De avond kleurde vanavond somber in de aanloop naar de lente. Het nieuws dat Mark Hollis is overleden veroorzaakte een gat in ons hart. Hollis was de man die de muziekbizz, even voor de eeuwwisseling, definitief de rug toekeerde na de meest wonderbaarlijk mooie muziek vastgelegd te hebben. 

Hollis was een van de grondleggers van Talk Talk, de band die hij startte met Lee Harris (drums), Paul Webb (bas) en Simon Brenner (toetsen). Hun eerste album, The Party’s Over, bracht de band succes in het Verenigd Koninkrijk met de nummers Today en Talk Talk. Tweede album It’s My Life bracht hen ook succes in de lage landen met het titelnummer, Such A Shame en Dum Dum Girl als hitsingles. Nog groter succes was er vervolgens met derde album The Colour Of Spring dat de band in 1986 uitbracht. Succesvolle singles daarvan waren Life’s What You Make It en Living In Another World.

The Colour Of Spring was tegelijkertijd het album waar de band al langzaam maar zeker het commerciële resultaat van zich afschudde. Die koers werd doorgezet op Spirit Of Eden uit 1988 en vervolgens op Laughing Stock uit 1991. Hoe prachtig de albums ook waren, voor de muziekgeschiedenis zijn het majestueuze meesterwerken,  en hoe zeer de liefhebbers van hun muziek de band ook op handen droegen, Mark Hollis, de man met de bijzondere stem en de rest van de band gingen uit elkaar. Waar de andere leden van Talk Talk door de tijd nog wel eens muziek maakten, verscheen van Hollis, 8 jaar na de laatste Talk Talk plaat, een gelijknamig solo album. Een album dat in het verlengde lag van de laatste Talk Talk albums en al net zo indrukwekkend was. Daarna verdween hij van de radar, zelf besloten.

En nu, net terwijl de lente zijn kleuren eens fris opschudt en de gedachten wel eens gaan naar die prachtige albums en we in gedachten de muziek nog wel eens horen, zomaar voorbij trekken aan het geestesoor en -oog, komt dit onwerkelijk en echt verstillende nieuws. Een muzikaal genie uit de jaren 80 is niet meer. Rust in vrede, Mark. En dank voor je geweldige muziek.