×

Concert

22 augustus 2017

Muzikale reis Zomerparkfeest met My Baby als denderend slot

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

Op de derde ZPF dag, zaterdag 19 augustus beginnen we onze muzikale en culturele ontdekkingsreis bij Amigo, het vriendenpodium van het vierdaagse gratis festival in het Julianapark in Venlo, dat dit jaar voor de 41ste maal plaatsvond. Ooit begonnen als buurtfestival in de Heutzstraat in Venlo-Oost en al gauw verhuisd naar het nabij gelegen Julinapark, is Zomerparkfeest uitgegroeid tot één van de grootste festivals van Zuid-Nederland. Op dit kleine intieme podium worden we verrast door de heerlijk bluegrass van Henhouse Prowlers uit Chicago met hun unieke sound. Deze heren touren al 10 jaar nagenoeg nonstop over de hele wereld en nemen invloeden van overal mee in hun muziek, zoals Afrikaanse sferen in het nummer Chuck My Money, geïnspireerd door concerten die zij niet lang geleden verzorgden in Nigeria. Wat een techniek hebben ze en het klinkt verrukkelijk, vrolijk en past helemaal bij de zomerse sfeer op het festival.

Op het hoofdpodium staat Bixiga 70, een tienkoppig band uit Brazilië die een mix maakt van cumbia, jazz, funk, afrobeat, elektronica en samba. Ze sluiten hun Europese tour, die bestond uit 28 optredens, af in Venlo. Goed voor een groot feest, de stemming zit er gelijk goed in met deze heerlijke ritmische en dansbare sound uit Zuid-Amerika die vermengd is met Afrikaanse invloeden en jazzy solo’s. De naam Bixiga 70 slaat op een studio in de wijk Bixiga in São Paulo. Maar het getal is ook een verwijzing naar het vintage geluid van de jaren zeventig die goed hoorbaar is in de muziek. Een leuke start op het hoofdpodium van ZPF zaterdag.

stadtEen bijzondere plek op de zaterdag heeft Erik de Jong, alias Spinvis. Naast zijn eigen optreden op het hoofdpodium is hij gastprogrammeur en heeft hij naar eigen zeggen een boeketje geprobeerd te maken met zoveel mogelijk kleuren. De Spinvis Collectie wordt gevormd door Saartje van Camp, Nervous Shakes, STADT en Kamiel Rongen. Wij beginnen onze Spinvisroute bij STADT. Onlangs nog gespot door WiM op Gent Jazz, vormt deze band alweer zo’n prachtig creatief samenstel uit de jazzscene van West Vlaanderen, met mannen als Fulco Ottenvanger, van onder andere De Beren Gieren, die al eens eerder op ZPF de show stalen en eveneens lid van De Beren Gieren drummer Simon Segers. De Arena in Venlo staat stijf van de energie als STADT zijn klanken en ritme produceren in een mix van rock, jazz, indie. Maar het is vooral een eigen geluid uniek en creatief, zonder compromissen.

Na STADT pikken we nog even een stukje mee van No BS! Brass Band. Zeg maar de Amerikaanse collega’s – uit Richemond, Virginia – van Gallowstreet maar wat een energiek gezelschap, brass in een volledige nieuwe jas met invloeden van funk en hiphop. Ook weer zo’n heerlijk muzikaal feest.

Even later staat Spinvis zelf met zijn band op de Mainstage. Heerlijke songs met mooie teksten over het leven en de liefde. Met verschillende nummers van zijn dit jaar uitgebrachte album Trein Vuur Dageraad. We mijmeren weg met zijn verhalen, poëtisch gezongen met zijn zachte stem, echte luistermuziek op de vroege zaterdagavond.

Idris AckamoorIn de Arena maakt Idris Ackamoor opwachting met zijn kleurrijk gezelschap. Geboren als Bruce Baker in 1951 is deze saxofonist oprichter van de band The Pyramids waarmee hij in de jaren ’70 al toerde en enkele albums heeft uitgebracht. Een dynamische mix van funk, afro beat en jazz in die veel weg heeft van collega Sun Ra, vol energie, expressie en dans.

Dubioza Kolektiv, een 7-koppig gezelschap van doldwaze Balkan rockers, die vooral een grote show brengen met veel humor, hiphop, dub en Bosnische popfolklore, staat op de Main. Ze brengen het publiek op het volle terrein in sfeer. Illegaal downloaden mag, ze maken zelfs met veel humor reclame voor Pyrate Bay. En bordjes worden omhoog gehouden met “Hey” en “Applaus” om de humor compleet te maken. Muzikaal geen hoogstandje, maar wel sfeermakers zijn de mannen uit de Balkan.

Met Little Hurricane sluiten we de derde avond ZPF af. Wat een geweldig duo en wat een power laten Anthony Catalano (gitaar/zang) en Celeste Spina (drums) uit San Diego zien en horen. Heerlijke rouwe blues en rock, met nummers van hun dit jaar uitgebrachte derde album Same Sun Same Moon. In de gaten houden!

