J-Walk was lange tijd het muzikale alter ego van Martin Brew en Martin Desai. Deze muziekwinkelbaas en studiomuzikant uit Manchester debuteerden alweer in 2002 met A Night On The Rocks, een album met lekkere downtempo, chill out en northern soul waarop een aantal veelgezochte singles van het duo terug te vinden waren. ‘Ave it!’, aldus J-Walk destijds.

Vergeleken met het debuutalbum is Limelight Nights – J-Walk is inmiddels gereduceerd tot Martin Brew solo – een wat magere bedoening. Sloot A Night On The Rocks nog lekker aan bij destijds relevante acts als Groove Armada, Rae & Christian en Fila Brazillia, dit Limelight Nights komt beduidend minder geïnspireerd en relevant over. Een flink aantal tracks klinken weliswaar lekker maar lijken als chillout-bouwpakketjes in elkaar te zijn gezet waarbij de vereiste basis-ingrediënten routinematig aan elkaar zijn geplakt. De muziek zou niet misstaan als achtergrond bij een reisprogramma. Het soms wat hijgerige Find Another Breeze is tongue-in-cheek en lijkt een beetje de spot te drijven met de easy listening op Limelight Nights.

Gelukkig laat J-Walk een aantal keer horen wat meer in huis te hebben dan fijne behangetjes. Aimons Toujours is lekkere, Franstalige loungepop met een pittige gitaar die de boel wat kruidiger maakt. Hip Hop Be Bop is ruwer en stemmiger. Hier laat J-Walk meer percussie horen, hetgeen samen met de gitaar ook deze track wat extra pit geeft. Afsluiter West Wind Drift is dub-achtig en doet wat denken aan The Clash, ware het niet dat J-Walk er door de inzet van wat oude synthesizers een seventies-sfeertje aan toevoegt. Een aardig einde van een aardig album. Niets meer, niets minder.