‘Hij is leuker dan ik en hij is leuker dan jij. Beter dan Professor Barabas en Maja de Bij. Leuker dan een picknick, dat ik in de hik stik, dat ik na het hockeyen nog even aan m’n stick lik.’ Hans Teeuwen debuteert met een Nederlandstalige plaat en steekt zijn bewondering voor Poppendokter Bob noch onder stoelen, noch onder banken.

Popstukken heet het veertien tracks tellende album van Teeuwen. De Brabander voor wie stilzitten geen optie is, nu zijn cabaretcarrière op een laag pitje staat. Dat betekent niet dat zijn geniale brein niet doorraast. Popstukken puilt uit van de absurde humor, alleen nu niet gesproken, maar gezongen, of gerapt.

Over een blinde die zijn piemel in de fik steekt bijvoorbeeld. Na Engelstalig werk met zijn begeleidingsband The Painkillers achtte Teeuwen de tijd rijp om met Nederlandstalig repertoire op de proppen te komen. Omdat de jazzdingen die hij op plaat zette niet helemaal begrepen werden door de massa. Teeuwen wil het publiek wat makkelijker bereiken, zegt hij.

Daarin is hij geslaagd. Popstukken is een luchtige plaat geworden, waar absurdisme voorop staat. Geen uithalen richting niet bestaande goden (alhoewel Slaaf Als Je Bidt in de richting komt) en ook geen sentimenten over zijn vaderschap. Teeuwen en zijn vriendin Eva kregen een dochter. Het prachtige meisje poseert op de cover van het album, evenals pa zelf.

Hans Teeuwen en zijn uit onder meer pianist Ruben Hein en saxofonist Benjamin Herman bestaande band hebben een vrolijke plaat afgeleverd, die toch weer behoorlijk jazzy is geworden, geregeld heerlijk swingt en daardoor uitnodigt de beentjes van de vloer te gooien. Ook de instrumentale nummers, zoals Kapot Licht en het elektronische Geen Gewicht (met een glansrol voor Herman) mogen er zijn.

Popstukken is een heerlijke verzameling songs, die een vertwijfelde wereld als de onze heel goed kan gebruiken. Goed voor de lachspieren namelijk. Hans Teeuwen trekt momenteel met Popstukken door België en Nederland. Van Brussel tot Alkmaar en van Uden tot Groningen.