Het is een vrij druilerige ochtend in maart als Patrick Watson zich verontschuldigd dat hij een paar minuutjes te laat is. Op een kamer in zijn hotel bleek een piano te staan waar hij de hele nacht op gespeeld heeft. De goedlachse Canadees komt het Lloyd Hotel in Amsterdam binnen en vraagt geïnteresseerd hoe het met ondergetekende gaat en of de journalist er zelf ook zin in heeft. Vriendelijke gozer, denk ik. Dat dit oprecht is blijkt, als hij openhartig vertelt over zijn nieuwe plaat Adventures In Your Own Backyard, het ontstaan van muziek en de echte helden van onze tijd.

WiM: Het nieuwe album Adventures In Your Own Backyard moest een album worden dat je thuis wilt luisteren. Wat betekent dat precies?

Na mijn vorige plaat Wooden Arms wilde ik een “percussiever” album maken. Die wens komt voort uit het gevoel dat we overhouden na een optreden. We wilden het “live-gevoel” op plaat vastleggen. Ik weet dat het vaag klinkt, maar concreter kan ik het niet omschrijven. ‘Touching’ is het woord dat er het dichts bij in de buurt komt.

WiM: En dát maakt het dat je een plaat graag thuis luistert?

Nee, het is wel meer dan dat. Weet je wat ik nu al een paar keer gemerkt heb zowel bij mezelf als andere muzikanten? Hoe complexer je een plaat maakt, vol vernuft, kleine geluidjes en subtiliteiten des te vaker die plaat gewoon in de kast blijft staan. Ik luister er nooit meer naar, terwijl je zo trots bent op het moment dat je het gemaakt hebt. Je denkt een meesterwerk in elkaar gezet te hebben. De platen die ik thuis luister zijn de simpele albums. Die weten me steeds weer te raken en overleven de tand des tijds.

WiM: Je gaat nu Europa door om je nieuwe plaat te promoten. Is dat het minst leuke aspect van een artiest zijn?

Ha ha, grappig dat je dat denkt. Maar je hebt wel gelijk. Ik wil niet klagen, hoor. Ik heb 1 van de mooiste beroepen ter wereld en dit is gewoon iets wat erbij hoort. Aan de andere kant, ik maak er wel het best van denk ik. In de loop der jaren heb ik veel mensen ontmoet en ik heb nu over de hele wereld vrienden zitten waar ik altijd terecht kan. Daarnaast zie ik veel van de wereld en kom ik op plekken waar ik anders nooit was geweest. Er zit ook een educatief karakter aan door de gesprekken die ik met mensen voer. Wij zitten hier nu en hebben een interessant gesprek waar ik misschien wel wijzer van word.

WiM: Nog even terug naar het album. Hoe is die nou precies tot stand gekomen?

Zoals ik zei wisten we welke kant we op wilden, maar je bedoelt natuurlijk hoe die liedjes ontstaan. In het algemeen geldt, voor alles wat we gemaakt hebben dat een nummer een “samenvoegsel” van ons allen is. Nooit ontstaat een nummer door 1 persoon. Neem Into Giants, de nieuwe single. Onze bassist Mishka had een riffje bedacht dat hij af en toe speelde. Ik vond het erg mooi klinken, maar we kwamen er niet echt verder mee. Tot op een moment dat ik achter de piano zat en een loopje had verzonnen. Ik vroeg Mishka erbij te komen en binnen enkele minuten speelde het hele nummer al in m’n hoofd af. Op zo’n moment gaat het snel, weet je. Klik, klik, klik en het valt allemaal samen. Lighthouse is ook zo’n liedje. Het eerste deel van het nummer had ik eens verzonnen en liet ik horen aan die andere gasten. Op een gegeven moment kwamen zij met een aanvulling en dat hebben we achter het door mij verzonnen gedeelte gezet. Op die manier hadden we een compleet liedje. Dat eerste deel van Lighthouse, dat is wel een grappig verhaal trouwens ha ha. Op een dag had ik bedacht dat het leuk zou zijn om in 1 dag een pianoalbum op te nemen. Een hele dag zat ik achter m’n piano, maar helaas is het niet gelukt om het in 1 dag voor elkaar te krijgen ha ha. Gelukkig heeft het een bijdrage kunnen leveren aan Adventures In Your Own Backyard.

WiM: Wat wil jij overbrengen in jouw muziek?

Pfff, lastige vraag. Ik weet het niet zo goed, eigenlijk. Het is ook iets wat lastig te definiëren is. Voor iedereen kan muziek iets anders betekenen en dat is prima. Wat een bepaald nummer voor mij betekent hoeft niet de essentie van dat liedje voor een ander te zijn. Een reden dat ik er zo over ben gaan denken is dat liedjes zo vaak verkeerd geïnterpreteerd worden, dat ik het op een andere manier ben gaan bekijken. Dat aspect zie je ook bij zangers. Je hebt zangers die heel duidelijk hun woorden uitspreken, omdat ze duidelijk een verhaal willen vertellen. Voorbeelden daarvan zijn Bob Dylan en de fantastische Billy Joel. In mindere mate Simon & Garfunkel. Aan de andere kant heb je artiesten die hun stem meer als instrument gebruiken zoals Thom Yorke en Sigur Rós. Al die artiesten maken prachtige muziek, maar de betekenis ervan is voor veel mensen anders denk ik.

WiM: Waarom heb je dan, zoals je net zei, 6 maanden lang gewerkt aan de teksten voor dit album?

Ha ha, tja. Kennelijk geef ik er dan toch wel om en wil ik graag een verhaal vertellen. Ik wil ook niet dat mensen denken dat ik een idioot ben, weet je. Ik kan echt wel schrijven. Een belangrijke reden dat ik zoveel aandacht besteed aan schrijven is dat ik wel betekenis wil geven aan een nummer. Ongeacht de interpretatie ervan door wie dan ook. Je hebt van die liedjes die je fantastisch vindt en later kom je er achter wat ze werkelijk betekenen. Nogal eens mondt dit uit in een teleurstelling.

WiM: Bij welke liedje had je dat?

Ha ha, dat is niet aan mij om te zeggen.

WiM: Kun je je voorstellen dat je geen muzikant geworden was?

Grappig dat je dat vraagt, ik zat er laatst nog over na te denken. Ik heb vroeger muziek gestudeerd, dus kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik niet iets met muziek zou doen. Maar als ik echt iets anders moest doen zou ik graag in de wetenschap werken. Ik ben bang dat ik er niet de hersenen voor heb, maar wat een respect heb ik voor wetenschappers. In het bijzonder ligt mijn interesse bij de natuurkundigen die gespecialiseerd zijn in kwantummechanica. Die mensen zijn de échte helden van onze tijd. Zij liggen al mijlenver voor op ons gewone mensen en muziek staat in het niets vergeleken met hen. ‘They are the true artists of our time’. Muzikanten kopiëren elkaar vaak en dat levert geen nieuw geluid op. De laatste keer dat ik een echt nieuw geluid heb gehoord was de rock ’n roll. De rest is allemaal voortgeborduurd op andere stijlen.

Patrick Watson’s nieuwe album Adventures In Your Own Backyard ligt vanaf 16 april in de winkels. Op 28 april staat hij in de grote zaal van de Melkweg.