Op de laatste en vierde dag ZPF 2017 starten we met het Zuid-Afrikaanse gezelschap Soweto Soul, een collectief dat is samen gebracht door gitarist en producer Joep Pelt. Dit jaar brachten ze een prachtig album uit onder de zelfde naam, waarvan de opbrengsten gedeeltelijk naar goede doelen gaan in de townships van Zuid-Afrika. Geweldige Zuid-Afrikaanse soul met dans, een bijzonder warm eerbetoon aan de muzikale ziel van de townships die doorklinkt in deze prachtige show.

Marta RenDaarna is het op het hoofdpodium voor de gestileerde old school soul & funk van Marta Ren uit Portugal. In 2016 bracht ze met de Groovelvets haar debuutplaat Stop. Look. Listen’ uit waarvan ze diverse nummers brengt. Ligt lekker in het gehoor.

Het bonte en flamboyante gezelschap Golden Dawn Arkestra met een mix van afrobeat, funk, soul en rock ’n roll treedt twee keer op. Eerst op het kleine podium Amigo om daar een feest te bouwen met kinderen die zelf hun instrumenten hebben gebouwd tijdens de zondagmiddag, die traditioneel altijd in het teken staat van de kleinste bezoekers van ZPF. Prachtig om te zien hoe de kleinsten al helemaal opgaan in de muziek. Even later doen ze het over in de grote tent voor het grotere publiek. Daarna pikken we nog wat mee van de electropop van de Duitse band Bergfilm op het kleine podium.

We gaan verder met lichte Californische surfrock, van Allah-Las, die zo uit de jaren zestig zou kunnen komen. Schaamteloos retro? Misschien, maar de zomerse melancholie die de heren uit Los Angeles op plaat weten te vangen, is moeilijk te weerstaan. Op het podium doen Allah-Las precies wat ze op hun eerste langspelers hebben gedaan. Ongecompliceerde surfrock die de luisteraar zo meeneemt naar een Californisch strand halverwege de jaren zestig. De band opent met Busman’s Holiday, een van de beste nummers van het debuutalbum. Een uur zomerse geluiden. Muzikaal is het allemaal prima in orde, maar podiumbeesten zijn de Amerikanen allerminst. Het kwintet staat vrij statisch op de planken en lijkt zich volledig te focussen op de liedjes [tekst: Ron Loontjens].

Young Gun Silver FoxNog meer West Coast krijgen we voorgeschoteld met Young Gun Silver Fox. Als je alleen maar luistert en ze niet zou zien, dan kun je zomaar denken dat je naar het nieuwste album van de herboren Dooby Brothers luistert. Wat een geweldige sound en wat een perfectionisme laten deze heren horen, die overigens niet uit Californië komen, maar dichtbij uit London. Hun album West End Coast verhult de Londense herkomst in de titel. We wanen ons in Californië met deze heerlijk muziek.

In de Zelt betreedt Warhaus het podium met Maarten Devoldere, van Balthazar, als bassist en frontman, gitarist Jasper Maekelberg, die tevens toetsen voor rekening neemt en Balthazar bandlid Michiel Balcaen op drums. De lijzige en slepende zang van Devoldere in combinatie met de sensuele sound zorgen voor donkere, broeierig en rokerige nummers. Tel daarbij op de zeer sensuele Sylvie Kreusch, ook zangeres van Soldiers Heart, als background zangeres en danseres met lolita stem. Het geheel zorgt voor een typische setting voor een morsige nachtclub met rode velours aan de wanden. Sylvie Kreusch, lijkt wel Devolderes muze.  Ze neemt op een Jane Birkin achtige wijze, flirtend, hijgend en zuchtend, de tweede stem op zich. De muziek van Warhaus laat zich dan ook het best omschrijven als donker en sensueel. Bij vlagen met zinnelijke accenten, een combinatie van Serge Gainsbourg met het donkere stemgeluid van Nick Cave. Devoldere brengt het aanwezige publiek in vervoering met een jammer genoeg te kort optreden [tekst: Ron Loontjens].

My BabyNa het afzeggen van Toots and The Maytals, vanwege gezondheidsproblemen van leader en reggae grootheid Toots, heeft de organisatie My Baby weten te strikken. De Amsterdammers brachten eerder dit jaar het goed gerecenseerde album Prehistoric Rhythm uit. De formatie bestaat uit lead zangeres Cato van Dijck, drummer Joost van Dijck en bassist Daniel Johnston uit Nieuw-Zeeland. Het drietal produceert een indrukwekkende sound met invloeden van dance, funk, soul met mystieke ritmes en thema’s en een dynamiek die van begin tot het einde blijft boeien. De energieke vibe klinkt door tot ver in het zomerse maar koele Julianpark in Venlo als Zomerparkfeest 2017 zondagavond langzaam tot een einde komt. Deze afsluiter resoneert heerlijk door in het geheugen waardoor alvast een beetje verlangen naar de editie 2018 wordt opgewekt aan het einde van onze muzikale ontdekkingsreis op het altijd verrassende festival en Venloos volksfeest in Noord-Limburg.