×

Concert

12 augustus 2013

Prince ontsteekt heilig vuur in Paradiso

Geschreven door: Edgar Kruize

“Okee, waar waren we”. Prince kijkt grijnzend de zaal in en gooit nieuwe track Screwdriver er hard in. Zijn gitariste Donna Grantis grijnst nog harder. Haar gitaar doet het weer. De eerste van twee shows in de Amsterdamse Paradiso is op dat moment nipt een kwartier bezig, maar door een technische storing leek het concert heel even in rook op te zijn gegaan.

De eerste twee tracks van de avond, een lome bluesrockversie van klassieker Let’s Go Crazy en een ronkende uitvoering van Endorphinmachine kwamen ook wat krampachtig over. Prince trok wat gekke bekken terwijl hij zijn gitaarsolo’s er uit perste, maar op de achtergrond rommelde het in zijn band en dat maakte ook zijn performance niet heel ongedwongen. Het confettikanon dat bij de openingstrack was afgegaan bleek, uiteindelijk de boosdoener. De pedalen van de gitariste weigerden door de overdaad aan snippers die er in terecht was gekomen dienst. Het licht ging uit, de band vertrok en in Paradiso klonk ongerust geroezemoes. De show was tenslotte al ruim een half uur te laat begonnen en met nog een tweede show die zelfde avond nog zou het weleens consequenties voor de effectieve speeltijd kunnen hebben.

Die ongerustheid bleek ongegrond. Met het technisch mankement eenmaal opgelost en alle confetti van het podium geveegd, zag je de sfeer op het podium zienderogen opklaren en wat het publiek vervolgens voorgeschoteld kreeg was een avond onvervalste rock. Prince’ nieuwe band 3rdEyeGirl bestaat naast genoemde Grantis uit bassiste Ida Nielsen en drumster Hannah Ford. De dames zorgen voor een traditionele rockfundering, waarop Prince niet bijster subtiel, doch ondertussen uitermate virtuoos, tegenwoordig vooral een extra gitaarlaag. Een stevige – soms naar hardrock neigende – muziekstijl is het resultaat. Evenals een hernieuwde bezieling en die bezieling is precies wat de afgelopen jaren toch een klein beetje leek te ontbreken aan de optredens van Prince. Hoe vreselijk goed die shows ook waren.

Tijdens de eerste van twee ‘verrassingsoptredens’ (twee shows op dezelfde avond in Paradiso – ze werden afgelopen vrijdag pas aangekondigd) in Paradiso zorgt dat voor een uitgekiende mix van oud maar nog niet stuk gespeeld werk (I Could Never Take The Place Of Your Man in langzame versie, een springerig She’s Always In My Hair, een furieus Bambi), nieuwe tracks (het genoemde Screwdriver, Plectrum Electrum, Fixurlifeup), prima covers (een werkelijk adembenemende instrumentale uitvoering van Jo Hamiltons Liathach en verderop in de set Billy Cobhams Stratus) en verrassende uitvoeringen van publiekslievelingen (een ontroerende versie van Sometimes It Snows In April als rustpunt in het optreden, Purple Rain dat het voor de verandering eens zonder gitaar moest doen en in een pianouitvoering werd gebracht). Natuurlijk wordt gaandeweg het optreden redelijk snel de beperking van deze band duidelijk. Met 3rdEyeGirl kan Prince vooral heel goed en oorverdovend hard rocken. Bassiste Ida Nielsen – de enige oudgediende – kan her en der nog wat funky basloopjes inbrengen, maar dat is het dan ook wel. Dus de muzikale reikwijdte van dit nieuwe (want nog geen half jaar oude) combo is (nog) niet zo groot. Maar binnen de grenzen van hun kunnen krijgen de dames veel ruimte zichzelf te ontplooien (met name Grantis kreeg veel soloruimte toegeworpen) en als geheel weet de band met ongegeneerd speelplezier Prince tot ongekende hoogte op te stuwen. Dat leverde in Paradiso na een valse start een magische avond vol vlammend heilig vuur op.

https://www.youtube.com/watch?v=yI_DeEJ1q6U

Setlist 11 augustus 2013, Paradiso (eerste show):

  • Let’s Go Crazy
  • Endorphinmachine
  • Screwdriver (afgebroken)

technische pauze

  • Screwdriver
  • She’s Always In My Hair
  • Liathach
  • I Could Never Take The Place Of Your Man
  • Guitar
  • Plectrum Electrum
  • Fixurlifeup
  • I Like It There
  • Bambi
  • Cause And Effect
  • Sometimes It Snows In April
  • Dreamer
  • Stratus
  • Purple Rain

En ja, dan was er nog dat akkefietje waarover de Nederlandse pers en de goegemeente op Twitter en Facebook niet ophoudt. Het was verboden met je mobiele telefoons foto’s te maken. Mensen die dat deden werden zonder pardon de zaal uit gezet. Daar kan je wat van vinden. En ja, de security was buitenproportioneel streng in de handhaving. Maar feit is dat de mededeling van verwijdering in echt niet mis te verstane verwoordingen meerdere malen te lezen was voor je de zaal betrad. Daarnaast legde drumster Hannah Ford voorafgaand aan de show vanaf het podium uit, dat de band graag een publiek dat opgaat in de muziek ziet in plaats van een zee van telefoons. Met daarna de mededeling wat zou gebeuren als je wel zou fotograferen. Dus mensen die verontwaardigd waren dat ze werden verwijderd… kunnen niet zeggen dat ze niet gewaarschuwd waren.