×

Interview

07 augustus 2013

Luaka Bop: Een wereldlabel zonder grenzen

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Luaka Bop

Met hun allereerste release Beliza Tropical, een compilatie van Braziliaanse klassiekers, maakte het in New York gevestigde platenlabel Luaka Bop in 1989 een vliegende start. Nu, bijna 25 jaar verder, heeft het door David Byrne geïnitieerde en samen met Yale Evelev opgebouwde platenlabel een formidabele catalogus opgebouwd. Een baken voor de beste Latijns Amerikaanse muziek, niet alleen in compilaties maar zeker ook met albums van Braziliaan Tom Zé of de Peruaanse Susana Baca. Maar ook een label waar de opvallende Amerikaanse singer songwriter Jim White een aantal van zijn beste albums op uitbracht en nieuwe bands als Javelin en Delicate Steve indruk maken.

Zie onze 25 jaar Luaka Bop overzichtspagina voor nog veel meer Luaka Bop!

In mijn grote naïviteit heb ik altijd gedacht dat alles in Amerika groter is, ook platenlabels. Mooie kantoren met hippe interieurs en fantastische uitzichten over heel Manhattan. Maar het is meestal zo geheel anders. Het artwork van de albums, de prachtige site en de status van David Byrne deden ook bij Luaka Bop iets anders vermoeden dan het volgestouwde kantoor op de 6de verdieping in de East Village waar ik in terecht kwam. In die ruimte is dan maar net genoeg ruimte voor de 3 mensen die bij Luaka Bop werken. Daarnaast wordt de ruimte namelijk gevuld door het (tour) management van o.a. David Byrne en David Bowie en kasten en dozen vol CD’s, boeken, foto’s en promo materiaal. Toch klopt de sfeer helemaal bij het label als je er bij nadenkt. Juist in hun heerlijke compilatiedrang denk ik aan stapels vinyl en CD’s (en zelfs cassettes als ik de legende moet geloven) om uit te zoeken. Kriskras in stapeltjes tegen kasten en op tafels, zolang de juiste songs voor de juiste albums nog niet gevonden zijn. Mede Luaka Bop eigenaar Yale Evelev heet me van harte welkom en omdat het flink warm is in het kantoor neemt hij me snel mee naar boven om op het dak te praten over het label. Raar idee om daar met een grote fles water over het oostelijk gedeelte van Manhattan uit te kijken terwijl je pak weg 4 uur eerder nog in het vliegtuig zat. Maar het voelt vreselijk goed. Yale legt me uit dat dit gedeelte van de stad voorheen behoorlijk heftig was en vol junks en hoeren zat. Met het vallen van de torens op 11 september 2001 heeft de stad een enorme verandering doorgemaakt. Eerst met het schoonmaken van de stad maar daarna al snel met het terughalen van mensen die daarvoor nog naar de buitenwijken waren verkast. Juist door dat er nu ook weer gezinnen wonen is de buurt enorm verandert en veel levendiger geworden. Heel veel restaurants zijn er bij gekomen. Yale geeft overigens aan dat het niet ten voordele van alles is gegaan.

Yale: Alles is hier ineens ook veel duurder geworden en dat is bijna een doosvonnis voor creativiteit. Iedereen ontdekt dat hier meer geld te verdienen valt nu. Projectontwikkelaars verfraaien panden, bouwen nieuwe dure appartementen. Clubs met een andersoortige programmering die hier voorheen nog redelijk hun geld konden verdienen moeten door de hogere huren hun programmering aanpassen of verdwijnen. Ook helden punkclub CBGBs heeft het daardoor niet gered. David (Byrne) heeft nog geprobeerd het te redden maar het heeft niet geholpen.

