×

Recensie

Pop

23 december 2017

Pieter Bon

De stad vermoedt iets

Geschreven door: Edwin Hofman

De stad vermoedt iets Pieter Bon Pop 4 Pieter Bon – De Stad Vermoedt Iets Written in Music https://writteninmusic.com

Het nieuwe album van Pieter Bon is een plaat vol energie en levenskracht. De Stad Vermoedt Iets kwam hoorbaar in een ontspannen sfeer tot stand. ‘Maak het losser’, zingt Bon letterlijk op deze plaat. Hij steelt de show achter de microfoon op een plaat die voor een aardig deel geïnspireerd is door verblijven in New York. Dit is het duidelijkst waarneembaar op Dadida Danst, een lang vertellied waarbinnen Bon van het Nederlands naar het Engels schiet – soms zelfs binnen één zin. De song kwam tot leven na een wandeling door New York die hem in aanraking bracht met kunstenaars, muzikanten en filmmakers. Oude favorieten, zoals Patti Smith, Lou Reed en Laurie Anderson waren op de achtergrond aanwezig.

Bon schetst een aantal innemende portretten die tekstueel, zoals vanouds, vrij ver van het popidioom blijven. Dat laatste is sinds zijn MAM-jaren natuurlijk een bekend gegeven, al claimt hij op De stad vermoedt iets een grotere rol als vocalist. Opener De kracht van zacht dwingt sympathie af. Tussen de harde stemmen, de harde feiten zoekt een man naar de kracht van zacht. Ravenval, ook een observatie, combineert zacht, soms scherp akoestisch snarenwerk met een lekker verfrissende, elektronisch getinte beat. Fraai. Ook afsluiter Hoe zoeter kan het zijn portretteert. Een man in de Walmart met een onzekere toekomst, een man die op zoek gaat. Vergetelheid is een puike, gedreven song, losjes gebaseerd op Richard van Léo Ferré. Er zijn slechtere vertrekpunten te verzinnen.

Vergeleken met eerdere albums heeft deze plaat een steviger, rockender karakter. De titelsong bijvoorbeeld laat een lekker orgel en een stevig basfundament horen, terwijl Bestwil lekker doorstampt, met pittige gitaren. Dit meer ‘rockende’ pad werd samen met rockproducer Jan Bijlsma (ooit Vengeance, nu The Last Element) gevonden en het zorgt mede voor de soms uitbundige en stevige sound op de plaat. Het is een combinatie die soms even wennen is – zeker omdat Pieter Bon een zanger is met een geheel eigen toon en inhoud – maar die toch een overtuigend en aanstekelijk album oplevert dat op gepaste momenten ook gas terugneemt voor een wat ‘kleinere’ begeleiding. Een aantal van de meer opzwepende songs nestelen zich na een paar keer luisteren overigens wel in je achterhoofd, dus Bon en band zitten wat dat betreft op een juist spoor.

Pieter Bon gaat het komende voorjaar voor het eerst in zeven jaar weer met een band optreden. En dat is natuurlijk óók iets voor in het achterhoofd.



  1. De kracht van zacht
  2. De stad vermoedt iets
  3. Het meest zit in de gek
  4. Bestwil
  5. Ravenval
  6. Dadida danst
  7. Vergetelheid
  8. Losser
  9. Hoe zoeter kan het zijn