×

Recensie

Pop

21 september 2017

Jake Bugg

Hearts That Strain

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Virgin Records

Hearts That Strain Jake Bugg Pop 3 Jake Bugg – Hearts That Strain Written in Music https://writteninmusic.com

Jake Bugg reisde voor zijn vierde album af naar Nashville, om daar met een aantal doorgewinterde producers en muzikanten op te nemen. Wellicht dat zijn afnemende plaatverkopen hem (of zijn platenmaatschappij) deden besluiten niets aan het toeval over te laten. De brille van een aantal van zijn songs op het debuut uit 2012 (waaronder de singles Lightning Bolt en Broken) werd de afgelopen jaren toch node gemist.

Om maar direct met de deur in huis te vallen: ook op deze plaat worden we niet erg verwend. En over de hoes zullen we het maar helemaal niet hebben. Een flink aantal nummers op Hearts That Strain lijden gewoonweg onder een gebrek aan originaliteit, zowel qua sound als qua melodie. Wat Jake Bugg anno 2017 laat horen is sinds pakweg 1970 al heel vaak gedaan door singer-songwriters. Ook al brengt hij het er op zich nog helemaal nog niet zo slecht vanaf, het breekt hem uiteindelijk toch op. Het glijdt allemaal wat te gemakkelijk voorbij.

In sommige gevallen zijn Buggs songs zelfs wat weemakend: Southern Rain en This Time hadden een echt goed album nooit gehaald. Waiting, met zowaar Noah Cyrus als gastvocaliste, dreint en kent een obligate saxsolo. Indigo Blue klinkt als een prettig routineklusje van oude muziekrotten. En dat is het in feite ook.

Gelukkig laat Bugg zich nog een aantal keer van een betere kant zien: opener How Soon The Dawn is geen hoogvlieger maar wel lekker en zwoel. The Man On Stage is mooi melodramatisch, met strijkers en piano, maar ook dit klinkt wel weer erg bekend en Buggs teksten blinken niet uit in orginaliteit: ‘The man on stage is not the same man you’ve met / To the next town ahead’. Het uptempo Burn Alone is pittiger en vormt een welkome, krachtigere injectie op de plaat.

Titelsong Hearts That Strain is een van de beste songs, met zijn donkere sferen die beelden van Amerikaanse landschappen in het avondlicht oproepen; de sfeer is die van een traditional in een nieuw jasje. Ook In The Event Of My Demise is net even indringender en origineler dan de meeste overige songs. Saillant detail: de gitaarpartijen komen van Black Keys’ Dan Auerbach.

Het valt te bezien of Jake Bugg ooit nog met een spannend, lekker grofkorrelig album komt. Hopen kun je altijd. Maar de 36 minuten van Hearts That Strain kunnen de twijfels niet wegnemen.



  1. How Soon The Dawn
  2. Southern Rain
  3. In The Event Of My Demise
  4. This Time
  5. Waiting
  6. The Man On Stage
  7. Hearts That Strain
  8. Burn Alone
  9. Indigo Blue
  10. Bigger Lover
  11. Every Colour In The World