×

Recensie

Pop

26 juli 2019

Lettuce

Elevate

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Lettuce

Elevate Lettuce Pop 3.5 Lettuce – Elevate Written in Music https://writteninmusic.com

Lettuce is niet zo maar een band die eventjes komt aanwaaien, ze brengen een verfrissende wind in het uitgebreide funk landschap. Dit broeinest bestaat uit de meest creatieve muzikanten en brengt ook orgelspeler Jeff Bhasker voort. Hij is degene die Mark Ronson bijstaat in het opleuken van Uptown Funk, en als producer bijdrages aan de meest uiteenlopende artiesten als Fun., Kanye West en Jay-Z aflevert. Dat men zijn aandeel in deze uit Boston afkomstige formatie kan missen zegt meer dan genoeg. Vrijwel alle bandleden klussen nog in het broederschap Soulive bij, al staat het werk daarvan al zo’n tien jaar op een laag pitje. Elevate is het zevende album van dit speelgenootschap, welke nog steeds het uiterste van hun kunnen vraagt, en waarbij grenzen zijn om open te breken.

Het meest opvallende is wel hun zwoele soulbenadering van de Tears For Fears klassieker Everybody Wants To Rule The World. Man, wat zullen de heren Orzabal en Smith zich vereerd voelen met deze prachtige ode aan een van hun grootste hits. Toch wel een andere benadering als hoe Gary Jules Mad World aanpakt. Laat de wereld dan liever de versie van Lettuce in het collectieve geheugen omarmen. Het is te gemakkelijk om deze eenheid te door middel van een enkele covert te beoordelen, dus laten we het daarbij. Elevate heeft zoveel meer te bieden. De futuristische knuffeldierenbliepjes en diepe funk bas vormen de Trapezoid basis. De extra toegevoegde salsablazers zorgen voor het pittige evenwicht. Een prima ontvangst, maar het is wachten tot het echte baanbrekende werk. Dat komt er vervolgens in het lazy slapping bastechnieken van Mister Erick “E.D.” Coomes in Royal Highness. Zijn onnavolgbare breaks laten zich al swingend door de sax van Ryan Zoidis leiden, die niet zoveel nodig heeft om zijn kwaliteiten te laten gelden. Met zes sterspelers in de gelederen ontstaat er normaal al snel jaloezie, niet bij Lettuce. Eric “Benny” Bloom dwingt met zijn trompet in het Bill Cosby achtige eindstuk ook nog eens al het respect van zijn collega’s af.

Meer heb je dus eigenlijk niet nodig, het vlamt er vervolgens in het ritmisch hoogstandje Krewe van af. Alsof er buiten op het vuurtje verschillende pannen gevuld met hete brij, exotische kruiden en specerijen staan te pruttelen. Het Hammond orgeltje van Neal Evans is samen met de trompet het toegevoegde uitheemse element, die dit smeuïg in elkaar mixt. Het mysterieuze Shmink Dabby ontwikkelt zich met de nodige pure eerlijke natuurlijke big beat breaks tot een heerlijke laidback track. Wat zou het geweldig zijn als een formatie als Lettuce live als special guest bij een bekende dj-set aanschuift. De festivalgrond zal schudden van genot.

De Gang Ten zomerjam kabbelt heerlijk voort. De ritmische drum en bas basis vormt de springplank naar de verfrissende duik in de soulfunk catalogus. Steeds komen er andere instrumenten boven drijven, om vervolgens weer in de zee van geluid onder te dompelen. Ready to Live transformeert zich als een ware dansvloerklassieker, waarop je zo hard op los gaat totdat de dof uitslaande retro weerspiegelende tegels in barsten en scheuren uiteen vallen. Het spelen met spektakel en rust beleeft in de laatste categorie met Larimar weer mooi kalm stukje psychedelische P-funk op. De blazers verstoren het uiteindelijk toch nog, maar dit ervaar je niet als vervelend.

Je zou verwachten dat de blues net een trede te hoog gegrepen is voor deze alleskunners, maar dan heb je het mis. Voor Love Is Too Strong roepen ze de krachten van hulplijn Marcus King op. Deze veelbelovende bluesgitarist met rauwe hese stem die ergens zweeft tussen de soul en blues trekt de track volledig naar zich toe. Bij iedere andere act zou het niet passend zijn, de veelzijdigheid op Elevate vraagt duidelijk wel om deze bonus.

De dromerige fusion klanken van het futuristische Purple Cabbage gaan vreemd genoeg wel terug in de tijd naar het uit 2002 afkomstige debuutalbum Outta Here. Het moederschip heeft het basisstation bereikt. Met gemak voegen ze hier duistere swingbeat aan toe, waarna het weer ouderwets episch los gaat. Met in de hoofdrol de waanzinnige dolende bas van Coomes. De afsluiting wordt gecreëerd met een dubversie van het Trapezoid Dub huzarenstuk, waarmee ze ook het startpunt vormden. De cirkel is weer gedicht.



  1. Trapezoid
  2. Royal Highness
  3. Krewe
  4. Shmink Dabby
  5. Everybody Wants to Rule the World
  6. Gang Ten
  7. Ready to Live
  8. Larimar
  9. Love Is Too Strong
  10. Purple Cabbage
  11. Trapezoid Dub