De Belgische band Pale Grey heeft na de EP Pute Some Colors (2011) twee jaar de tijd gehad om aan het nieuwe album Best Friends te werken. Daarop creëren ze met een experimentele pop-electronic sound een vrolijk, simpel geluid, vooral leuk voor de achtergrond.

Het album begint met Dead Line, een redelijk uptempo nummer dat door gebruik van synthesizers een langzaam, wat zwaar gevoel krijgt. Het is een opener die helaas niet de aandacht vast kan houden. Het volgende nummer Seaside is dan compleet anders: het kent geen synthesizers, wel is het redelijk rustig. De melodieën zijn vrolijk, toch voelt het nummer ergens ook wat somber aan. Die sfeer past niet helemaal bij het vrolijke geluid van de band. Dat bewijzen ze wel met het nummer Bottle: dat begint weliswaar even somber als het vorige nummer, maar het wordt al vrij snel omgetoverd tot een vrolijk zomernummer.

Hoewel de heren van Pale Grey veel hebben kunnen experimenteren en eerder ook al hebben laten zien dat ze wel wat kunnen, lijken veel van de nummers toch op elkaar. Het album kent dan ook niet veel verrassingen. Uitzondering is Wolf, een nummer dat een typische indie sound heeft. Leuke gitaarloopjes, elektronische effecten en een zorgeloos gevoel. Hoewel de stem van de zanger het soms wat langzaam en zeurderig laat klinken, is het een aangename verrassing. Met Confession lijkt de band opeens een sound te hebben gevonden die hun perfect past. Ze gaan terug naar simpele indie. De stem van de zanger klinkt opeens een stuk rustiger en aangenamer en de band is gestopt met alle overbodige synthesizers. Het klinkt soms nog steeds wat melancholisch, maar dat stoort niet. Met The Gold Rush en Homeland lijken ze door te gaan op dat niveau. Na een experimentele start van het album hebben ze toch een sound kunnen vinden.

De stem van de zanger werkt erg goed op uptempo nummers en dat lijkt de beste keuze voor hen. Best Friends is best een aardig debuutalbum, maar het lijkt alsof de band nog erg op zoek is naar een eigen sound. Naar het einde toe begint het album meer vorm te krijgen, maar dat is wel wat laat. De band is op de goede weg en zodra ze doorgaan op het indie geluid dat ze vonden, kunnen ze veel bereiken.