Nu de naam toch gevallen is. Wat bracht David en jou bij elkaar om Luaka Bop op te starten.
David ByrneYale: Eigenlijk gebeurde dat op de echte David manier, zoals ik dat noem. David kende mij van een platenlabel wat ik had opgericht, Icon Records. Het label had ik opgericht omdat ik via mijn werk bij de grootste independent groothandel van New York, met zo ontzettend veel inspirerende muzikanten in aanmerking kwam die geen kans kregen albums uit te brengen. Grappig genoeg werd Icon een naam terwijl ik helemaal niet zoveel uitgebracht heb. Eigenlijk vooral heel veel bezig was met projecten op te zetten die uiteindelijk niet van de grond kwamen….(lacht..). David kreeg via een wederzijdse vriend (Tim Carr van Warner Music) mijn naam en telefoonnummer te pakken. Aan het einde van de avond, nadat ik met vrienden een etentje thuis had gehad, zag ik dat iemand een bericht op mijn antwoordapparaat had achtergelaten…dat bleek dus David te zijn. Het bericht ging zoiets als :’….hi Yale, this is David…..David Byrne…I want to start a record label and need to talk to you about it…..give me a call when you hear this….’. En dat was dat…..we maakten uiteindelijk een afspraak om elkaar te ontmoeten.

Hoe zag jij die samenwerking dan? David was tenslotte de gevierde man van Talking Heads (geweest) en begon net een solo carrière.
Yale: Ik wist absoluut niet hoe hij het zag en dat bleek ook bij de afgesproken meeting. Ik was in afwachting van wat hij zou zeggen en zo hij had hetzelfde met mij (..lacht..). We hebben een uur met elkaar in een bar gezeten en nauwelijks gesproken. Heel raar eigenlijk. Later vertelde David mij dat hij het label absoluut met mij samen wilde doen maar ik had het idee dat hij mij het label voor hem wilde laten doen. Toen we die eerste barrière door waren ging alles ineens snel….(lacht)…. Daarnaast konden we heel snel koppelen. David maakte voor zijn vrienden al jarenlang tapes met zijn favoriete Braziliaanse songs. Zijn meest favoriete songs had hij gekoppeld onder de naam Beliza Tropical met als bijnaam Brazilian Classic vol. 1. We hadden allebei het idee dat er zeker 4 classic albums in zouden zitten dus daar zijn we mee begonnen.

Was er rond die tijd interesse voor een label met dat soort muziek? Wereld muziek, om die vreselijke term maar te gebruiken, stond nog erg in de kinderschoenen.
Yale: Het grote voordeel was dat David zo’n enorme naam had opgebouwd en Talking Heads was natuurlijk een band die voor zowel Afrikaanse muziek (de op Afrikaanse leest geschoeide ritmes van albums als Remain In Light) als voor Braziliaanse muziek (het Naked album) een enorme deur had geopend. Zijn publiek alleen al wilde weten waar Byrne met zijn muziek naartoe zou gaan. Uiteindelijk kwam Beliza Tropical in het begin van het jaar en David’s eerste echte solo album Rei Momo in de late herfst. Dat album stond helemaal vol met Braziliaans getinte songs vol latin ritmes en sloeg enorm aan. Rei MomoOp de golven van dat album trok Beliza Tropical ook geweldig aan. Omdat de laatste Talking Heads albums via EMI uitkwamen en David daar goede contacten had verkregen wij voor het eerste Luaka Bop album distributie via EMI aangeboden. Een paar maanden later, toen we via wederzijdse vrienden een heel mooie aanbieding voor distributie (en steun) voor het gehele label kregen vertrokken wij naar Warner Music. In ons enthousiasme bracht David Rei Momo ook gelijk via Luaka Bop uit. In samenwerking met Warner hebben we heel mooie beginjaren gekend. We kregen rustig de tijd om te kijken waar we met het label naar toe wilden.

Waren jullie niet verbaast door de grote belangstelling voor Luaka Bop?
SilvioYale: Natuurlijk hoop je daar op, maar je weet het nooit zeker. We wisten wel dat we met Brazilian Classics iets moois in handen hadden, maar gingen natuurlijk gelijk op zoek naar nieuwe muziek. Omdat met het regime van Fidel Castro maar weinig muziek van Cuba zijn weg goed vond kwamen we al snel op het idee om ook een Cuban Classic serie te gaan maken. Tijdens het compileren daarvan stuitten we ook op het geweldige talent van Silvio Rodriguez, de grote poëet en songschrijver. Er waren nooit albums van hem uitgebracht buiten Cuba. Via een zeer slim importverhaal hadden sommige album wel zijn weg naar wat winkels in New York gevonden. Wij stelden van die geweldige albums de eerste Cuban Classics onder de sub titel The Best of Silvio Rodriguez – Canciones Urgentes samen. Een album waar David en ik nog steeds heel erg trots op zijn…en het album verkocht verbazingwekkend goed, vooral in Zuid Amerika en Spanje.

