Op vrijdag 26 september, met nog 5 concerten te gaan zat de spanning er goed in of Kate Bush nog aan alle verwachtingen kon voldoen of dat de zware, 22 avonden tellende Before The Dawn concertreeks, haar tol reeds had geëist. Die spanning was volledig overbodig. Bush was in bloedvorm, net als haar band, en de show was adembenemend.

Een onverwachte stroomstoring zorgde ervoor dat het concert vrijdagavond 26 september veel later begon dan op het ticket stond. Gelijk om kwart voor 8, de officiële begintijd van het concert, werd medegedeeld dat er een probleem met de elektriciteit was en dat men dat probleem zo snel mogelijk hoopten op te lossen. Gelukkig bleek dat geen probleem voor de mensen in de sfeervolle Hammersmith Apollo. Er werd rustig de tijd genomen om een sigaretje te roken of nog een drankje te halen en te drinken. Maar na ruim 3 kwartier wachten werd het toch wat onrustiger omdat het vermoeden rees dat er helemaal geen show zou komen. De omroeper maakte het publiek gerust en toen na anderhalf uur wachten de zaallichten uitgingen, de band begon te spelen en Kate met haar achtergrond zangers/zangeressen opkwam ontplofte de zaal volledig.

Zelden een entree van een muzikante/artieste gezien die zoveel emoties opriep en waarop zo overweldigend werd gereageerd als die van Kate Bush. Het deed haar zichtbaar goed alle hartverwarmende reacties te horen en te zien. Met Lily en het daarop volgende Hounds Of Love opende de show fantastisch en gelijk werd duidelijk dat niet alleen de band (met onder meer geweldige muzikanten als David Rhodes op gitaar, John Giblin op bas en Omar Hakim op drums) uitstekend was maar dat Bush ook geweldig bij stem was. Met een fraaie Joanni en een meer dan voortreffelijke Top Of The City klonk Running Up That Hill misschien een beetje vlak maar ze zette met een prachtversie van King Of The Mountain gelijk weer alles strak. Magistraal gezongen ook.

Zoals al jaren bekend was de grootste droom van Bush om live The Ninth Wave, het magistrale epos afkomstig van het album Hounds Of Love, live op het podium te brengen. De manier waarop dit binnen het concert was vormgegeven bleek absoluut overweldigend. De song ‘About a person who is alone in the water for the night. It’s about their past, present and future coming to keep them awake, to stop them drowning, to stop them going to sleep until the morning comes’, zoals Bush het ooit zelf uitlegde, kreeg een magistrale vertolking. Boven de band ‘hing’ Bush zingend in beeld, terwijl ze in het water lag met een zwemvest aan, terwijl ondertussen op het podium met doeken de zee werd verbeeld. De met vissenkoppen verklede personen op het podium gaven de tekst en sfeer extra kracht mee. De boven de zaal zwevende ‘helikopter’ met zoeklicht, op zoek naar de vrouw in het water, maakte de sfeer nog grimmiger. De muziek zo prachtig, de sfeer zo onheilspellend en we wisten niet of ze verdrinking kon voorkomen. Door een huiskamer voorbij te laten komen waarin de man en zoon te zien waren en Kate als een geest geen contact met ze wist te maken maakte het verhaal extra krachtig. En toen ze uiteindelijk op een reddingsboei belandde (weer op het podium) werd de muziek zo krachtig met beelden voorzien dat de zaal explodeerde toen de apotheose volgde. Totaaltheater dat absoluut geniaal bedacht en vormgegeven was.

Bush ging na de pauze briljant verder met het van Aerial afkomstige magistrale epos A Sky Of Honey, een suite in 10 stukken over het spelen van het licht in hartje zomer, waarbij ze tevens op heel slimme wijze het opgroeien van haar zoon Bertie (zelf als (achter)grond zanger in een prominente rol) liet verbeelden door een poppenspeler die in een zwart pak en een houten pop voor zich, emotionele aanvulling aan het verhaal gaf. Echt alle songs van het epos klonken even fraai en de beelden op het doek achter Bush waren oogverblindend. Er was zoveel te zien: Vogels die in beeld vlogen en het epos een mooie melancholie meegaven, Bush die vleugels omgedaan werd (de vrijheid), muzikanten met vogelkoppen op….de sfeer veranderde voortdurend. Zoon Bertie mocht het enige nieuwe nummer Tawny Moon van de avond zingen. Hij is meer een theaterperformer dan een zanger maar het mocht de pret niet drukken. Kate bracht met Nocturn en Aerial (het titelnummer van het album waar het epos op staat) en de overweldigende apotheose op het toneel, waarbij de houten pop tot leven kwam en Kate als een vogel het beeld uitvloog, de zaal in volledige vervoering. Wat er op het podium gebeurde ging ineens zo vreselijk snel dat je ogen te kort kwam. Magistraal totaaltheater.

Bush kwam voor de toegift terug om alleen achter de piano het van 50 Words For Snow afkomstige Among Angels te vertolken. Mijn god! Wat een prachtsong blijft dat toch en wat gaf zij, zo alleen achter de piano, weer eens volledig aan op muzikaal gebied een absolute eigen wereld geschapen te hebben. Met een hartveroverende versie van Cloudbusting eindigde het concert uiteindelijk met een volledig meezingende zaal.

Wat we vanavond gezien hebben grensde aan het onmogelijke. In totaal 35 jaar niet optreden en dan terugkomen met een concert dat zo verpletterend goed is, zowel in muziek als visuals, heeft absoluut iets onwerkelijks. Met de heerlijke gulzigheid waarmee ze op het podium stond en het applaus omarmde en het publiek alle warmte teruggaf die ze in zich had, kun je bijna niet geloven dat ze 35 jaar heeft gewacht. Maar wat een genot dat ze besloten heeft de 22 concerten nu wel te doen! Iedereen die één van deze 22 concerten gezien heeft weet dat het één van die ervaringen op muziekgebied is die nooit meer uit de gedachten zal verdwijnen. Dit is veel meer dan een glorieuze terugkeer, veel meer!!

Setlist Kate Bush’ Before The Dawn:

Introduction:

• Lily
• Hounds Of Love
• Joanni
• Top of the City
• Running Up That Hill
• King Of The Mountain

The Ninth Wave

• Video Interlude – And Dream of Sheep
• Under Ice
• Waking the Witch
• Watching You Without Me”
• Little Light
• Jig of Life
• Hello Earth
• The Morning Fog

A Sky of Honey

• Prelude
• Prologue
• An Architect’s Dream
• The Painter’s Link
• Sunset
• Aerial Tal
• Somewhere in Between
• Tawny Moon (performed by Albert McIntosh)
• Nocturn
• Aerial

Encore

• Among Angels
• Cloudbusting