Over het warme stemtimbre van Rob Waller hebben we het in de recensie van Fancy Free nog gehad. Dat was het laatste wat we  van de leadzanger en samen met gitarist Paul Lacques de belangrijkste songleverancier van I See Hawks In LA, vernamen. Het is al vijf jaar geleden dat het Californische Americana collectief Mystery Drug afleverde.

Ondertussen werden Waller en Lacques met het verlies van naaste, dierbare familieleden geconfronteerd. Het duo vond troost en ondersteuning in de muziek en die maken ze nog altijd met hulp van hun oude kompaan Paul Marshall en Victoria Jacobs. We horen de drumster overigens in het door haar gecomponeerde Spinning, een fragiele folkballade met pychedelische echo’s. De stem van Jacobs kleurt het doo-wop koortje in het niet van humor gespeende My Parka Saved Me, een uit het jonge leven van Jacobs gegrepen winters ongeval op Lake Michigan op een fities soundtrack. White Cross en Singing In The Wind componeerde Waller met de hulp van Peter Davies (Good Intentions). Het blijft uiterst herkenbaar met het stemtimbre van Waller dat bij momenten sterk aan de zang van Gordon Lightfoot herinnert.

Vooral als de onvermijdelijke ecologische thema’s aangesneden worden in Planet Earth.  Ballad for the Trees is een welgemeende ode aan de natuur terwijl The Last Man In Tujunga over de verwoestende kracht van de ontketende elementen bericht. Bassist Marshall moest zijn verblijfplaats in de heuvels vorig jaar tot tweemaal toe ontvluchten voor het alles verterende vuurzee, het relaas is op ‘vurige’ countryrock geënt. Stoned With Melissa raast eveneens op een wat opdringerig barroomritme. Het aansluitende Poour Me, niet toevallig een samentrekking van poor en pour, is traditionele, door pedalsteel aangedreven countrystuff, uitvoerig in alcohol en zelfbeklag gemarineerd.

Of ISHILA hun verhaal op een zompige boogiebeat met gierende gitaren (Kings Of The Rosemead Boogie) brengen, met door fiddle verlichte bluegrasstonen in Tearing Me In Two of een verfijnde folkballade als The Isolation Mountains het blijft telkens een belevenis om deze muziek te beluisteren. De hoogste tijd dat we deze Hawks eens op een podium buiten LA kunnen aanschouwen.