijkt ook uit wel uit zijn nieuwe album, dat volstaat met liefdesliedjes.

Inderdaad, het uiterlijk van een hardrocker, waardoor je sommige zoetsappige teksten niet direct zou verwachten. Mijn eerste kennismaking met Rag’n’ Bone Man was zo’n drie jaar geleden. Zanger Dan Smith, van Bastille, is een groot fan van de Engelsman en maakte toen ‘reclame’ voor een liedje van Rag’n’ Bone Man. Lay My Body Down werd in Nederland nooit een hit, maar met ruim twaalf miljoen views op YouTube scoorde hij prima. Nadat hij ongeveer een halfjaar geleden Human uitbracht, titelnummer van zijn debuutalbum, waren de verwachtingen hooggespannen.

Dat werd eigenlijk alleen nog maar meer toen hij recentelijk ook Skin en daarna Ego uitbracht. Het zijn drie geweldige songs, maar eigenlijk wel de drie beste van het album. Dat wil niet zeggen dat de rest niet goed is, maar het zorgt ervoor dat de verwachtingen iets getemperd worden. Maar goed, we blijven positief en allereerst mag gezegd worden dat Rag’n’ Bone Man een geweldige, soulvolle stem heeft. Het staat ook op zijn hand getatoeëerd: soul op de ene hand, funk op de andere hand. Toegegeven, het is wel de perfecte beschrijving van de muziek van deze Engelsman.

Dat de zanger bovendien van meerdere markten thuis is, blijkt wel uit bijvoorbeeld Ego. Niet alleen kan hij op soulvolle wijze zijn stem laten bulderen, maar Rag’n’Bone Man kan ook nog eens rappen. Het rap-verhaal is nog wel een mooie vermelding waard, aangezien hij vroeger altijd rapper wilde worden. Maar anderen waren simpelweg beter, zei hij. En toen kwam hij erachter dat hij ook kon zingen. Zijn vader steunde hem daarin en wilde dat hij een jamsessie ging doen. Pas nadat Rag’n’ Bone Man veel whisky had gedronken, ging hij erin mee. En het resultaat mag er zijn. Het kan er nu voor zorgen dat hij een enorm breed publiek trekt. Mensen die van soul en funk houden, zullen hem liefhebben. Mensen die van popmuziek houden, zullen hem liefhebben en wellicht zal hij ook enkele hiphopliefhebbers achter zich krijgen.

Keren we nog eens terug naar zijn twee populairste platen toe nu toe: Human en Skin. Eerstgenoemde track is soulvol, gedreven door een behoorlijke bass, en gaat over zijn eigen gevoelens, zo vertelde hij al eens. ‘Het gaat over toegeven dat je vaak gewoon niet alle antwoorden hebt. “I’m no prophet or messiah” is een zin, het erkennen van dat gevoel.’ Mijn inziens is Skin misschien nog wel beter. Waarom? Omdat het lijkt alsof Rag’n’ Bone Man nog meer zijn gevoel laat spreken, het is emotioneler. Niet per se door de teksten, maar wel door de melodie en zijn zang.  Het is een nummer dat aan de ene kant heel erg mooi is, maar je tegelijkertijd, mocht je in een mindere bui zijn, je enorm kan raken.

Wat betreft de andere nummers op het album geldt: hoe vaker je ze luistert, hoe beter ze worden. De eerste keer kan het misschien wat ‘vlak’ klinken, maar na meerdere luisterbeurten valt het kwartje en stijgt de waardering. Afsluiter Die Easy (van de normale versie van het album dan, de deluxe-versie kent nog zeven extra nummers) is ook al even bijzonder. Het is een a capella-song en heeft een wel heel duistere tekst voor iemand van 32 jaar oud. Toch klinkt het prachtig en zou het niet misstaan als soundtrack voor een westernfilm.

Al met al kan Rag’n’ Bone Man terugkijken op een prima debuutplaat. Qua muziek is het album behoorlijk divers, dat zeker, maar qua onderwerpen kan het nog wel wat gevarieerder. Desalniettemin zou hij dit jaar weleens de revelatie van het jaar, zoals men bij de BBC al voorspelde, gaan worden. Binnenkort (vrijdag 14 april) staat hij in de Melkweg en dit concert is al een tijdje uitverkocht. Wellicht dat dit album de opmaat zou kunnen zijn naar nog grotere zalen.

Tracklisting Human

1. Human
2. Innocent Men
3. Skin
4. Bitter End
5. Be The Man
6. Love You Any Less
7. Odetta
8. Grace
9. Ego
10. Arrow
11. As You Are
12. Die Easy
13. The Fire (bonus)
14. Fade To Nothing (bonus)
15. Life In Her Yet (bonus)
16. Your Way Or The Rope (bonus)
17. Lay My Body Down (bonus)
18. Wolves (bonus)
19. Healed (bonus)