Jullie liepen met die Cuban Classics serie flink voorop in de enorme belangstelling die Cubaanse muziek verkreeg met het verschijnen van Buena Vista Social Club.
Yale: Wij zijn altijd grote fans geweest van Cubaanse muziek en ik moet zeggen dat World Circuit eigenaar Nick Gold en mede producer (en natuurlijk legendarisch gitarist en songschrijver) Ry Cooder een geweldige klus hebben geklaard. Het is een album dat mensen heel anders over wereldmuziek heeft doen laten denken. En wij hebben gelukkig van onze Cuban Classics het een en ander mee kunnen verkopen…(lacht)…Alleen maar goed dat dat gebeurde.

Ooit op Cuba geweest?
Yale: David en ik maakten, rond de periode van de eerste Cuban Classics begin jaren 90, onze eerste trip naar Cuba. We kregen de kans om door de archieven te gaan van EGREM, het door de Cubaanse overheid beheerde platenlabel, om onze gaten in de collectie aan te kunnen vullen. Dat was helemaal te gek natuurlijk! Omdat we officiële gasten waren werden we wel overal gevolgd maar dat was niet erg. Iedereen was ongelooflijk aardig en het eten en de drank overweldigend. En de muziek is nog veel beter. Grappig genoeg voor David belandden we met een gehuurde auto in het plaatsje Santa Clara, oostelijk van Havana, in een carnavalsfeest. Op het hoogtepunt van het feest draaiden ze daar Dirty Old Town van David’s Rei Momo album en David glom van trots. De trip viel trouwens bijna helemaal in het water omdat we niet genoeg geld bij ons hadden. Omdat je daar helemaal geen creditcards of cheques, maar alleen met cash kunt betalen. Ook onze gehuurde auto moesten we met cash betalen en daar hadden we dus niet op gerekend. Het werd bij het inleveren van de auto zo’n probleem dat de politie erbij gehaald werd en ons een paar weken in de gevangenis in het vooruitzicht werd gesteld. Ik heb ons er uit kunnen houden door ze te beloven gelijk geld te sturen zodra we terug zouden zijn in New York. Daar gingen ze mee akkoord….(lacht)…absurd als je er aan denkt maar ook een bizar grappige ervaring.

Van Brazilië naar Cuba naar India klinkt toch wel als wat heel anders weer.
Yale: Ruim 3 jaar voordat we Luaka Bop oprichtten ging ik met mijn vriendin naar India. Ik had toen nog mijn eigen Icon platenlabel. We hadden in de periode daarvoor van Amerikaanse vrienden die daar een beurs hadden gekregen de meest coole muziek op cassette gekregen. Ik dacht eerst dat het ging om een obscure muzikant die in zijn kelder met samplers songs in elkaar geknutseld had. Bij navraag in winkels in Bombay kwam ik er al snel achter dat het ging om een van de grootste componisten van filmmuziek en dat zijn naam Vijaya Anand was. Om hem zelf te pakken te krijgen ben ik uiteindelijk ruim 3 jaar bezig geweest. Iedereen die ik sprak leek hem te kennen maar niemand wist waar hij woonde. Doordat David en ik ondertussen druk met Luaka Bop bezig waren en David ook groot fan van Anand was huurden we iemand in om hem op te sporen. Gevolg was dat David naar India ging om een zelfgeschreven track met Anand op te nemen. Anand had reeds een arrangement gemaakt toen we hem ontmoeten. Grappig genoeg had hij een soort van fusion jazz arrangement gemaakt, omdat hij dacht dat wij dat helemaal cool zouden vinden. Toen wij aangaven dat wij juist een Indiaas, geheel in de stijl van de muziek van zijn soundtracks, wilden hebben maakte hij ter plekke een nieuw arrangement en keerden we de volgende dag de studio in om het op te nemen. Met zijn orkest, waarin inderdaad een soort van wizkid de synthesizers bespeelde, kwam de track er fantastisch uit. Met de manier van opnemen bleken in de mix vreselijk veel problemen te ontstaat en het was bijna onmogelijk om daarna ook de tape van de opnamen mee te krijgen. Ook de Indiase douane bleek erg halsstarrig. Met een tape op zak hebben we de track uiteindelijk, kwalitatief nog best wel behoorlijk goed, mee de grens over genomen Blue In The Faceen in New York af laten mixen. De songs is uiteindelijk te vinden op de soundtrack van Blue In The Face. (Blue In The Face is de fijne opvolger van Smoke de 2 klassieke films die verhalen over een sigarenwinkel in Brooklyn. Gebaseerd op verhalen van Paul Auster en met Harvey Keitel als de sigarenhandel eigenaar die allerlei vreemde snuiters in zijn winkel krijgt). Met Anand was het contact dus gelegd en de eerste Indiase compilatie is aan hem opgedragen.

