×

Recensie

Pop

27 oktober 2015

Kurt Vile

B'lieve I'm Going Down

Geschreven door: Bart Veenstra

Uitgebracht door: Matador

B'lieve I'm Going Down Kurt Vile Kurt Vile Pop 4 Kurt Vile – B’lieve I’m Going Down Written in Music https://writteninmusic.com

Over zijn vorige album Wakin’ On A Pretty Daze werd al gezegd dat Kurt Vile een steeds betere zanger wordt die steeds beter zijn emoties kan uitdrukken. Op zijn nieuwe album B’lieve I’m Going Down, zijn zesde soloplaat alweer, gaat hij nog een stapje verder. De singer-songwriter, die we natuurlijk ook kennen als voormalig gitarist van The War On Drugs, gebruikt op zijn nieuwe album voornamelijk de akoestische gitaar, wat er voor zorgt dat zijn muziek een stuk emotioneler klinkt dan waar hij voorheen vaak gebruik maakte van de elektrische gitaar.

Eerste track Pretty Pimpin is meteen een warme binnenkomer. Het nummer, waarin Kurt Vile zingt over het zichzelf dagelijks in de spiegel bekijken en geen idee hebben wie hij eigenlijk ziet, zorgt ervoor dat de luisteraar zich haast genoodzaakt voelt om verder te luisteren. Niet dat Kurt Vile er enorm naar op zoek is, integendeel zelfs, maar dat Pretty Pimpin inmiddels een radiohit is geworden is een feit. In het nummer I’m An Outlaw, een nummer over je alleen voelen terwijl je in een grote menigte bent, wordt zelfs een banjo gebruikt. Verder maakt Kurt Vile op dit album ook gebruik van de piano en de analoge synthesizer.

Op het zeer ritmische Dust Bunnies zing Kurt Vile over zijn problemen die hij heeft met het stoppen van roken, getuige bijvoorbeeld de volgende tekst: ‘I took a puff on a cigarette, saw what I get. An invigorating fix and a black lung’. In het emotionele, rustige That’s Life, Tho (Almost Hate To Say) zingt Kurt Vile over een geliefd persoon die is overleden, waarover hij later bekend maakte dat het om zijn oude muziekleraar zou gaan.

Wheelhouse duidt op het Amerikaanse gezegde ‘in the wheelhouse’, wat betekent dat het over iets gaat wat jou ligt. Het bijzondere aan dit nummer zijn de nodige arpeggio’s, wat dus wil zeggen dat de akkoorden na elkaar worden gespeeld (in plaats van tegelijk). Het levert door de dromerige sfeer een ietwat hypnotiserend effect op. Bovendien maakt Kurt Vile op zijn nieuwe album vaker gebruik van de piano, zoals op Life Like This. Vervolgens horen we met All In A Daze Work en Stand Inside (een echt liefdesliedje) twee ware folky Americana-nummers, waarbij je in alle rust heerlijk kunt wegdromen.

Lost My Head zou qua ritme en melodie prima in het rijtje I’am An Outlaw en Dust Bunnies passen. Opvallend is dat dit het langste nummer van de plaat is (6 minuten en 56 seconden), maar er al na 2 minuten en 40 seconden niet meer gezongen wordt. Het levert een indrukwekkende solo op waarbij Kurt Vile gebruikt maakt van gitaar en de analoge synthesizer, maar met vier minuten is deze solo wel iets aan de te lange kant.

Het album eindigt tenslotte met het prachtige, instrumentale Bad Omens, het schitterende en rustgevende Kidding Around, en in het melancholische Wild Imagination komt de kwetsbaarheid van Kurt Vile nog meer naar voren, zonder fragiel over te komen.

Al met al is B’lieve I’m Going Down is een zeer geslaagde plaat. Het straalt enorm veel rust uit, mede door de akoestische sfeer die rond het hele album hangt en de steeds beter zingende Kurt Vile. Ondanks de lengte van ruim een uur verveelt het bovendien geen moment. Het zou mij niets verbazen als dit album hoog in de jaarlijsten gaat eindigen. Prachtig!

Tracklisting B’lieve I’m Going Down:
1. Pretty Pimpin
2. I’m an Outlaw
3. Dust Bunnies
4. That’s life, tho (almost hate to say)
5. Wheelhouse
6. Life Like This
7. All in a Daze Work
8. Lost my Head there
9. Stand Inside
10. Bad Omens
11. Kidding Around
12. Wild Imagination