Onlangs presenteerde de al jaren in Nederland wonende Colombiaanse zanger/percussionist Jaime Rodríguez zijn eerste album La Loma De La Cruz in het Bimhuis. Menigeen kent hem van Rumbata en de Rumbata Big Band waarmee hij salsa en de andere muziek van Zuid Amerika speelde. Op La Loma de la Cruz zijn een aantal Colombiaanse stijlen en ritmes te horen zoals de welbekende cumbia maar ook de onbekende bullerengue en porro. Op dit album is die Zuid Amerikaanse muziek ingebed in een moderne danssound. Met veel percussie uiteraard.

Met uitstekende gitaristen als Paul Willemsen, Leonardo Amuedo en Daniel de Moraes en Zuco’s Stefan Schmid op Fender Rhodes en keyboard is Rodríguez erin geslaagd een uiterst aangenaam en swingend album te produceren. Rodríguez heeft de meeste songs zelf geschreven zoals Lola dat een hit zou kunnen zijn. Bij Dame krijg ik associaties met de muziek van Carlos Santana, mede door de gitaarsolo van Santiago Jimenez. Rodríguez put uiteraard uit de rijke schatkamer van de Colombiaanse muziek.

De cumbia in Aé is zeer opzwepend, een regelrechte danskraker net als La Cumbia Cienaguera en de Pacífico Remix, waarin de traditionele muziek van de Pacifische kust van Colombia weerklinkt. De song is een mooi voorbeeld van de fusion tussen Colombiaanse muziek en een westerse danssound, dus zeer geschikt voor de dansvloer. Rustpunten zijn Bonito en het sterke Te Sale Fuego, maar na die laatste song gaan alle remmen los in het uiterst opzwepende Cazuela E’Tollo. Dat geldt ook voor Las Penas De Maruja.

Met dit repertoire en met deze sterke hechte band is de Jaime Rodríguez Band uitermate geschikt voor concerten en festivals. Live in het Bimhuis maakte de Jaime Rodríguez Band de sound van het album helemaal waar.