Tom Zé

Het werken met artiesten is natuurlijk wel wat anders als het maken van compilaties…
Yale: Natuurlijk is dat anders ook omdat je gelijk een verplichting, om het zo goed mogelijk te doen, voelt. De eerste artiest waar we mee werkten voor Luaka Bop was de Braziliaanse Tom Zé. Ik pikte hem de eerste keer op van het vliegveld en hij verbleef bij mij en mijn vriendin. Voor hem en voor ons heel raar. Hij bleek nog nooit buiten Brazilië geweest te zijn en had maar een klein tasje met spullen bij zich. Ook oefende hij de hele dag op lipsyncen en maakte daar een heel raar geluid bij…maar met zo’n geweldig artiest levert dat alleen maar geweldige verhalen op natuurlijk. David had trouwens op zijn Rei Momo tour een Tom Zé album op de kop weten te tikken en vandaar die eerste trip en het wederzijdse respect hebben we een hele trits albums van hem uit kunnen brengen. Een heel ander verhaal was met Geggy Tah. Ik kreeg de tape van David’s assistent die vertelde dat het vrienden van haar waren en David en ik waren gelijk dol enthousiast. Met de 2 albums die we van hem uitbrachten is het helaas nooit helemaal gebeurd, wat natuurlijk heel jammer is.

Susana Baca

Hoe kwamen jullie in contact met de Peruaanse Susana Baca?
Yale: Lang voordat David en ik Luaka Bop gingen doen kreeg hij muziek van Susana te horen bij zijn leraar Spaans, Bernardo Palumbo, die ook muzikant was en een video voor haar had gedaan. Hij was gelijk verliefd op haar stem. Toen we met Luaka Bop begonnen en Braziliaanse en Cubaanse compilaties aan het samenstellen waren kwam David op het idee ook een Afro Peruviaanse compilatie te gaan doen en ook songs van Susana daarbij op te nemen. Vreemd genoeg bleek zijn leraar Spaans nergens meer te traceren. Op tour zag David in Austin,Texas een opvallende Afro Peruviaanse foto tentoonstelling. Toen David de fotograaf benaderde of we foto’s mochten gaan gebruiken voor de hoes van het compilatiealbum en terloops vroeg of hij dan ook toevallig Susana Baca kende, bleken ze buren te zijn…..Het contact met Susana is altijd heel bijzonder geweest en haar albums behoren niet alleen tot de allermooiste binnen onze catalogus. We hebben het afgelopen jaar met Susana een geweldige move gemaakt door haar uit het theater circuit, waar je helaas met wereldmuziek vaak mee te maken hebt, te halen en in het popcircuit te laten optreden. De reacties, waren zo overweldigend dat we dat voortaan altijd gaan doen. En hoewel het publiek zeer gemengd was kregen we ineens heel bijzondere en emotionele reacties van metalheads, punkers als alternativo’s, die je bij een theatershow nooit zou zien. En ja, wereldmuziek blijft natuurlijk ook muziek van het volk dus zo raar is het niet en misschien zien wij westerlingen het wel veel te exotisch en verkeerd..(lacht…)…

