×

Concert

02 augustus 2013

Peter Beeker zet de toon op eerste dag Zomerparkfeest

Geschreven door: Wouter Schenk

De waarschijnlijk – tot nog toe – heetste editie van het Venlose Zomerparkfeest (ZPF) is donderdag 1 augustus van start gegaan met het ‘Concert des Levens’, een initiatief van plaatselijke artiesten met een ode aan het Nederlandse Levenslied. Dit om de stemming op de camping er dit jaar goed in te brengen. Niet dat ZPF een camping is, nee ‘camping’ is dit jaar het thema van het grootste meerdaagse gratis festival van Nederland. De band stond onder aanvoering van jazztalent en pianist Ruud Jacobs, die de WiM redactie al eerder tegenkwam.

Dé act van de avond was echter Peter Beeker & Ongenode Gaste. Onvervalste dialectrock op het Hoofdpodium in een strakke set die het publiek mee zuigt in nummers die soms aan Springsteen doen denken. Peter Beeker is in 1973 in Velden bij Venlo geboren en heeft sinds de ’90 jaren in wisselende samenstellingen gespeeld. Sinds enkele jaren timmert hij aan de weg met zijn Ongenode Gaste waarvan de samenstelling als volgt is: Peter Beeker (zang/gitaar), Jesper Driessen (gitaar), Vincent van Haperen (bas) en Jim Geurts (drums). Dit jaar verscheen hun tweede album. EXOTA op het label REMusic waar ook de Wolff op uitbrengt. Met de Wolff toerden ze dit voorjaar door het hele land, waarbij ook de samenwerking is gezocht met Kane. De set in Venlo maakte veel indruk op het zomerse publiek in het Julianapark.

Valerie June in de Circustent, aanbevolen door velen, viel jammergenoeg erg tegen. Het ligt niet aan Valerie denk ik, maar ze had duidelijk haar dag niet. Een beetje ongeïnteresseerd begon ze het concert in de warme Circustent. De techniek liet haar en daarmee het publiek een beetje in de steek. Volgens de background vocalist konden ze zich zelf niet goed horen. Jammer! De fraai ogende zangeres met lange dreadlocks uit Memphis, Tennessee heeft dit jaar haar album Pushin’ Against a Stone uitgebracht. Met haar typische, soms wat schrille en priemende stemgeluid brengt ze songs die zijn ondergedompeld met de rauwe maar ook warme sfeer van de zuidelijke staten van de USA, een mix van folk, blues en country. Enkele weken geleden stond zij ook op North Sea Jazz.

Ron Loontjens over Metz:

—-

Metz,
Powertrio? De drie heren van METZ zijn eerder te vergelijken met een grootscheepse waterkrachtcentrale.  Een rauwe, agressieve bak hardcore noise, waarbij vergelijkingen met  illustere voorgangers als Fugazi, Sonic Youth, en Mudhoney zeker niet misplaatst zijn.
Het noiseplaatje klopt daarbij volledig.. Waarom deed me dit zo ontzettend denken aan een beroemd geworden band uit Seattle. Het zweet druipt van Edkinds bril.
METZ heeft blijkbaar nu al een reputatie ontwikkeld om zich fysiek volledig te geven.  Een rauw hakkende drummer, springende bassist, gecombineerd met de goedklinkende schreeuwende strot van zanger en gitarist Alex Edkins. Dikke vette noise. Zanger en gitarist Alex Edkins gaan als een bezetene te keer op in een overtreffende trap van distortion en noise. Hij krijgt het voor elkaar om zijn riffs in het geweld van distorsion nog duidelijk te laten overkomen.  Hayden Menzies ziet eruit als een rauw hakkende drummer terwijl het wel strak klinkt. Chris Slorach, op bas, is een wild springend wildebeast die zijn bas laat loeien en ronken van uit de diepe ver vergeten krochten. Low frequency gebrom en gezoem welke je meeneemt, of je wil of niet.
Typerend, de oproep van Edkinds, dat het publiek echt wel verder naar voren mocht komen en zelfs mee mocht doen met springen, ze sprongen zelf namelijk ook.
Veertig minuten torture die je doet stilstaan om het te ondergaan. Een volledige uitputtingsslag, en niet in het minst voor de heren van METZ.
Als ze in de buurt zijn, ga dat zien.

Metz, Powertrio? De drie heren van METZ zijn eerder te vergelijken met een grootscheepse waterkrachtcentrale.  Een rauwe, agressieve bak hardcore noise, waarbij vergelijkingen met  illustere voorgangers als Fugazi, Sonic Youth, en Mudhoney zeker niet misplaatst zijn. Het noiseplaatje klopt daarbij volledig.. Waarom deed me dit zo ontzettend denken aan een beroemd geworden band uit Seattle. Het zweet druipt van Edkinds bril.

METZ heeft blijkbaar nu al een reputatie ontwikkeld om zich fysiek volledig te geven.  Een rauw hakkende drummer, springende bassist, gecombineerd met de goedklinkende schreeuwende strot van zanger en gitarist Alex Edkins. Dikke vette noise. Zanger en gitarist Alex Edkins gaan als een bezetene te keer op in een overtreffende trap van distortion en noise. Hij krijgt het voor elkaar om zijn riffs in het geweld van distorsion nog duidelijk te laten overkomen.  Hayden Menzies ziet eruit als een rauw hakkende drummer terwijl het wel strak klinkt. Chris Slorach, op bas, is een wild springend wildebeast die zijn bas laat loeien en ronken van uit de diepe ver vergeten krochten. Low frequency gebrom en gezoem welke je meeneemt, of je wil of niet. Typerend, de oproep van Edkinds, dat het publiek echt wel verder naar voren mocht komen en zelfs mee mocht doen met springen, ze sprongen zelf namelijk ook.

Veertig minuten torture die je doet stilstaan om het te ondergaan. Een volledige uitputtingsslag, en niet in het minst voor de heren van METZ.  Als ze in de buurt zijn, ga dat zien.

—-
De eerste ZPF werd op het Vriendenpodium afgesloten met maar liefst voor anderhalf uur de nachtburgemeester van Rotterdam Jules Deelder aan de draaitafel. Met mooie jazz uit vervlogen tijden wist de 68-jarige Deelder het publiek enthousiast te houden. Deelder, die al verscheidende jaren naam en faam maakt met zijn scherpzinnige en soms humoristische poëzie is een prominent jazz liefhebber, dat hij vertaalt met zijn eigen performance achter de draaitafel. Als je dan toch de avond afsluit met plaatjes draaien, dan heb je met Deelder een hele goede! Slimme keus van de organisatie.

Vandaag maakt ZPF zich op voor de heetste dag van de zomer, met onder andere Nielson, Laura Jansen en Mister and Mississippi.