Hij is nauwelijks 24 maar werd twee jaar geleden in zijn thuisland Australië door de Folk Alliance uitgeroepen tot beste singersongwriter van het land. Vorig jaar bevestigde hij die bekroning met Southern Loss. We worden weerom opnieuw geconfronteerd met melodieuze folkpop van een jongeman die met verfijnde akoestische fingerpicking combineert met een  ondertussen geroutineerde elektrische band dat resulteert op de vierde langspeler Euphoria, Delirium & Loneliness vlot kabbelend folkpop op.

Sommige passages herinneren enigszins aan Prefab Sprout, dat heeft eerder met Cronins stemtimbre te maken, dan de geïnspireerde teksten van Paddy MacAloon, maar dat is dan ook een grootmeester. Er is overigens niets mis met het songwerk van Cronin’, hij weet de clichés meestal te omzeilen in zijn poëtisch repertoire. We houden wel van een mooie pianoballade als Yours For Life maar van zo’n jongeman mogen we toch iets meer onvrede verwachten, die klinkt helaas nergens echt door.

Het meer ritmische Stuck In Amsterdam ademt eerder ongemak dan woede uit. Er is weinig aan te merken op de muzikale uitvoering, een beetje meer vaart in de instrumentatie zou ongetwijfeld geen kwaad kunnen. A Different Side To You klinkt even wat vitaler met lekker opzwepende vervormde gitaartjes op een strakke reggaebeat, maar ik belant tijdens de beluistering van Euphoria, Delirium & Loneliness nooit op het puntje van mijn stoel, laat staan in één van die gemoedstoestanden. De slome versie van de enige cover It’s A Heartache kan me evenmin als Bonnie Tylers versie uit ’78 echt bekoren.