Krijgen jullie veel voor het label, qua artiesten, aangeboden?
Yale: Natuurlijk krijg je via via artiesten en albums aangeboden. Het Britse Cornershop kwam bij ons via een contact bij Wiija Records, vlak voordat hij eerste album daar uit zou komen. We tekenden ze vrijwel gelijk en het bleek ook in Amerika een grote klapper. Het contact met de zuidelijke singer songwriter Jim White liep via Melanie Ciccone, niet alleen zus van Madonna en vrouw van de geweldige singer songwriter en producer Joe Henry (o.a. Solomon Burke), maar ook manager van o.a. Daniel Lanois. Toen ik haar eens vroeg waar ze vooral naar luisterende vertelde ze dat ze naar Jim White luisterde en ik raakte geïntrigeerd. Hij had tapes van zijn songs naar andere platenmaatschappijen gestuurd maar die hadden hem afgewezen. Zelfs met teksten als ‘…je kunt maar beter een ander beroep gaan zoeken’ maar wij tekenden hem en het gevolg is bekend. Hij is niet alleen een cultfiguur in de muziek maar ook een geliefd en gevierd filmmaker. Zo was hij de leading man in de veel bekroonde docufilm Looking For The Wrong Eyed Jesus, een zoektocht naar de passie voor muziek in het zuiden van Noord Amerika. King Chango is weer een heel ander verhaal omdat David die band al een paar keer live had zien spelen en helemaal omver geblazen werd door de energie van de band en het charisma van zanger Andrew Blanco.

En hoe verliep dat met Los Amigos Invisibles?
Yale: David scoorde in Tower in Lower East Side (tegenwoordig is Tower volledig opgelost) in de Zuid Amerika sectie het eerste album van de band en ik was gelijk overtuigd dat we daar iets mee zouden doen. David was niet geheel overtuigd en stuurde me naar Caracas (hoofdstad van Venezuela) om ze daar te gaan zien. Tot mijn grote verdriet was hun eerste show een echte aanfluiting. Een slecht geluid en dan ook nog eens een nieuw bedrijf wat zijn lichtinstallatie niet kloppend kreeg. Vreselijk dus, maar gelukkig was een show 2 dagen later helemaal goed en tekenden we ze. Het mooie is dat Los Amigos voor ons een weg opende naar het dance publiek wat we voorheen niet kenden. Alle hippe DJs vonden en vinden Los Amigos helemaal te gek. Zodoende werd een van hun later albums geproduceerd door Kenny ‘Dope’ Gonzales en ‘Little’ Luis Vega (zelf afkomstig uit Puerto Rico) oftewel de Masters At Work, de onbetwiste meesters van de door Latijns Amerikaanse beïnvloede dance. Juist ook Los Amigos opende de weg naar een breder publiek en zelfs een Luaka remix album.

Hoe zie je Luaka Bop in de toekomst?
Yale: Er verandert momenteel zoveel dat het moeilijk bij te houden is zo lijkt het. Nadat we jarenlang distributie via Warner hadden gehad zijn we naar Virgin gegaan. Dat is ook jarenlang, vooral ook doordat Virgin heel toegewijde mensen had, heel goed gegaan. Je bent natuurlijk altijd heel erg gebonden aan mensen die in jouw platenlabel geloven. Zodra die mensen vertrekken moet jij ook keuzes maken. Ook met onze distributeur V2 hebben we een prima verstandhouding gehad. Via allerlei zijwegen zijn we nu weer terug bij ze. Helaas is V2 in Amerika geheel verdwenen en moesten we hier dus op zoek moeten naar nieuwe distributie. Maar voor de Benelux werkt V2 prima. We zijn ook steeds drukker op het internet bezig en ook dat bevalt prima. Onze albums zijn ook veel gemakkelijker via het internet te verkrijgen als dat ze nog in winkels voorradig zijn. Ook de payable downloads zijn een essentieel onderdeel geworden van onze verkoop. Met eigen sites voor elke artiest op MySpace en de vele internet (maga)zines is er ook een extra tool bijgekomen. Qua verkoop hebben we dus niets te klagen en met bands als Kassin + 2, die momenteel heel veel aandacht krijgen, de Tim Maia verzamelaar, de geweldige soulband Kings Go Forth en nieuwe acts als Javelin en Delicate Steve (bekijk hier onze korte docu over Delicate Steve) bouwen we weer een nieuwe spannende catalogus op. Elke tijd is anders en zoals er nu heel veel van het net wordt gehaald wordt het er niet gemakkelijker op maar hey! er zullen altijd weer nieuwe mogelijkheden komen. De toekomst ziet er eigenlijk hartstikke mooi uit en met het jubileumjaar in aantocht alleen maar mooier!

