×

Recensie

21 januari 2013

Lady Antebellum – Own The Night/World Tour

Geschreven door: Edwin Wendt

Uitgebracht door: Eagle Vision/PIAS

Wat is voor een band een goed moment om een dvd uit te brengen?

Als je, zoals The Rolling Stones, 50 jaar bestaat en er ligt nog wat onuitgebracht materiaal van 38 jaar geleden? Als je, zoals Led Zeppelin, al meer dan dertig jaar geleden bent gestopt en je hebt een geweldig eenmalig reünieconcert gegeven waarvoor duizend zoveel kaartjes verkocht konden worden als er mensen in de zaal pasten?

Of als je, met drie albums en een paar hits op zak, je eerste wereldtournee zojuist hebt voltooid en je blijdschap en verwondering (‘Ze zingen onze nummers echt allemaal mee’) wilt delen met je fans en degenen die (nog) geen fan zijn?

Charlie Is My Darling maakte de Stones-fans blij, Celebration Day deed dat met de Zep-heads.

Lady Antebellum behoort tot de laatste categorie. Een handvol jaren geleden ontstaan in Nashville is dit moderne country-trio de afgelopen jaren, via een eerste optreden in een wegrestaurant, van steeds grotere bars en clubs uitgegroeid tot stadionniveau in de Verenigde Staten. Zeven Grammy Awards en platina-albumverkopen zijn de andere bewijzen van het succes ‘thuis’.

In Nederland hebben ze één echte hit gehad (Need You Now haalde in 2010 de Top-10), terwijl Run To You en Just A Kiss het ondanks veelvuldige radio-airplay niet tot de hitparade schopten. De groep opereert in het vooral in de VS mateloos populaire adult orientated rock-genre, waar bijvoorbeeld ook iemand als Garth Brooks een superster is. In Nederland zou Ilse DeLange tandenknarsend kunnen kijken naar het wereldwijde succes van dit drietal. Haar muziek is er op zijn minst verwant aan. Of omgekeerd.

Op de dvd Own The Night/World Tour zijn live-opnamen uit Europa en de VS afgewisseld met beelden van achter de schermen, oud en nieuw. Zo is te zien hoe Dave Haywood, Charles Kenney en Hillary Scott begonnen rond te toeren in een groot uitgevallen personenwagen, waarna het via een busje en een camper uiteindelijk naar een echte eigen vrachtwagen-met-opdruk ging.

Anno 2012 was het aantal vrachtwagens uitgegroeid tot veertien en zijn voor elke Lady Antebellum-show zeventig tot tachtig mensen aan het werk.

Het is op zich best leuk om deze ontwikkeling in beeld te zien. Een leuk souvenir voor de vele duizenden fans die Lady Antebellum hebben zien optreden in 2012. Want zoveel zijn het er geweest: uitverkochte stadions en sporthallen in Engeland, Groot-Brittannië, Noorwegen. De drie kernleden van Lady Antebellum staan er zelf nog het meest van te kijken: “Dat mensen onze hits kennen, hadden we wel verwacht, maar ze zingen álles mee.”

Zo gaat het met een band die doorbreekt. Veel diepzinniger zijn de beschouwingen van Dave, Hillary en Charles overigens niet: “Het is zo cool om ‘on the road’ te zijn en ons te realiseren dat we dit nu echt voor ons brood doen.”

Toekomstplannen, of beter gezegd –dromen heeft Lady Antebellum ook: “We hopen een aantal nummers te schrijven die mensen zich blijven herinneren. En we hopen net zulke goede vrienden te blijven als we nu zijn.”

De waarde van dit document zit voor de liefhebbers in het gevoel van ‘on the spot’ zijn ten tijde van de doorbraak. Pas als blijkt dat Lady Antebellum een blijverdje is en de leden over een paar jaar de gebeurtenissen van 2012 in perspectief kunnen plaatsen worden de opnames echt waardevol. Maar misschien moet er dan gewoon een deel twee worden uitgebracht.