De tweede dag van Into The Great Wide Open 2014 mag de boeken in als de grote dag van Tim Knol. Met een onvervalste punkrockset wist hij als geen ander het publiek volledig te overrompelen.

De dag was al mooi begonnen toen aan het einde van de middag Daryll-Ann als eerste band wederom indruk maakte. Ondanks dat de reünietour al best lang duurt en we die onvervalste DA-klassiekers ondertussen kunnen dromen, blijft het prikkelend om de band live aan het werk te zien. Strakker dan ooit tevoren en met de geniale gitaarerupties van Anne Soldaat, de loepzuivere vocalen van Jelle Paulusma, de briljante samenzang met broer Coen en Anne Soldaat en al dat fantastische songmateriaal een absolute festivalaanwinst.

Op het fraaie Bospodium liet Robert Ellis horen waarom hij als een van de meest veelbelovende muzikanten van de toekomst gerekend mag worden. Niet alleen zijn virtuoze gitaarwerk en zijn tegen country aanleunende stem maar zeker ook zijn songmateriaal kregen het groots toegestroomde publiek behoorlijk stil. De songs van zijn ijzersterke album The Lights From The Chemical Plant kregen prachtige uitvoeringen mee. De nieuwe Nederlandse band The Beginners mocht vervolgens op hetzelfde podium de songs van hun volgende week te verschijnen debuut ten gehore brengen. Het was een nog wat onzeker optreden waarbij de songs van de band van zangeres/songwriter Susanne Linssen eigenlijk alle kanten opschoten. Hoe verrassend het spel van 2 violen in de band ook genoemd mag worden, als Linssen overschakelt op elektrische gitaar klinkt de band toch aanstekelijker.

Terug op het sportveld stond daar in de hoek ineens een wel erg cool uitziende band. Op een heel klein en overdekt podium bleek dat dit The Miseries waren, de wel zeer verrassende punkrockoutfit van Tim Knol. Op vol volume met superveel energie en wel heel erg aanstekelijk songmateriaal maakte het kwartet optimale indruk. Wat heerlijk om Knol strakke riffs te horen spelen en een band te zien die daar bovenop duikt. Ver weg van zijn eerste albums vindt Knol met zijn punkrock songs zijn ideale nieuwe vorm. De mannen van Buffalo Tom sloten daar met een rijke set naadloos op aan. De energie van de mannen blijft onweerstaanbaar en het songmateriaal is van uitzonderlijke en tijdloze klasse. Wat een heerlijke energie en wat een geweldig overtuigend spel weer! Maar wat wil je ook met songs als Mineral, Taillights Fade en Tree House en zoveel meer moois? Ideale festival band ook weer.

Terwijl in het wat verder weg gelegen Bospodium Kovacs wederom betoverde, weliswaar met een set die veel te kort was, maakten op het grote sportveld iedereen zich klaar voor avondafsluiter Ásgeir. Met zijn prachtdebuut In The Silence maakte hij vorig jaar diepe indruk (niet voor niets riepen wij het uit tot Beste Album van het jaar) maar dit jaar volgde de grote doorbraak via de live optredens. Het optreden op de vrijdagavond van Into The Great Wide Open imponeerde, zowel in het fraaie bekende materiaal als met zeer tot de verbeelding sprekende nieuwe songs. De nieuwe songs maakten eens te meer duidelijk dat Ásgeir een muzikant is die we de komende jaren flink in de gaten moet blijven houden. Die man gaat heel groot worden! Vervelend en zelfs frustrerend was dat een groot gedeelte van het publiek had besloten om het concert aan te grijpen om met elkaar te ouwehoeren. Vreselijk vervelend om al dat geroezemoes, of zelfs asociaal hard praten om je heen te horen. Als je dan niet wilt luisteren ga dan ergens anders op het veld staan en laat de mensen die wel echt willen luisteren met rust!