De plaat is al een tijdje uit, maar Ghosts Go Blind van Ola Podrida kon niet op bijster veel aandacht rekenen deze zomer. Dat is jammer want dit derde album van de Texaanse band rond David Wingo mag zeker gehoord worden.

Ola Podrida, de naam is afgeleid van een Spaans stoofgerecht, staat garant voor stemmige, folky indiepop met hier en daar een zijsprong naar postpunk of americana. De muziek heeft een melancholieke ondertoon. Af en toe vergeet de band van zich af te bijten en neuzelt men wat (Washing Away, Some Sweet Relief ). Slecht wordt het echter nooit en ook met het geluid op Ghosts Go Blind zit het wel snor: dat is zonder uitzondering mooi.

Not Ready To Stop zet direct de toon: stemmige en pakkende gitaarpop, voorzien van een vurig slot. “It’s no fun being alone at the end”, klaagt Wingo. “Can’t you stay?” De band gaat hier dik over de vijf minuten heen en levert zijn eerste visitekaartje af. Hierna is Fumbling For The Light wat meer ingetogen. Deze prettig voortpeddelende track kent mineurpassages die in het hart treffen en doen denken aan de melancholiekere tracks van Matthew Sweet.

Gelukkig voert Ola Podrida hier en daar het tempo op zodat we eigenlijk nooit écht wegzakken. Staying In, met zijn straffe motoriek, hapt lekker weg. Ook hier weer een donker randje. Met Speed Of Light trekt de groep wat meer postpunkachtige sferen op. Een krachtige mineurstemming heerst op deze strakke, vinnige track. Heel in de verte horen we The Rifles en Interpol.

Ingeklemd tussen deze oplevingen zit het akoestisch getinte Ghosts Go Blind. Een mooi intermezzo. Ook het afsluitende The Notes Remain, een track die klein begint maar aanzwelt tot krachtige volbloed gitaarpop, is het vermelden waard.

Ola Podrida blinkt uit met verzorgde, goed klinkende gitaarpop voorzien van een rijke textuur. De bespiegelende teksten geven de songs extra diepgang. Toch mist de band soms nog wat vuur. Een scherpere, krachtigere uitvoering zou hier en daar geen kwaad kunnen. Voorlopig geven we dit Ghosts Go Blind echter een tweede kans. Het lukte de band dit jaar dan wel niet om potten te breken met hun derde album, als herfstplaat kan Ghosts Go Blind misschien nog een tweede leven krijgen.