In 2012 debuteerde de uit Vancouver afkomstige Joshua Johua Hyslop met Where The Mountain Meets The Valley. Het melodieus song- en zangwerkwerk leunt aan bij neo folkpop en situeert zich in de buurt van de romantische stroming  waarin  Damien Rice, Bon Iver en Iron & Wine zich manifesteren.

De afgelopen jaren ging de Canadese singersongwriter op bezoek bij ruim vijftig families voor huisconcerten na het avondmaal en bracht er de nacht door. Niet zelden voerde hij ‘s nachts lange gesprekken met de bewoners in de huiselijke kring. Na het ontbijt vertrok hij op weg naar de volgende bij gastvrije muziekliefhebbers. Sommige van die contacten bleven nawerken en werden in songs verwerkt. Er zijn eveneens aanknopingspunten met de Bijbelse parabel van de verloren zoon die sterk doorklinken in Last Train Home.

Dat songwerk werd met plaatselijke muzikanten verder uitgewerkt in Nashville. Op het eerste gehoor kabbelt het enigszins vrijblijvend voorbij. De tedere, fluisterende zang van de fijnbesnaarde songwriter wordt spaarzaam begeleid met de gebruikelijke akoestische gitaar en met op de achtergrond een ritmesectie meestal aangevuld met slidegitaar en viool. Achter die eerder lichtvoetige, bij momenten zelfs zwijmelende presentatie van songs als Falling en Everything Unsaid, huist een diepere inhoud die Hyslops betrokkenheid met niet bepaald vrolijke gebeurtenissen in de hedendaagse wereld etaleert.

In het door banjo aangedreven Living & Dying wordt het gevoel van onbehagen over de klimaatverwarming met een fikse tempoversnelling versterkt in een aards, countrynesk getinte kader terwijl het melodieuze Let It Go eerder berusting uitstraalt. Na een mooi instrumentaal intermezzo komt Hyslop (eindelijk) flink op dreef met Gone maar dan zitten we al bijna in de bonussectie met The Spark en waarin de dromerige opener The Flood, dat vooraf  als single werd uitgebracht, nog eens opduikt in een intimistische, akoestische soloversie. De muziekjes van Joshua Hyslop zouden naar verluidt een aangenaam, rustgevend effect creëren. Het licht wellicht aan mijzelf, maar ik wordt er eerlijk gezegd een beetje zenuwachtig van.