×

Interview

18 mei 2018

Ida Nielsen zit in nieuwe ‘flow’

Geschreven door: Edgar Kruize

Dit weekend staat ze op Jazz In Duketown in Den Bosch, deze week werd ook een show in TivliVredenburg aangekondigd. De carrière van Ida Nielsen ontwikkelt zich gestaag. WrittenInMusic.com sprak Prince’ voormalige bassist om te zien hoe het haar vergaan is sinds ons vorige gesprek.

WiM: Hoe zou jij je ontwikkeling als performer omschrijven de afgelopen anderhalf jaar?
“Daar heb ik enorme stappen gemaakt. Toen we de vorige keer spraken had ik er net mijn derde solo-show op zitten sinds Prince’ overlijden. Ik was écht pas net weer begonnen en het was een start die ik vooraf niet had voorzien. Het was in die dagen dus ook vooral nog aanpassen aan een nieuwe situatie. Sindsdien heb ik veel gespeeld, heb ik de set geperfectioneerd en ben ik me vooral veel meer comfortabel gaan voelen in de rol van bandleider.  Als band hebben we de set nu goed op de rit staan, we hebben flink wat medleys toegevoegd, de ‘flow’ is véél beter.”

WiM: En hoe heb je jezelf als studio-artiest ontwikkeld?
“Voor mij is de ontwikkeling eigenlijk één geheel. Je levenservaring hoor je terug in de muziek die je maakt, de manier waarop je muziek maakt en uiteindleijk ook hoe je op het podium staat. Funk is toch bij uitstek een live-genre, maar in mijn thuisland Denemarken is het niet heel populair…”

WiM: Hier in Nederland ook niet bepaald hoor… op Written In Music heeft het genre niet eens een eigen pagina.
“Nee? Ik heb toch het gevoel dat het genre hier meer leeft. Maar dat kan mijn beleving zijn.”

WiM: Ik denk dat de mensen die jij ziet zo’n beetje de volledige doelgroep omvatten.
“Hahaha, nou ja, dan nog is het meer dan in Denemarken! Hoe dan ook, het optreden is waar het om draait. Ik ben heel blij dat we met een genre dat je op de radio nooit hoort en op televisie nooit ziet toch genoeg mensen weten te bereiken om veel te kunnen spelen. De grootste ontwikkeling voor mezelf is dat ik me als bassist altijd dienstbaar heb opgesteld en nu heb geleerd om zelf de spil te zijn waar het om draait. Ook merk ik nu, ruim twee jaar na zijn dood, pas écht wat ik van mijn tijd met Prince heb geleerd.”

WiM: Komt dat omdat je het minder door had toen je nog zelf middenin die mallemolen zat die het spelen met Prince was?
“Nee, ik heb sinds ik in 2010 in zijn band terecht kwam echt continu beseft hoe bijzonder het was dat ik in de positie verkeerde om met zo’n grootheid te mogen spelen. Maar het daalt allemaal nu pas in. Met name het laatste jaar zie ik ineens meer helder hoe ik hetgeen ik heb geleerd ook praktisch toe aan het passen ben in mijn eigen optredens. Ik zie hoe ik maniertjes eigen heb gemaakt die ik in die jaren met Prince heb geleerd. Ik zie hoe ik mezelf een houding geef. Nu er wat meer afstand is, kan ik er objectief naar kijken en besef ik pas echt hoe het me heeft gevormd.”

WiM: Op alle aankondigingen van je shows staat nog steeds ‘voormalig bassist van Prince’ terwijl je bepaald geen tribute shows doet. Sterker nog, op een enkele korte knipoog na speel je zijn werk in het geheel niet.
“Dat is een kwestie van respect. Ik voel me niet comfortabel met het spelen van zijn werk, het zijn mijn liedjes tenslotte niet. Wel vind ik het leuk om af en toe flarden van nummers door mijn set te gooien, zoals een stukje Alphabet St. bijvoorbeeld, maar daar blijft het bij. Dat ik op die manier word geadverteerd stoort me in het geheel niet. Die aanbeveling is toch niet iets om je voor te schamen en het wekt nieuwsgierigheid van mensen. Op die manier komt er publiek kijken dat ik anders wellicht niet had bereikt. Nu ik inmiddels voor een vierde maal naar Nederland kom voor shows, merk ik dat sommige mensen aan het terugkomen zijn om wie ik ben en wat ik nu doe, niet om mijn verleden.”

WiM: In 2016 bracht je het album TURNITUP uit, hoe ver ben je met nieuw werk?
“De nieuwe single Rock The Bass is net uit. Het nieuwe album is zo goed als af. Ik heb vijftien tracks opgenomen en ik ben nu aan het puzzelen wat de juiste volgorde wordt.”


WiM: Waarin zit op je nieuwe album het grootste verschil met de voorganger?
“Op TURNITUP heb ik veel geprogrammeerd, veel wat je hoorde kwam uit de computer en de teksten schreef ik na afloop over de muziek heen. Ditmaal kwam het allemaal meer organisch tot stand. Ik heb op vrijwel alle tracks gebruik gemaakt van live drums, dat geeft het werk een heel andere dynamiek. Muzikaal schurk ik tegen een ‘old school funk’ geluid aan en ik zeg nog niet wie het zijn, maar er doen diverse gastmuzikanten mee.”

WiM: Je zegt net al dat de radio en televisie amper dit soort muziek draaien, waarom dan toch een album maken?
“Het is onderdeel van het creatieve proces. Als muzikant heb je de drang iets te creëren dat de tand des tijds doorstaat. Een album is een muzikale foto van hoe je op een bepaald moment in het leven staat. En het is een manier om nieuw materiaal aan je live-set toe te voegen natuurlijk. Dit is gewoon wat een muzikant doet, hahaha!”

WiM: De laatste keer dat ik je sprak was anderhalf jaar terug, stel we spreken je over anderhalf jaar weer… Wat wil je dan bereikt hebben?
“Los van het album dat er nog aan komt hoop ik dan nóg een album te hebben gemaakt. En vooral veel live te hebben gespeeld. Daar ligt mijn passie. Ik besef dat ik me heel gelukkig mag prijzen dat ik de kans heb om met eigen muziek te kunnen blijven optreden en dat er mensen komen kijken. Dat is niet iedereen gegeven. Dat wil ik dus zo lang mogelijk blijven doen.”