Luaka Bop Catalogus:

  • Various Artists – Brazil Classics 1: Beleza Tropical: Compiled by David Byrne (1989)
  • Various Artists – Brazil Classics 2: O Samba: Samba Y Pagode (1989)
  • David Byrne – Rei Momo (1989)
  • Tom Zé – Brazil Classics 4: The Best of Tom Ze (1990)
  • Various Artists – Brazil Classics 3: Forro Etc: Music of the Brazilian Northeast (1991)
  • David Byrne – The Forest (1991)
  • Silvio Rodríguez – Cuba Classics 1: The Best of Silvio Rodríguez (1991)
  • Various Artists – Cuba Classics 2: Dancing With the Enemy (1991)
  • A.R. Kane – Americana (1992)
  • Vijaya Anand – Asia Classics 1: The South Indian Film Music of Viajaya Anand: Dance Raja Dance (1992)
  • Vijaya Anand – Dancing Is Beautiful 12″ (1992)
  • Various Artists – Cuba Classics 3: Diablo Al Inferno (1992)
  • David Byrne – Uh-Oh (1992)
  • Zap Mama – Bottom (single) (1992)
  • Tom Zé – Brazil 5: The Return of Tom Ze: The Hips of Tradition (1992)
  • Zap Mama – Adventures In Afropea 1 (1993)
  • Djur Djura – Adventures in Afropea 2: The Best of Djur Djura: Voice of Silence (1993)
  • Zap Mama – Sabsylma (1994)
  • David Byrne – David Byrne (1994)
  • Shoukichi Kina – Asia Classics 2: The Best of Shoukichi Kina: Peppermint Tea House (1994)
  • Geggy Tah – Grand Opening (1994)
  • A.R. Kane – New Clear Child” (1994)
  • Susana Baca – The Soul of Black Peru: Afro-Peruvian Classics (1995)
  • Cornershop – Woman’s Gotta Have It (1995)
  • Cornershop – “Wog”: Remixes by Freaky Chakra and Witchman (single) (1995)
  • Original Soundtrack – Blue In The Face (1995)
  • Various Artists – Adventures in Afropea 3: Telling Stories to the Sea (1995)
  • Geggy Tah – Sacred Cow (1996)
  • King Chango – King Chango (1996)
  • Paulo Branganca – Amai (1996)
  • Zap Mama – Seven (1997)
  • Jim White – Wrong-Eyed Jesus (1997)
  • Cornershop – When I Was Born For The 7th Time (1997)
  • David Byrne – Feelings (1997)
  • Susana Baca – Susana Baca (1997)
  • Waldemar Bastos – Pretaluz (1997)
  • David Byrne – The Visible Man (1997)
  • Los Amigos Invisibles – The New Sound of the Venezuelan Gozadera (1998)
  • Mimi Goese – Soak (1998)
  • Cornershop – Sleep on the Left Side/Brimful of Asha (single) (1998)
  • Los de Abajo – Los De Abajo (1998)
  • Tom Zé – Fabrication Defect (1998)
  • Mimi Goese – Piece of Cake (1998)
  • Bloque – Bloque (1998)
  • Various Artists – Beleza Tropical 2: Novo! Mais! Melhor! (1998)
  • Os Mutantes – World Psychedelic Classics 1: Brazil: The Best of Os Mutantes (1999)
  • Tom Zé – Postmodern Platos (EP) (1999)
  • Zap Mama – A Ma Zone (1999)
  • David Byrne – In Spite of Wishing and Waiting (1999)
  • King Chango – Return of El Santo (2000)
  • Various Artists – Luaka Bop 10th Anniversary: Zero Accidents On The Job (2000)
  • Clinton – Disco and the Halfway to Discontent” (2000)
  • Los Amigos Invisibles – Arepa 3000 (2000)
