Het was een opzienbarende manier van een album opzetten hoe Neil Finn dat deed met live streams op vier aaneensluitende vrijdagen via zijn facebook account. En ook het album opnemen in een vier uur sessie die je via livestreams kon volgen was een zeer interessante ervaring. Met het nu op album verschijnen van Out Of Silence moeten we de beelden maar even los laten en ons concentreren op de songs.

Tijdens de facebook sessies werd al duidelijk dat Neil Finn na het experimentele soms zelfs wat ondoorzichtige, door Dave Fridman geproduceerde, Dizzy Heights weer terug wilde naar de pure pop. Dat hij nog steeds een van de meest getalenteerde songwriters van de laatste decennia genoemd mag worden was toen al weer duidelijk. Dat hij nog geweldig bij stem is ook. Dat hij bijna alle songs achter de piano zit mag tevens opvallend zijn. Zelfs in de samenwerking met broer Tim, die altijd de pianoman was.

Duidelijk was al met de live streams dat Finn weer in topvorm is. Zijn songwriting skills zijn immer uitzonderlijk geweest (met of zonder zijn broer Tim) en met Out Of Silence laat hij dat weer duidelijk horen. In een opvallende setting met Neil achter de piano, een flinke groep vocalisten, zoon Elroy Finn op gitaar en percussie en The Infinity Orchestra als backup.

Out Of Silence is een ingetogen album, maar op twee van de tien songs zijn drums te horen. Gelijk in de erg fraaie openingstracks Love Is Emotional en More Than One Of You is de daadkracht van het album te horen: Een geweldige zingende Finn, zijn mooie pianospel, de achtergrondvocalisten precies op de juiste manier in de mix en de strijkers er fraai overheen. De arrangementen van Victoria Kelly (die deze ook al deed voor Dizzy Heights) vullen de composities prachtig aan.

Het wonder van Out Of Silence is daarna Chameleon Days, een briljante popsong door Neil met falset gezongen en van een weergaloos strijkarrangement voorzien. Gedreven door drums en bas en van een prachttekst voorzien (‘That must be how the music is meant to be played / The colours change in our lives / We all have our own chameleon days’) laat hij maar weer eens horen wat voor geweldig componist hij is.

Natuurlijk is het fijn als broer Tim langs komt om in Alone hun prachtstemmen weer bij elkaar te brengen. Wat hebben deze mannen samen de muziekgeschiedenis toch verrijkt met onvergetelijke prachtsongs en hoe mooi blijven ze nog steeds samen klinken. Een ander hoogtepunt is Second Nature, die andere song met drums, en zo fraai gelaagd in melodieën dat de klasse er gelijk weer vanaf spat. Super aanstekelijk en instant onvergetelijk tegelijk.

In Out Of Silence laat ook een meer dan ooit geëngageerde Finn horen trouwens. In The Law Is Always On Your Side over politie geweld en het indringende Terrorise Me, wat verhaald over de Bataclan aanslag, laat hij een tekstueel behoorlijk andere toon horen dan we van hem gewend zijn. Met de liefdevolle album afsluiter I Know Different weet hij ook nog eens optimaal te ontroeren (And I’ll stay with you, if you’ll let me. And the whole world, can forget me).

Out Of Silence laat een geïnspireerde Neil Finn horen die muzikaal nog steeds op eenzame hoogte staat. Er zijn maar weinig muzikanten/songschrijvers die ingenieuze popsongs zo prettig in het oor kunnen laten klinken. Gelijk bij de eerste beluistering blijven er al flink wat songs in je hoofd hangen. Draai het album twee keer achter elkaar en dat gebeurt met alle songs. Een teken dat Out Of Silence wederom een ijzersterk Neil Finn album is.