×

Concert

31 oktober 2011

Jane Birkin straalt in Carré!

Geschreven door: Wilbert Stuifbergen

Naast me gaan de verhalen over de TGV, lopen er enkele dames voorbij die een flinke Franse conversatie houden en loopt een Frans gezin iets verdwaald door Carré. Wat is dat toch met deze Engelse dame die vanavond louter en alleen songs van haar overleden man Serge Gainsbourg (2 maart 1991) ten gehore brengt.

Is het haar stem, haar uiterlijk of zijn het die onvergetelijke songs van Serge? In Nederland is ze vooral beroemd vanwege haar song Je T’Aime… Moi Non Plus, maar dat geeft geen werkelijk beeld van deze zangeres. Ze heeft ruim 15 albums vol gezongen, waarvan 6 geschreven door Serge, speelde in ruim 40 films en is ondertussen ook filmregisseur en scenarioschrijfster. Dus toch iets meer dan die ene song.

Ze is in het begin zeker niet al te goed bij stem, maar ze blijft stug haar ding doen. Zelf wilde ze al niet meer de wereld over, wat een gedoe zeg… Haar pianist die de in Tokio ontmoet heeft, heeft alle arrangementen op zich genomen en de overige muzikanten erbij gezocht! Vooruit dan maar! Wat vooral ontroert is die enorme glimlach die we van begin tot het einde van de show cadeau van haar krijgen, wat een uitstraling heeft deze dame. Formidabel!!!

Na een ingetogen begin met Requiem Pour Un Con, het uitbundig klinkende Di Doo Dah is het enige wat we tussen de songs horen: “Merci”. De hele zaal hunkert ernaar om iets meer van haar te horen en bij Amour Des Feintes komt een verhaal uit haar hart. “Dit is de laatste song die Serge voor me geschreven heeft, het was het najaar, net als nu september of oktober en zoals we allemaal weten is Serge in maart het jaar daarna overleden.” Het geeft meteen een diepere emotie aan de song. De zaal zucht en er loopt kippenvel over m’n rug.

Jane voelt zich ondertussen meer op haar gemak en ze zingt ook steeds losser. Jane: “De song Ballade de Johnny-Jane komt uit de film Je T’Aime, Moi Non Plus, die uitaard geschreven en geregisseerd is door Serge. Want hij was naast songschrijver ook regisseur! Veel mensen vergeten dit weleens.”

Ze kijkt af en toe op de grond en kijkt welke song er nu weer op het lijstje staat. “Och nee, ik haat deze song!” En de eerste tonen van Classee X worden al weer ingezet. De muzikanten houden het tempo hoog en Jane gaat er weer voor. Zo schieten achtereenvolgens Comic Strip, Les Amours Perdues, Jane B en Mon Amour Baiser voorbij.

Na weer schuin naar de grond te hebben gekeken komt er een brede glimlach op haar gezicht. “Ten tijde van deze plaat (red. 1971) was ik zwanger van Charlotte. De lp was een grote flop en verkocht totaal niet, maar 10 jaar later was hij goud. Het was een conceptalbum dat het verhaal vertelt van Melody Nelson. Maar niemand die dat toen begreep.” En dan volgt Ah! Melody, een song vol gevoelens en twijfels.

Tegen het einde van de show komt de wonderschone song Baby Alone in Babylon gelukkig nog voorbij. Fragiel en mooi terwijl Jane maar blijft stralen van oor tot oor… Heerlijk! Hierna al weer de laatste song van de avond, Les Dessous Chics.

Carré geniet en wil uiteraard een toegift en die volgt. We krijgen nog 3 songs van Jane die uiteindelijk afsluit met het swingende Di Doo Dah!