In 1988 starten Eddie Angel en Danny Amis  in Nashville, The Straitjackets op een trio dat verder borduurt op de sound van The Ventures, Dick Dale Duane Eddy en energieke surfen melodieuze gitaartwang combineert. Na een lange pauze keren ze met de onafscheidelijke flamboyante maskers van Mexicaanse worstelaars terug als Los Straitjackets.  Na een handvol langspelers wordt met Sing Along with Los Straitjackets een eerste keer afgeweken van het instrumentale pad met gastvocalisten er volgen nog  soortgelijke projecten met  Rock en Epanol en meer recent met Deke Dickerson die een instrumentale hits  opnieuw van zang voorziet. Los Straitjackets doet nu het omgekeerde met het repertoire van Nick Lowe.

De woordspeling  geeft het al aan en  in de lay out van de hoes  herkennen we een variante op The Pure Pop For Now People van de in de VS  uitgebrachte versie van Jesus Of Cool. Eerder, in 2013 lag Quality Street onder de kerstboom. Er werden plannen gesmeed voor concerten met Nick Lowe, maar op de vooravond van de tournee overleed orgelman Ian McLagan. De tour ging uiteindelijk door zonder de voormalige orgelman van The Small Faces op en werd vereeuwigd als The Quality Holiday Revue.

Los Straitjackets verzamelt dertien klassiekers van Nick Lowe en dompelt ze onder in de karakteristieke, louter instrumentale LS- sound met assistentie van toetsenman Geraint Watkins, Lowe’s 12-jarige zoon Royston op percussie en zijn vaste co-producer Neil Brockband. De drie gitaren van Angel, Amis en Greg Townson illustreren nog eens nadrukkelijk de kwaliteit van Lowe’s repertoire. Ogenschijnlijk pretentieloze uitvoeringen van All Men Are Liars en Half A Boy And Half A Man en het naar The Shadows lonkende Roller Show naast  eveneens voortreffelijke surfescapades in Shake & Pop en Heart In The City creëren een ontspannen sfeer. De prachtige twangende titelsong het onverslijtbare Cruel To Be Kind tonen nog eens de melodieuze kracht en de verfijnde opbouw. Die ook in Lowe’s recentere werk huist I Read A Lot, Lately I’ve Let Things Slide en bovenal een croonerballade als You Inspire Me toont de genialiteit van Lowe’s verrichtingen die ook zonder woorden moeiteloos overeind blijven in deze fijne, geïnspireerde hommage.