×

Recensie

Pop

28 november 2012

Nicolas Repac

Black Box

Geschreven door: Edwin Wendt

Uitgebracht door: Thibaut Mullings/No Format

Black Box Nicolas Repac Pop 3.5 Nicolas Repac – Black Box Written in Music https://writteninmusic.com

De nalatenschap van Alan Lomax is dankbaar materiaal. Voor ‘passieve’ muziekliefhebbers, die dankzij zijn decennialange tocht langs muzikanten (Leadbelly, Woody Guthrie) en langs particulieren met een goed muziekgeheugen tot in de eeuwigheid kunnen genieten van de Amerikaanse volksmuziek van de afgelopen eeuwen. En voor muzikanten, die al samplend nieuw publiek vertrouwd maken met de songs die Lomax vastlegde op de band, en later digitaal.

In 1999 was het album Play van Moby niet mogelijk geweest dankzij het veldwerk van ‘de Lomaxes’ en alle andere archivarissen en muziekhistorici die in zijn kielzog de Amerikaanse muziekgeschiedenis hadden vastgelegd. Dat verzint Written in Music niet, Moby schreef het zelf op de hoes van de plaat. En met recht, want enkele van de grote hits van de plaat bevatten samples uit het Lomax-archief.

Uit het zelfde vaatje tapt nu Nicolas Repac. Voor een deel tenminste. De Franse arrangeur, componist, producer en gitarist maakte in de afgelopen twaalf jaar al platen met swing, jazz en Afrikaanse invloeden, soms alleen, soms met collega’s.

Op zijn nieuwste plaat Black Box gaat Repac op zoek naar de wortels van de blues. En dan niet alleen de blues waar de westerse muziekliefhebber het eerst aan moet denken, die uit Chicago en andere delen van de zuidelijke Verenigde Staten, maar ook de ‘blues’  uit Haiti en Angola.

Repac begint zijn plaat met twee tracks waarin de traditionele ‘worksongs’,  de slavenliederen te herkennen zijn, Chain Gang Blues en Bo’s A Lumber Jack. Haïti Bottleneck is een titel die zo’n beetje weergeeft wat er te horen is.

Achter Betty Loop verschuilt zich een heel korte sample van Black Betty, een slavensong die Leadbelly (Huddie Ledbetter) midden jaren dertig schreef. Het nummer, dat niet gaat over een avontuurlijke dame, maar over de zweep waarmee de slaven ‘in het gareel’ werden geslagen, werd vooral bekend door de rockversie waarmee Ram Jam in 1978 een wereldhit scoorde. Nicolas Repac gebruikt slechts één regeltje uit de tekst en zet dat, zoals de titel verraadt, in een loop. In combinatie met de gitaar van Repac ontstaat een bezwerend thema, dat juist door de herhaling de uitzichtloze eentonigheid van het slavenbestaan goed  illustreert.

 La Complainte De L’Aube (De Jammerklacht Van De Dageraad) blijkt het omgekeerde te zijn van de titel die er eigenlijk achter schuilgaat, House Of The Rising Sun. Hier heeft Repac een deel uit de tekst (in een oer-uitvoering, op dromerige muziek gezet. Got My Mojo Working, ook al zo’n bluesklassieker en vooral bekend van Muddy Waters, heet hier Voodoo Blues. In de –nieuwe- vocalen gaat de oorspronkelijke tekst halverwege over in een gerapt gedeelte.

 Black Box zou zomaar weer tot discussies kunnen leiden tussen de puristen, die vinden dat je met je tengels van het oorspronkelijke materiaal af moet blijven, en de meer ‘open minded’ muziekliefhebbers die zich realiseren dat Repac met de deze collectie weer een hoop onbekende muziek aan een groter publiek helpt.

Vast staat dat hij daarbij niet de gemakkelijkste weg heeft gekozen door simpelweg de Lomax-archieven te plunderen, maar ook buiten die gebaande paden op zoek is gegaan naar mooie vocalen en thema’s.



  1. Chain Gang Blues
  2. Bo's A Lumber Jack [Remix]
  3. All Ready ?
  4. Pulaar
  5. Cenas De Gaby
  6. Haiti Bottleneck
  7. Betty Loop
  8. Redemption Blues
  9. La Fuerza Del Sentimiento
  10. La Complainte De L'Aube
  11. 335 Time
  12. Delta Lullaby
  13. Slepa Ljubav
  14. Voodoo Blues
  15. Pese Kafe