Met 2 geweldige optredens zetten het Britse Basement Jaxx en het Nederlandse Metropole Orkest de afgelopen week The Barbicon in Londen 2 avonden in vuur en vlam.

Onverklaarbaar genoeg vond de première van de samenwerking in februari van dit jaar plaats in Eindhoven. Het concert was slecht gepromoot en ging zo aan veel te veel mensen verloren. Met de samenwerking deze week op album in de winkels waren de concerten in The Barbicon de perfecte mogelijkheid om dit project volop onder de mensen te brengen. Voor de mannen van Basement Jaxx natuurlijk een thuiswedstrijd (Felix Buxton en Simon Ratcliffe komen beiden uit het Londense Brixton), voor het Metropole Orkest een mooi moment om afstand te nemen van het subsidiegezeik waar we in Nederland momenteel door geteisterd worden. Alle muzikanten van het orkest lieten in Londen weer eens horen waarom dit orkest internationaal omarmd wordt. Ze spelen zoveel stijlen zo goed en gemakkelijk dat er vrijwel geen ander internationaal orkest aan kan tippen.

De samenwerking tussen Basement Jaxx en het Metropole Orkest kwam tot stand via vaste gastdirigent Jules Buckley, die uit Londen afkomstig is en het duo al geruime tijd op zijn wishlist had staan. Voor de kennismaking en samenwerking werd ruim de tijd uitgetrokken. Jules en Felix gingen aan de slag om de BJ songs naar een spannende orkest-setting om te buigen. Als Felix de melodieën van de songs in basis aan Jules doorgaf ging deze vervolgens aan de slag om deze tot nieuwbakken stukken neer te zetten. Juist in de samenwerking van Jules en Felix ligt de basis voor het zeer aanstekelijke succes van de samenwerking. Als Jules Buckley de vrije hand krijgt is hij de meester van de arrangementen en behoort hij op zijn jonge leeftijd al tot de allergrootsten.

Het concert in The Barbicon was niet alleen een groot succes doordat het publiek verrast werd door de volledig andere benadering van de BJ songs. Het spelplezier van het orkest en de vocalisten spatte gewoonweg vanaf de eerste minuten van het podium af. Maar wat wil je ook als je met het heerlijk bombastische Battlement Jaxx begint en daar gelijk een vrijwel onherkenbare maar geweldige uitvoering van Red Alert achteraan gooit? Het enorme koor wat zich achter het orkest had geposteerd gaf de volle laag in smaakvolle zanglijnen over de orkestklanken weer. Het daarop volgende Teardrops is in de nieuwe uitvoering al net zo geweldig. Of het echt briljante Bingo Bongo, hoe goed stuitert deze uitvoering door alle denkbare muziekstijlen heen? Het publiek ging vanaf de eerste tonen helemaal los en er volgde op elke song een daverend applaus. Met het op het podium brengen van zangers en zangeressen ging het dak er volgens af.

Vocalisten zijn bij Basement Jaxx altijd de heerlijke slagroom op de taart. Waar de composities al door alle denkbare dancegenres heen tuimelen zijn het de vocalen die een soulrijke en energieke aanvulling zijn. Ook in de georkestreerde versies zijn de vocalen net zo belangrijk. Daarnaast brengen zij ook een lichtere toon, juist ook omdat de vocalisten met zoveel plezier het podium betreden en heel veel humor hebben. Vula Malinga, Sharline Hector en Brendan Reilly hebben grote kwaliteiten en weten ook energie heel goed op het publiek over te brengen. Natuurlijk in tracks als Good Luck en een moddervette Where’s Your Head At. Maar juist ook in het super sfeervolle, kippenvel veroorzakende, When The Lights Go Out is dat bijzonder goed te merken. De arrangeerkwaliteiten van Buckley zijn weer indrukwekkend te horen in het aan Cinematic Orchestra verwante If I Ever Recover.

Nog beter als vrijdagavond (waarbij dan wel weer brulboei en soulpower zangeres Lisa Kekaula van The Bellrays op het podium de lampen uit het dak zingt) is de zaterdag de avond waar alles op zijn plek valt. Het orkest speelt luisterrijk, de zangers en zangeressen zijn in topvorm en de uit het Londense cabaretcircuit afkomstige, volumineuze Le Gateau Chocolat die door zijn indrukkend zware stemgeluid en meesterlijke verkleedpartijen de show steelt. Ook het wonderbaarlijke danstalent van Lil Buck maakt grote indruk. Als de show dan ook nog wordt afgesloten met een geweldige Hush Boy de ultieme swing van Do Your Thing en Samba Magic (met geniale blazers en percussie solo’s) en het publiek al songs lang op de stoelen staat te dansen , weet je dat je iets geweldigs hebt gezien.

Vreemd genoeg staan er niet meer optredens gepland (tot ongenoegen van Felix en Jules, die ik voor het concert sprak). Dit project staat garant voor zo’n geweldige avond dat ik het iedereen gun deze mee te kunnen maken. Haal deze show voor het einde van het jaar nog een keer naar Carré en je hebt een van de meest spraakmakende concerten van het jaar in huis.