  • Susana Baca – Eco do Sombras (2000)
  • Jim White – No Such Place (2001)
  • SiSe – The Rain (Where Do I Begin?) (EP) (2001)
  • David Byrne – Look into the Eyeball (2001)
  • Jim White – Gimme Five (2001)
  • Geggy Tah – Into The Oh (2001)
  • Shuggie Otis – World Psychedelic Classic 2: California Soul: Inspiration Information (2001)
  • SiSe – SiSe (2001)
  • Los de Abajo – Cybertropic Chiango Power (2001)
  • Susana Baca – Espiritu Vivo (2002)
  • SiSe – The Rain (Where Do I Begin?) (single) (2002)
  • Moreno + Two – Music Typewriter (2002)
  • Various Artists – The Only Blip Hop Record You’ll Ever Need, Vol. 1 (2002)
  • Various Artists – Cuisine Non-Stop: Introduction to The French Nouvelle Generation (2002)
  • Various Artists – World Psychedelic Classis, Vol. 3: Love’s A Real Thing: The Funky Fuzzy Sounds of West Africa (2004)
  • Domenico + Two – Sincerely Hot (2004)
  • Los Amigos Invisibles – The Venezuelan Zinga Son, Vol. 1 (2004)
  • Zap Mama – Ancestry In Progress (2004)
  • Jim White – Presents Music from Searching for The Wrong Eyed Jesus (2004)
  • Nouvelle Vague – Nouvelle Vague (2004)
  • Jim White – Drill A Hole in that Substrate and Tell Me What You See (2005)
  • Zap Mama – Push It To The Max (2006)
  • Tom Zé – Estudande O Pagode: Na Opereta Segregamulher E Amor (2006)
  • Susana Baca – Travaseas (2006)
  • Various Artists – Luaka Bop Remix (2006)
  • Nouvelle Vague – Bande A Part (2006)
  • Kassin + 2 – Futurismo (2007)
  • Os Mutantes – Os Mutantes Live (2007)
  • Various Artists – What’s Happening In Pernambuco: New Sounds of the Brazilian Northeast (2008)
  • Jim White – A Funny Little Cross To Bear Live (EP)” (2008)
  • Jim White – Transnormal Skiperoo (2008)
  • Yonlu – A Society In Which No Tear Is Shed Is Inconceivably Mediocre (2009)
  • Susana Baca – Seis Poemas (2009)
  • Marcio Local – Says Don Dree Don Day Don Don: Adventures In Samba Soul (2009)
  • The Terror Pigeon Dance Revolt! – I Love You I Love You I Love You and I’m In Love With You! Have an Awesome Day! (2010)
  • Javelin – No Mas (2010)
  • Kings Go Forth – The Outsiders Are Back (2010)
  • Tom Zé – Studies of Tom Ze/Explaining Things So I Can Confuse You (box set) (2010)
  • Tom Zé – Estudando A Bossa (Nordeste Plaza) (2010)
  • Kings Go Forth – Don’t Take My Shadow 12″: The Tom Moulton Mixes (2010)
  • Javelin – Coleridge 7″ b/w Colleagues (2011)
  • Delicate Steve – Butterfly 7″ b/w Albatross (2011)
  • Delicate Steve – Wondervisions (2011)
  • Susana Baca – Afrodiaspora (2011)
  • Javelin – Canyon Candy (2011)
  • Tim Maia – World Psychedelic Classics 4:Nobody Can Live Forever:The Existential Soul of (2012)
  • Bright Moments – Natives (2012)
  • Janka Nabay and the Bubu Gang – En Yay Sah (2012)
  • Delicate Steve – Positive Force (2012)
  • Javelin – Hi Beams (2013)
  • William Onyeabor – World Psychedelic Classics 5:Who Is (2013)