×

Recensie

Pop

24 mei 2017

Ozark Henry

Us

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Sony, Sony Music

Us Ozark Henry Pop 3 Ozark Henry – Us Written in Music https://writteninmusic.com

Terrorisme, Ebola, klimaatverandering, homofobie,.. . Ze worden allemaal mee verwerkt op Us, het nieuwe album van producer/muzikant Ozark Henry. Net als generatiegenoot Stef Kamil Carlens snakt Piet Goddaer (Ozark Henry) naar een (muzikale) revolutie.

Marketinggewijs is Piet Goddaer niet vies van wat stuntwerk: zo ging het album in première in de metrostations in Brussel. Dat is vanzelfsprekend een statement, zoals hij er weleens meer durft te maken. Al is het eigenlijke thema op Us vooral de enorme invloed van moderne technologie. Zo werkte hij samen met Google en kon hij zo de fascinerende toekomstmogelijkheden inkijken.

Ja, hij verwijst op Us onder meer naar de oppervlakkigheid van sociale media, maar blijft onuitputtelijk zoeken naar nieuwe mogelijkheden, sounds en tenslotte ook inzichten. Want uiteindelijk is net dat de rol van de artiest. De wereld soms op een wat aparte manier beschouwen en al die observaties omzetten in muzieknoten, melodie en harmonie. Ozark Henry kijkt naar de wereld rond zich en ziet allerlei ondenkbare dingen gebeuren (de vluchtelingenkwestie die hij tijdens Uno Di Noi aankaart, Calais, de aanslagen in Parijs/Brussel, IS en het Midden-Oosten,..). De impact daarvan op zijn muziek is meer dan wezenlijk.

Neem de opener A Dream That Never Stops, dat zowaar een Marvin Gaye-achtige feel in zich draagt. Die klinkt nog in enige mate hoopvol en optimistisch. Maar wie goed tussen de regels door leest, ontdekt naast pseudo-diepzinnigheid (“None of us is Voltaire / we are running on different software” bijvoorbeeld of “It’s a commercial thing/don’t ask Rousseau” in Blindspot) een donker, soms (té) zwaar op de hand liggende Henry die in zijn diepste ik laat kijken.

In productioneel of technisch opzicht valt op dit album alweer niets af te dingen. Dat merk je onder meer aan tracks als Where Is The Love waarin koele, naar The XX en James Blake verwijzende electronica een belangrijke rol speelt. Die song – deels een verkapte kritiek op hebzucht en kapitalisme – geeft aan dat Henry rusteloos op zoek gaat naar echtheid.

Een van de meest inspirerende nummers is het door koortsachtig pianospel Africa, dat mee geïnspireerd werd door zijn humanistisch werk als VN ambassadeur en muzikaal onder meer hint naar zijn samenwerking met collega-muzikant Joost Zweegers (Novastar). Piet Goddaer, een verwoed fietsfanaat die onder meer deelnam aan ‘Bike For Africa’, toog naar Senegal om er zijn collega VN – ambassadeurs te ontmoeten. Dat nummer geeft een mooi inkijkje in de mens achter de artiest.

Met Mapped Out For Me en vooral het door beats en electronics gedomineerde Elliott tracht Ozark Henry even een gebalde vuist te maken. Please Don’t Go is echter te sober en nodigt uit om in te dommelen. Als we dan toch enkele favoriet mogen aanduiden zijn het I’ve Always Hated Watching You Leave. Goede songtitel, maar vooral een pakkende song waarin Ozark Henry heel even zijn internationale klasse demonstreert en het eerder vernoemde Elliott waarin Henry als een manische Thom Yorke het politieke systeem aanvalt (“all you do is hold a pencil/never mind consequence”).

Henry kraakt op het donkere, soms zelfs dystopische Us soms onder het gewicht van zijn torenhoge ambities. Piet Goddaer mag dan wel schipperen tussen verschillende contrasten, maar hij slaagt er naar ons gevoel helaas niet in om volledig te overtuigen.



  1. A Dream That Never Stops
  2. Uno Di Noi
  3. Where Is The Love
  4. Happy Days
  5. Africa
  6. This Is Going Nowhere
  7. Mapped Out For Me
  8. Please Don't Go
  9. I've Always Hated Watching You Leave
  10. Elliot
  11. A Hop Skip And A Jump
  12. Blindspot
  13. Achilles