×

Concert

30 november 2015

Hans Teeuwen & The Painkillers zalvend in swingende Victorie

Geschreven door: Pieter Visscher

Hans Teeuwen feliciteert het publiek in de Alkmaarse Victorie met de uitstekende keuze zijn concert te bezoeken. ‘En dat in deze tijden…’, lacht-ie. Samen met zijn formidabele band The Painkillers bezoekt hij de goedgevulde popzaal.

The Painkillers is een formatie om je vingers bij af te likken. Met gitarist Jesse van Ruller, saxofonist Benjamin Herman, drummer Joost Kroon, toetsenist Ruben Hein en bassist Kasper Kalf heeft Teeuwen zo’n beetje de crème de la crème uit de Nederlandse muziekwereld om zich heen verzameld.

Muzikanten die ook al van de partij zijn op zijn Engelstalige plaat How It Aches, uit 2010. Een album waarop Teeuwen maar weer eens laat horen dat hij overloopt van de muzikaliteit en The Painkillers een geoliede machine vormen. Dat is live ook nog steeds het geval, blijkt al snel.

De Brabander zit duidelijk goed in zijn vel. Hij is uitstekend bij stem, danst de pannen van het dak en laat samen met The Painkillers de zaal van voor naar achter swingen. Want de muziek die de heren op plaat zetten, is zo aanstekelijk en dansbaar als wat.

Natuurlijk zou Hans Teeuwen Hans Teeuwen niet zijn om er halverwege de show een stuk cabaret tegenaan te gooien, rondom de film 12 Years A Slave, waarvoor hij de soundtrack zou gaan schrijven. Harde, absurdistische humor, zoals we Teeuwen het liefst zien. Waarmee hij theaters uitverkoopt. Al moeten we er rekening mee houden dat zijn cabaretcarrière op een nog lager pitje komt te staan, door de successen die hij viert met The Painkillers. Je hebt het gevoel dat hij dit veel aangenamer vindt dan een schouwburg vermaken met zijn humor.

foto (10)

Hij speelt als muzikant ook de clown, maar kan er nu nog bij dansen ook. En dat doet hij, zo te zien graag. ‘Dit nummer gaat over de profeet Mohammed’, kondigt-ie Make You Proud aan, afkomstig van How It Aches. Ja, want we zwichten natuurlijk niet voor een clubje geloofsidioten.

Verrassend is dat Dat Dan Weer Wel ook wordt gespeeld, van zijn gelijknamige theatertournee uit 2002. Hilarische tekst blijft dat toch.

Omdat je hasjiesj had gesmokkeld, zit je in een Turkse cel. Je had nog beter eeuwig kunnen branden in de hel. Het eten is niet lekker en ze slaan je om het uur. Maar daarmee krijg je wel een inkijk in een andere cultuur.

Dat dan weer wel…

Je dochter was pas 14, maar al zwanger en verslaafd. Een grote schok, want zelf ben je hardwerkend en beschaafd. De manier van met haar omgaan, heeft dus blijkbaar niet gedeugd, maar haar dood verschaft je inzicht in de sores van de jeugd.’

Teeuwen vraagt geregeld om publieksparticipatie en wordt op zijn wenken bediend. Je ziet ‘m genieten. Net als The Painkillers. Het is dan ook pure feel good-muziek die Teeuwen op plaat zet. Niet alleen op How It Aches, maar ook op de geheel Nederlandstalige plaat Popstukken, die dit jaar is verschenen en vrijwel in zijn geheel voorbij komt, op de instrumentale tracks na.

Teeuwen improviseert vaak, is zijn tekst een keer kwijt en heeft de hele avond een glimlach op z’n gezicht. De spontaniteit tijdens de show blijkt ook uit de reacties van de band, die Teeuwens capriolen en fratsen wel gewend is, maar nooit weet wat hij nou exact gaat vertellen of doen.

De avond is feestelijk, zalvend, swingend en puilt uit van de vrolijke verrassingen. Alles klopt. In jubelstemming gaan bezoekers de nacht in.